FanFic.nl

Off to Japan

Off to Japan (8)

Hallo,

Het vliegtuig vertrekt overmorgen om 9 uur, vanaf gate 6. Je moet er om 7 uur zijn, aangezien je twee uur van te voren aanwezig moet zijn. Wij zullen bij informatie balie 8 staan om je op te vangen.

Vriendelijke groeten,

David

Dat is best vroeg. Maar ik vind het allemaal goed. Ik ga naar Tokio, met Tokio Hotel. Ik heb er voor gezorgd dat ze daar een concert zullen houden. Ze zullen me vast dankbaar zijn. Weer droom ik weg, weg naar het moment dat ik ze zal zien. Ik ben al wel eens naar een concert geweest, maar dit is toch anders, nu krijg ik de kans om echt met ze te praten, echt duidelijk praten. Ik mag twee weken lang met ze optrekken!


Helemaal alleen loop ik over het vliegveld. Hope had weer een trouwerij en mijn ouders, tja die wonen te ver weg om mee te gaan. Ik zucht zachtjes. Toch heb ik zenuwen, ik heb er echt zin in. Ik loop naar informatie balie 8, maar het is leeg, er is niemand. Zelfs de balie is dicht. Misschien komt dat omdat het nog vroeg is. Zeg ik maar tegen mijzelf. Een man komt op mij afgelopen. ‘Joy?’ vraagt hij, ik knik hij steekt zijn hand uit. ‘David Jost’ zegt hij vrolijk, ik glimlach. De zenuwen gieren door mijn lijf, hopelijk is dat niet te zien. ‘Volg mij maar naar de jongens, die weten nog van niks, wel van het concert maar niet van de wedstrijd’ zegt David, ik knik en loop achter hem aan naar een aparte ruimte.
‘En wie moet dat dan wel niet zijn?’ vraagt Tom, hij kijkt mij neerbuigend aan. Bill die rookt en gunt mij niet eens een blik waardig net als Georg. Gustav die is de enige die mij nog een beetje vrolijk aankijkt. ‘Joy’ zeg ik ‘zo zo, Joy zonder achternaam’ zegt Tom, ik zucht onhoorbaar, dit is helemaal niet zoals ik het mij had voorgesteld. ‘Joy Verburg’ zeg ik dan maar, ik heb een hekel aan mijn achternaam. Ik geef hem bijna nooit, hij is gewoon niet mooi. ‘Zeg David, ik wist niet dat wij een nieuw iemand nodig hadden’ zegt Bill, dit is de eerste keer dat hij me aankijkt. Ik voel me ineens heel klein hier. ‘Zonder haar hadden we hier nu niet gestaan’ zegt David vol trots. ‘Wat sorry hoor, zonder haar? Zij is niet de gene die muziek heeft lopen maken al dit tijd’ zegt Georg en hij draait zich om. Zijn ogen gaan keurend over mij lichaam. ‘Zij heeft het concert geregeld’ zegt David daarom maar. ‘Vind ik knap van haar’ zegt Gustav en hij glimlacht. Zou hij de enige hier zijn - op David na - die normaal tegen mij gaat doen? ‘Nou wouw ze heeft een concert geregeld, ze is vast niet de eerste die zoiets gedaan heeft’ zegt Tom. Waarom doen ze zo? Kunnen ze niet gewoon doen. Ik zeg maar niks en ga op mijn koffer zitten. ‘Ik moet nog even iets regelen, ik ben zo terug’ zegt David, ik knik en hij verdwijnt.
‘Nu je hier toch bent, kun je wel dat koffie gaan halen’ zegt Bill. Ik schud mijn hoofd.
‘Nee’
‘Nee?’
‘Heb je het niet verstaan?’
‘Jij hebt wel een grote mond voor een kleintje’
‘Ach ja, volgens mij heb je zelf benen gekregen om te lopen he’
Nijdig staat Bill op en loopt hij weg. ‘Bitch’ hoor ik hem nog mompelen voor hij ook de deur uit gaat. Nu zit ik hier nog met drie jongens. Waarvan twee mij nog steeds geen bik waardig gunnen. Gustav komt op een koffer naast mij zitten. ‘Laat ze maar, ze zijn moe’ zegt hij, ik knik en ze zijn niet de enige, denk ik bij mijzelf.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.