FanFic.nl

Lost in Neverland

8. De Tussenwereld

Elvira
We komen redelijk rustig neer in het eindeloze wit, de deur lonkt al. Maar eerst moeten we nog transformeren en ons aan elkaar voorstellen. En met wat ik in gedachten heb, zou dat wel eens wat minder rustig gaan dan normaal...
‘Whoooow! What the hell! Very big what the hell!’ Dorien draait paniekerige rondjes en bekijkt haar nieuwe vorm. Ze is groter dan gewoonlijk, en heel mager. Haar huid is bleek, maar met een rode ondertoon. Haar haren zijn witblond en lang, licht golvend tot halverwege haar rug, met een paar dunne, lichtpaarse lokken. Aan de rechterkant zit een paarsblond vlechtje, versierd met een oranje touwtje en een paar kralen. Haar ogen zijn donkerblauw, haar oren zijn lang en gepunt. Aan haar voeten draagt ze laarzen met zachte zolen en beenkappen die tot bovenaan haar dijen komen. Ze zijn gemaakt van dezelfde lichte blauwgroene stof als haar jurkje en om de schenen zitten oranje veters. Het jurkje is kort en gerafeld aan de zoom, en de voorkant is in een diepe V opengeknipt om het goudkleurige harnas te laten zien dat eronder zit. Het glanzende metaal beschermt haar hele borst, buik, rug en keel en ze draagt schouderplaten in dezelfde kleur. Om haar middel zit een dunne rode sjerp en haar onderarmen zijn omwikkeld met dezelfde stof van haar jurk en laarzen, eveneens versierd met oranje veters. Op haar rug hangt een prachtig bewerkte pijlenkoker en een goudkleurige boog.
‘Fuck, Elvira! Dit is niet grappig!’ Yasmine is nog meer over haar toeren. Ze heeft nog steeds de stem van een meisje, maar het uiterlijk van een sneeuwwitte wolf met felgele ogen. Een grote kraag omlijst de kop die zoveel op die van een hond lijkt, spitse oren, zwarte neus, een slank lijf en elegante maar sterke poten, lange witte hoektanden die over de zwarte lippen komen.
Ik schater het uit en bekijk mezelf, hoewel ik weet hoe ik eruit zie. Roodbruin haar, iets korter dan schouderlengte, groene ogen, ongeveer even groot als ik normaal ben. Wipneusje, smalle lippen, gemiddelde bouw, gekleed als een normaal zestienjarig meisje van halverwege de vorige eeuw, blauwe rok, witte bloes, zwarte schoenen.
‘Ik begin wel,’ zeg ik, en doe mijn best om niet weer te lachen. ‘Mary Buckland, zestien jaar oud. Ik ga naar school, ik ben niet extreem populair, ik heb één beste vriendin die Daisy heet, ik hou van lezen en mijn grootste hobby’s zijn dagdromen en in de problemen komen. Ik woon iets buiten Londen en mijn wandeling van en naar school is elke dag mijn favoriete moment om helemaal in mijn gedachten op te gaan.’
‘Nu ga ik,’ blaast Dorien. ‘Ik heet Clover. Serieus, is dat een naam? Ik ben een woudnimf, een eenzaat en mijn talenten zijn boogschieten, spoorzoeken en ik heb de extra scherpe zintuigen van elke woudgeest. Ik ben een bondgenoot van Aslan. Hij heeft mij de opdracht gegeven om een roedel wolven te onderscheppen die er door Jadis op uit zijn gestuurd. De wolven veroorzaken steeds meer problemen, moorden in het wilde weg. De eeuwige winter loopt ten einde en de Zonen van Adam en de Dochters van Eva uit de voorspelling zijn gekomen om ons voor te gaan in de grote veldslag. Oh, dus we zitten ergens op de helft van de eerste film? Leuk om te weten.’
‘Verpest het nou niet,’ sis ik haar toe en geef haar een stomp tussen haar ribben. ‘Yasmine, doe jij maar.’
‘Ik ben Taika. Ik ben een witte wolf. Big surprise, dat hadden we nog niet gezien.’
‘Genoeg sarcasme, ja?’
‘Sorry. Ik ben verstoten omdat ik Jadis niet langer wil dienen. Nu ben ik Clovers bondgenoot op haar queeste tegen mijn oude roedel.’
‘Dat zal volstaan. Gaan we?’ De nimf en de wolf slaken een synchrone zucht. ‘Jullie twee verdienen een eigen sitcom!’ joel ik en gebaar dan met mijn hoofd naar de deuropening. Dorien stapt erdoorheen, dan Yasmine. Ik rek mijn schouders, adem diep in en uit en sluit het rijtje.

Reacties: