FanFic.nl

Off to Japan

Off to Japan (13)

Ik ga buiten de kamer tegen een muur aan staan. Ik kan me hier ook vervelen. Ik staar een beetje vooruit naar de andere muur. De deur van de kamer gaat open. Tom komt naar buiten en gaat voor me staan. ‘Tom je verpest mijn uitzicht’ zucht ik. Tom zegt niks maar zet zijn handen langs mijn hoofd. Zijn hoofd komt langzaam dichterbij. Ik sta tegen de muur aan gedrukt en kan niks doen, enkel toegeven. Niet omdat ik het zelf wil, maar omdat hij me niet laat gaan. Hij drukt zijn lippen op de mijne, niet zacht en teder maar hard en pijnlijk. Ik duw hem van me af. ‘Ga weg!’ roep ik, ik kruip onder zijn armen weg en loop weg. Hij komt naast me lopen maar zegt niks.
‘Laat me met rust’ zeg ik ‘ik zeg toch niks?’ vraagt hij, ik zucht. ‘Leer er maar mee leven, ik krijg alles wat ik wil, en vanavond na het concert wil ik jou’ zegt hij, hij draait zich om en loopt weer weg. Ik ga in een hoekje zitten. Hij wil mij zegt hij. Moet ik nu met hem naar bed? Twee geleden had ik het zo gedaan, mee nu? Echt niet! Ik wil niet met hem naar bed, echt niet met hem.
Ik heb geen idee hoe lang ik hier al zit als er een schim over mij heen valt. Ik kijk van mijn knieën en zie een zwart gewaad in wijde kleren. Ik zucht onhoorbaar. Daar hebben we Tom. Hij steekt zijn hand uit. Trillend pak ik de zijne. ‘We gaan naar het hotel’ is het enige wat hij zegt. Het is de eerste keer dat hij zonder minachting iets zegt. Ik zeg niks en loop maar met hem mee.
We worden weer met z’n allen in een busje gepropt. Fijn nu zit ik met 4 zwetende jongens in één busje. Het hotel is niet ver dus al snel zijn we er. Ik spring als eerste het busje uit en ren naar binnen. Alles om Tom te ontlopen. Ik snel mijn kamer binnen en doe hem op slot. Morgen ga ik terug het vliegtuig in, terug naar Duitsland, eindelijk terug naar mijn eigen huis en dan hoef ik ze niet meer te zien. Ze leken zo aardig, maar deze week heeft me laten zien hoe ze echt zijn. Egoïstisch, gemeen.
Er wordt op mijn deur geklopt. Ik doe open en daar staat Tom met een grote grijns. ‘Ik dacht die komt wel naar mij toe, maar niet dus’ zegt hij, hij duwt mij naar binnen en doet de deur achter zich dicht en op slot. Ik ga met mijn arm langs hem en open de deur weer. ‘Ga maar weg, als we terug zijn in Duitsland, beloofd’ zeg ik, enkel maar om hem weg te krijgen, Tom knik en loopt weg.
Snel kleed ik mij om, pak ik al mijn spullen in en ga ik slapen.

Het vliegtuig vertrekt ’s middags om 2 uur. Verveeld sta ik op het vliegveld. Er wordt van alles gezegd maar het gaat allemaal langs me heen. Ik voel een vuist tegen mijn schouder. ‘Haal eens even koffie’ zegt Bill bot ‘doe het zelf’ zeg ik net zo bot, kwaad kijkt hij mij aan. ‘Het lijkt net alsof je geen idee hebt wie ik ben, jij gaat koffie halen NU!’ schreeuwt hij, nu ben ik het zat. Ik sla hard met de vlakke hand in zijn gezicht. ‘Als jij denkt dat je mensen zo kunt behandelen ben je niet goed wijs!’ schreeuw ik, en met die woorden loop ik - met mijn koffer in mijn hand - weg.

Reacties: