FanFic.nl

Off to Japan

Off to Japan (1)

Ik staar uit het raam. Het regent, zoals gewoon. Mensen proberen overal zo snel mogelijk naar binnen te gaan. Mijn favoriete bezigheid, mensen kijken. Alleen vandaag verveeld het me, meer dan anders. Ik draai een rondje op mijn stoel en spring ervan af.
Uit de kast in de keuken pak ik een glas, en uit de koelkast een fles cola. Ik loop weer naar de kamer waar ik de televisie aan zet. Verveeld val ik op de bank neer. Met mijn voeten op tafel zap ik over alle kanalen. “Win een meet en greet met Tokio Hotel, ga naar de website voor meer informatie”� klinkt het door de kamer. Ik veer overeind en pak mijn paarse laptop. Nog heel even kijk ik naar het beeld voor de link van de site. Gelukkig stond mijn laptop nog aan. Ik typ de link in. Heel langzaam komt de website te voor schijn. Snel lees ik het over. "Zorg ervoor dat ze een concert in Tokio kunnen geven, en ga zelf mee!”� staat er met grote letters. Ik glimlach breed. ‘Dit ga ik sowieso proberen’ zeg ik bij mijzelf. Hoe ik dit ga doen weet ik nog niet, maar lukken gaat het me, dat is zeker. Het is misschien een beetje een overdreven wedstrijd voor een meet en greet, een moeilijk ook. Het gaat lukken, ik blijf het herhalen in mijn hoofd. Ik weet niet hoe,maar het moet.
Een duidelijke maar toch zachte bel klinkt door de kamer. Ik zucht, zet mijn laptop weg en loop naar de deur. Het appartement waar ik woon is niet groot, maar het is groot genoeg voor Hope en mij. Hope is mijn beste vriendin, vroeger woonde ze naast me, en nu delen we een klein appartement in het midden van Berlijn.
‘Ja’ zeg ik zodra ik de deur open doe. ‘Sorry ik was mijn sleutel weer kwijt, vast verloren op het werk’ zegt Hope, zo is Hope. Ze verliest altijd alles. Het is een wonder dat ze ’s morgens haar auto nog kan vinden. ‘Dat dacht ik wel’ grijns ik en een doorweekte Hope komt naar binnen. ‘Maar ja, ik ga douchen, het is me veel en veel te koud’ glimlacht ze. Haar doorweekte jas en schoenen legt ze bij de kapstok neer voor ze naar de douche snelt. Ik zucht zachtjes en pak haar jas en schoenen. De jas hang ik in het droog hok, en de schoenen zet ik met krantenpapier onder de verwarming in de hoop dat ze dan morgen weer droog zijn.
Ik loop weer terug naar de kamer waar ik mij weer op de bank laat vallen. Ik pak mijn paarse laptop weer en begin te zoeken naar dingen in Tokio. Ach ja ik moet toch ergens beginnen. Te duur, te ver van het midden.
Na een uur van zoeken komt Hope binnen gelopen met een handdoek om haar hoofd en een gele badjas. ‘Tokio? Wil je naar Tokio?’ vraagt, ze komt naast me zitten en pakt mijn laptop af. ‘Ehm zoiets, er is een wedstrijd waar ik aan mee ga doen’ zeg ik, ik buig me voor Hope en open de site van de website. ‘Haha, moet je doen’ lacht ze. Hope is nooit echt fan geweest van Tokio Hotel. ‘Ik bedoel, dit kan je echt wel, dat doorzettingsvermogen van je’ grijnst ze. Ik glimlach. ‘Ach ik dacht ik kan het altijd proberen’ glimlach ik. Hope knikt, ze geeft mijn laptop terug en staat op. ‘Dat klopt’ zegt ze terwijl ze naar de keuken loopt. ‘Cola staat hier’ roep ik lachend. Hope pakt een glas en komt terug gelopen. Ze pakt de fles cola van de grond en schenkt zichzelf in. Ik klap mijn laptop dicht. ‘Wij gaan vanavond filmpje kijken’ zeg ik, Hope schudt haar hoofd. ‘Wil ik wel maar ik moet heel veel werk afmaken vanavond, er is een trouwerij morgen, om 9 uur al, vandaar’ zegt ze, ik haal mijn schouders op. ‘oke, ik vind het best, dan ga ik douchen’ zeg ik, en ik sta op. Hope knikt en pakt haar mappen uit de kast. Ik loop naar de badkamer. Ik gooi de spullen van Hope in de wasmand en pak mijn eigen spullen. Rustig stap ik onder de douche. De warme stralen vinden hun weg over mijn lichaam. Heerlijk, het is een moment van rust. Heerlijk gewoon die stralen over mijn lichaam.

Reacties: