FanFic.nl

Zusje van... [AFGEWERKT]

|30|

Lies
(een paar maanden later)
Met Zelia op mijn arm loop ik naar mijn auto, of eigenlijk Tom zijn auto. We zijn een dagje gaan shoppen. Morgen wordt Zelia 2 jaar en ik wil dat ze er toch goed uitziet. Cadeaus hebben Tom en ik gisteren al gekocht. Ik hoop dat Zelia ze leuk vindt. In de voorbije maanden hebben de jongens het rustig aan gedaan. Natuurlijk is rustig aan niet van toepassing op wat voor werk ze doen maar ik vind een nieuw album opnemen toch rustiger dan al die optredens en interviews. Zelia vindt dat natuurlijk allemaal fantastisch. Ze vindt het fantastisch om naar Bill te luisteren als hij moet opnemen. Dan zit ze helemaal enthousiast rond te huppelen in de regiekamer. Ik zit er meestal bij maar ik breng toch de meeste tijd door in de ruimte waar Tom moet opnemen. Zelia weet nu dat Tom haar papa is en ze spreekt hem ook zo aan. Het is wel grappig dat Tom het nog altijd niet kan geloven dat hij vader is. Soms heeft hij niet eens door dat Zelia tegen hem bezig is tot ze hem op zijn kont slaat.
Ik laat Zelia uit de auto stappen/springen en doe hem op slot waarna ik bijna omver word gelopen door Zelia die wegloopt van een lachende Tom. Hoofdschuddend loop ik naar binnen. Ze zijn echt wel schattig samen. Ik schrik even als Zelia me voorbij zoeft en Tom zijn armen rond mijn middel slaat en een kusje in mijn nek drukt. “Mammie!”� Zelia komt naar me toegelopen en slaat haar armen rond mijn benen. Lachend til ik haar op. “Wat een gelukkig gezinnetje.”� Bill komt lachend de studio uitgelopen. Ik trek even een wenkbrauw op en loop dan met Zelia op mijn arm naar de leefruimte waar ik onze aankopen in de zetel uitspreid.
Tom
Met Zelia op mijn arm loop ik naar Zelia haar kamer. We hebben haar de kamer gegeven die al maanden leeg staat. Ze moet nu wel in een groot bed slapen maar dat vindt Zelia natuurlijk niet erg. Ik leg Zelia in haar bed en ga op de bedrand zitten. Zelia kruipt onder haar deken en neemt haar knuffelbeest. Lachend kijk ik naar mijn dochter, want dat is ze nu. Ik heb er lang over nagedacht en ik heb er nog geen spijt van, Zelia is een prachtmeid. Ik loop even naar mijn kamer om mijn gitaar te nemen en ga dan weer naast Zelia op het bed zitten. Ik tokkel zachtjes An Deiner Seite, het lievelingsliedje van Zelia. Ze kent het zelfs bijna vanbuiten.
Keiner weiss - wies Dich geht
Keiner da - der Dich versteht
Dar Tag war dunkel - und allein
Du schreibst Hilfe - mit Deinen Blut
Obwohl es immer wieder wehtut
Du machst die Augen auf - und alles bleibt gleich
Ich will nicht stön - und will auch nicht zu lange bleiben
Ich bin nur hier um Dir - zu sagen
Lachend leg ik mijn gitaar weg. Zelia is ondertussen tegen mijn arm in slaap gevallen. Ik leg haar voorzichtig met haar hoofd op haar kussen en leg het deken een beetje beter over haar heen. Ik druk nog een kus op haar voorhoofd, knip het licht uit en loop dan terug naar beneden waar Lies en de jongens voor de tv zitten. Ik zet me naast Lies in de zetel en sla een arm om haar heen. “Ze slaapt.”� fluister ik in haar oor. Ze glimlacht even en kijkt dan terug naar het tv-scherm waar zich net een ruzie afspeelt die uiteindelijk uitdraait in moord. Onbewust trek ik Lies dichter tegen me aan als de vrouw op het scherm bloedend neervalt op de grond. Lies kruipt op mijn schoot als ze ziet wat er gebeurt en slaat haar armen om me heen zonder van het scherm weg te kijken. In mijn ooghoek zie ik de jaloerse blik van Georg maar ik probeer hem te negeren. Nadat hij Lies heeft ‘aangevallen’ is het voor mij veel moeilijker om vriendelijk tegen hem te zijn. Ik kan maar niet vergeten wat hij Lies heeft aangedaan. Lies is soms ook nog bang voor hem dus wil ik er voor haar zijn en kan ik het ook niet vergeten. Elke keer Lies met een bang gezicht naar Georg kijkt, word ik aan die ochtend herinnerd. Ik sla mijn beide armen om Lies heen, druk een kusje in haar nek en kijk dan weer naar het tv-scherm waar net de reclame begint. “Ik ga iets halen om te drinken.”� Lies staat recht. “Nog iemand iets drinken?”� “Cola.”� klinkt het monotoon. Grinnikend loopt Lies naar de keuken. Ik hoor haar de ijskast opentrekken en met glazen rammelen. Ik zal haar maar even gaan helpen. Ik sta recht en loop naar de keuken waar Lies 5 glazen, 2 flessen cola en een fles wijn probeert te dragen. “Mijn klein sukkeltje.”� Lachend neem ik de flessen cola en de fles wijn van haar over. Lies steekt haar tong uit maar kan het toch niet laten om even onze lippen tegen elkaar te drukken. Met een verliefde grijns loop ik achter Lies terug naar de woonkamer. Ik zet de flessen cola en de fles wijn op het salontafeltje en open ze alle 3, die flessen cola zullen toch meteen leeg zijn. Lies loopt even terug naar de keuken en komt dan terug met 4 zakken chips. Ze werpt er 3 naar Bill, Gustav en Georg en ploft dan zelf met een zak en een glas wijn in de zetel. Ik ga terug naast haar zitten, sla mijn arm weer om haar heen en probeer een chipje uit de zak te halen, wat moeilijker is dan gedacht want Lies houdt hem altijd van me weg. Uiteindelijk geeft ze me de zak chips. Als de film terug begint, kruipt Lies weer op mijn schoot en slaat haar armen weer om me heen.
Lies
Na de film zet ik alle lege glazen in de keuken, gooi alle lege chipszakken in de vuilbak en loop dan met Tom naar boven. In de badkamer kleed ik me om en net als ik mijn tanden aan het poetsen ben, komt Tom de badkamer ingelopen. Hij komt achter me staan en legt zijn handen op de rand van mijn shortje. Hij neuriet zachtjes een voor mij onbekende melodie in mijn oor. Zijn warme adem strijkt langs mijn nek en zet alle minuscule haartjes recht. Ik leg mijn tandenborstel weg en draai me naar Tom om. Hij drukt zachtjes zijn lippen tegen de mijne en duwt mijn lippen uit elkaar met zijn tong. Ik druk me stevig tegen hem aan en snuif zijn geur op. Onze kus wordt ietsje passioneler maar net als Tom zijn handen op mijn kont legt, gaat de deur van de badkamer open. Geërgerd loop ik langs Georg de badkamer uit. Ik ga nog even naar de kamer van Zelia om te kijken of ze nog altijd slaapt. Ik schrik even als er opeens een paar armen rond mijn middel worden geslagen. “Sorry.”� fluistert de stem van Tom. “Het is niet jouw schuld.”� antwoord ik en sluit zachtjes de deur van Zelia haar kamer. “Georg wist dat we daar waren. Hij deed het expres.”� Ik kijk met een kwade blik naar de badkamer waar Georg net uit komt en loop dan naar Tom zijn kamer. Met een zucht plof ik op het bed, kruip onder het deken en leg mijn hoofd op Tom z’n schouder als hij naast me onder het deken kruipt. Ik zucht even diep. Georg doet de laatste tijd echt heel veel om Tom en mij uit elkaar te krijgen. Ik vraag me af waarom. Omdat ik aan Tom gevraagd heb om de vader te zijn van Zelia? Dat lijkt mij de meest logische verklaring maar wat had Georg gedacht? Dat ik hem ging vragen om de vader te zijn van Zelia? Ik dacht het niet.
Ik krab zachtjes lang Tom z’n navel en druk me weer tegen Tom aan. Hij begrijpt dat ik aan Georg denkt en slaat stevig zijn arm om me heen. Ik slaak weer een zucht als er iemand op de deur klopt. Slaperig sluit ik mijn ogen en doe alsof ik slaap als ik hoor dat het Georg is die op de deur klopte. “Ik wil even met Lies praten.”� “Ze slaapt, Georg.”� antwoordt de geïrriteerde stem van Tom. “Laat haar met rust. Ze heeft je echt niet nodig.”� Ik hoor de deur weer toegaan maar ik doe geen moeite om mijn ogen weer te openen, ik ben te moe. Tom drukt een kus op mijn haren. Niet veel later val ik in slaap.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.