FanFic.nl

Off to Japan

Off to Japan (12)

Tom zit ongeduldig in de lobby. ‘Nou zeg het eens’ zeg ik ‘hè hè daar ben je’ zegt Tom en ik knik. ‘Ja dat klopt nou wat is er?’ vraag ik. ‘Ik heb gezelschap nodig’ grijnst hij, hij staat op en doet een stapje dichterbij. ‘Dat is heel fijn voor je, ga naar je broer ik heb wel wat beters te doen’ zeg ik en ik doe een stap achteruit. ‘Ik heb zin in vrouwelijk gezelschap’ glimlacht hij ‘jammer dan, ik heb wel wat beters te doen’ zeg ik hij doet weer een stapje dichterbij. ‘Ook wat beters dan mij?’ vraagt hij en ik knik. ‘Niemand weigert de Tom Kaulitz iets’ zegt hij bijna dreigend. ‘Ik had tot een week geleden ook niks geweigerd, maar nu dus wel Tom’ zeg ik. Hij doet nog een stap dichterbij. ‘Tom dat is te dichtbij’ en ik duw hem terug zijn stoel in. ‘Kan je me nu met rust laten?’ vraag ik, voor hij antwoord kan geven snel ik de trap op.

De rest van de week heb ik geprobeerd Tom te ontlopen, het is me aardig gelukt, tot op de dag van het concert. Aan het einde van de dag zullen ze deze hebben, ik zal de hele dag bij hun zijn. Normaal zou ik daar zin in gehad hebben, maar nu? Ik weet het niet meer hoor, ze gaan me vast weer allemaal dingen laten halen en wegbrengen. Ik zucht. Heel fijn, ik zit met mijn favoriete band, en ze gebruiken me als hun persoonlijke slaafje. Het ergste is nog wel dat Tom van alles probeert. Iedere keer probeert hij weer alleen met me te zijn, iedere keer. Gelukkig lukt het steeds niet, komt er net iemand binnen of kan ik net op tijd weg glippen, uit zijn stevige handen. Tot voor kort had ik alles gedaan om ook maar in de armen van één van de jongens te liggen, nu wil ik er het liefst weer uit, en wel meteen.
‘Tom hou op!’ roep ik voor de zoveelste keer als hij zijn armen weer om mij heen legt. Ik gooi zijn armen van mij af en kijk hem kwaad aan. ‘Kan je het niet hebben dat je iets niet krijgen kan?’ roep ik kwaad. Hij zegt niks, zijn donkere ogen staren mij alleen het zwijgen toe. Ik draai mij om en loop de kamer uit - alweer.
Een beetje verveeld loop ik door het gebouw. Ik kijk even bij het podium maar dat verveeld ook al snel. Ik ga wel even iets halen bij de Mc-Donalds aan de overkant, nu maar hopen dat ze daar Engels spreken. Ik loop terug naar het kamertje om mijn tas te pakken. Tom zit op de bank zodra ik binnen kom. Zonder hem aan de kijken of ook maar iets tegen hem te zeggen. Ik pak mijn tas en loop weer weg. ‘Waar denk jij heen te gaan?’ vraagt Tom, ik reageer er verder niet op. De hele week loopt hij al vervelend te doen. Ik gooi de deur van het kamertje dicht en loop zo snel mogelijk het gebouw uit.
Over een uur gaat het café open, en over 2 uur morgen de jongens optreden. Ik loop naar de Mc-Donalds en ga achter in de rij staan. Al snel ben ik aan de beurt. De vrouw brabbelt iets in het Japans. ‘I would like a coffee’ zeg ik in het Engels, de vrouw kijkt even verward en knikt dan. ‘Anything else?’ vraagt ze, ik schud mijn hoofd. Betaal mijn koffie en ga op een bankje in de straat zitten. Het is hier altijd druk ben ik achter gekomen. Ik druk rustig mijn koffie op en gooi als hij op is het bakje weg. Met een goed gevoel loop ik het café weer in. Als je zo aan de voorkant kijkt lijkt het helemaal niet zo groot, maar zodra je binnen komt zie je wat voor een ruimte er is. Ik ga naar binnen en kijk weer een beetje om mij heen. De laatste dingen worden klaar gezet voor ze open gaan.
Ik loop toch maar weer naar achteren, waar nu wel alle 4 de jongens zitten. Ze zeggen niks. Verveeld laat ik mij op de bank vallen.
Het uur kruipt voorbij. Nog een kwartier. Je zou denken dat de jongen zenuwachtig zouden zijn, maar dat valt mee. Bill die zijn make-up doet in de kleine badkamer en Tom die tv kijken. Gustav en Georg praten een beetje.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.