FanFic.nl

Zusje van... [AFGEWERKT]

Epiloog

Tom:
De dagen na mijn aanzoek gingen in een waas aan me voorbij, ik kon het niet geloven dat Lies ja had geantwoord en dat we wel degelijk gingen trouwen. Slechts 3 weken na mijn aanzoek trouwden we, in het geheim natuurlijk. De pers hebben we buiten kunnen houden en er was maar een beperkt publiek aanwezig. Het was de mooiste dag van mijn leven. Het was een zonnige dag in augustus en Lies zag er oogverblindend uit. Ze had een mooi strapless kleedje aan dat net tot aan haar knieën reikte en ik had niet anders verwacht dan dat het zwart zou zijn. Ze zag er zo mooi uit dat ik me moest inhouden haar niet te kussen. Ik had me voor 1 keer in een pak gestoken maar ik kon het niet laten om het een paar maten te groot te kopen. Lies grinnikte natuurlijk toen ze me zag. Die lach vergeet ik nooit meer. Het is de mooiste die ik ooit gezien heb en ik zal hem voor de rest van mijn leven mogen zien. Het feest was ook niet zo spectaculair. Lies en ik wouden het beide zo sober mogelijk houden. Geen grote boeketten bloemen, niet te veel speciale lichtjes en zo van die dingen, gewoon simpel. Op huwelijksreis zijn we niet geweest, ik had het druk met de band en Lies accepteerde dat. Ik had wel, zonder dat Lies het wist, een appartement gekocht. Ze schrok toen ik het vertelde maar ik had al betaald dus moest ze het wel goedkeuren. Daar wonen we nu samen met Bill, zijn vriendin en Zelia. Ella is perfect voor Bill. Ze laat hem voldoende vrij en accepteert de band net als Lies dat doet. Lies en Ella zijn trouwens de beste vriendinnen. Ze gaan samen shoppen, reizen ons achterna als we op tour zijn en kopen soms zelfs dezelfde cadeaus voor Bill en mij. Binnenkort wonen we trouwens niet meer met 5 maar met 6 in het appartement, dat eigenlijk een duplex is. Lies is bijna 9 maanden zwanger en het voelt echt onbeschrijfelijk goed. Het was geen ongelukje, dat moet ik er toch wel bij vermelden. Lies en ik hadden al een paar serieuze gesprekken gehad over kinderen en Zelia is ook al 5. We willen beide jonge ouders zijn en liefst niet te veel tijd tussen de kinderen. Het is toch niet leuk om al een kind van 10 te hebben en dan nog aan een tweede te beginnen. Nee, jonge vader en niet te veel tijd tussen de kinderen. Dat zijn we overeen gekomen en nu voel ik me echt de gelukkigste man op aarde. Lies zo rond zien lopen met haar bolle buikje geeft me zo’n week gevoel vanbinnen dat ik altijd vrees dat ik ineen ga zakken van geluk. En het gedacht dat ik binnen een paar weken vader ben, maakt me fier. Bill zei altijd dat hij waarschijnlijk het eerst vader zou zijn maar daar is nu het tegendeel van bewezen.
Nu lig ik hier, met de meest gelukzalige glimlach op mijn gezicht, in de zetel, met Lies tussen mijn benen en mijn handen natuurlijk op haar buik. Af en toe voel ik een voetje tegen mijn hand en dat maakt me nog weker van binnen dan dat ik al was. Bill en Ella zijn samen met Zelia inkopen gaan doen voor het nieuwe schooljaar dat morgen begint. Ik wou het eigenlijk doen maar nu Lies zo met haar bolle buik rondloopt blijf ik toch liever bij haar. Ik hoop maar dat Zelia niks overkomt maar ik kan Bill wel vertrouwen. Ik druk een kusje op Lies haar haren en loop naar de keuken om wat drinken te gaan halen. Net als ik de kast opentrek om een glas te nemen hoor ik Lies even kreunen. Het zal mijn verbeelding wel geweest zijn. Ik neem een fles cola uit de ijskast en laat de fles bijna vallen als ik Lies nu echt duidelijk hoor roepen. “Tom!”� Het is niet luid maar ze klinkt alsof ze pijn heeft. Ik zet de fles en het glas met een klap op tafel en loop naar Lies die opgerold in de zetel ligt met haar armen rond haar buik geslagen. “Lies?”� Bezorgd kniel ik naast haar neer. “De baby, Tom,”� kreunt ze en slaat haar armen nog steviger rond haar buik, “de baby komt.”� “Ben je zeker?”� vraag ik en besef meteen dat het een stomme vraag is. “Natuurlijk, slimme!”� roept Lies kwaad. “Ik ben niet dom hoor!”� “Sorry, schatje.”� Ik spring recht en begin zenuwachtig rond te lopen. “Tom godverdomme, doe iets!”� Lies kreunt van de pijn en krimpt in elkaar. “Bel een ambulance!”� Ik gris een GSM van tafel en bel een ambulance. Ik heb net afgelegd als Bill, Ella en Zelia binnenkomen. Zelia huppelt met een glimlach naar binnen maar blijft geschrokken staan als ze Lies ziet liggen. Ella laat meteen alles vallen en loopt naar Lies toe. “Lies, rustig ademen. In en uit.”� Ze blijft het maar herhalen. Ik loop dan maar naar Zelia toe. “Zelia, mama moet bevallen.”� Ze knikt en blijft naar Lies kijken. “Ga naar onze kamer en neem de koffer die onder ons bed staat.”� Weer knikt ze en sprint naar boven. Ik probeer rustig te blijven maar ik heb het gevoel dat ik hier elk moment door mijn benen kan zakken. En dat doe ik ook. Ik voel dat de grond onder mijn voeten wegzakt en ik met mijn hoofd op de grond knal.
Als ik wakker word, lig ik in een witte kamer. Gedesoriënteerd kijk ik rond. Ik realiseer me pas na een aantal minuten dat ik in een ziekenhuiskamer lig. Lies moet bevallen, schiet het door mijn hoofd. Ik spring uit het bed, trek mijn schoenen aan en loop naar buiten. Waar moet ik zijn? “TOM!”� Een kreun van pijn klinkt door de hele ziekenhuisgang en geeft me rillingen tot in mijn kleine teen. “Die is er niet, Lies. Je zult het zonder hem moeten doen.”� Dat was Bill. Oké, Lies moet hier ergens zijn. Ik loop door de gang en kijk door alle ramen die ik tegenkom. Uiteindelijk zie ik Lies liggen. Bill en Ella hebben beide een hand vast en Lies ligt zwetend te persen. Haar haren plakken op haar voorhoofd. Ik raap al mijn moed bij elkaar en storm dan de kamer in. Ik duw Bill opzij en druk mijn lippen even tegen Lies haar bezwete voorhoofd. “Ik ben er.”� fluister ik in haar oor en knijp in haar hand. Lies bijt op haar tanden en knijpt mijn hand bijna tot moes als ze weer eens moet persen. “Nog even, ik zie het hoofdje al. Bij de volgende wee moet het gedaan zijn.”� zegt de gynaecoloog maar Lies luistert niet echt. Ze blijft in mijn ogen kijken en knijpt ze toe als ze weer een wee krijgt. “Persen, Lies, dan ben je er vanaf.”� fluister ik in haar oor en knijp nog eens in haar hand. Ik vraag me eigenlijk af waarom niet nog eens flauwval. Ik tril wel als een gek en ik ben er zeker van dat Lies dat ook voelt. Mijn gezicht zal wel zo bleek zijn als het maar kan maar toch blijf ik Lies haar hand vasthouden. Lies schreeuwt luid als ze voor de laatste keer al haar krachten gebruikt en begint dan te huilen van geluk als er een luid gekrijs door de ruimte klinkt. De verpleegster ziet waarschijnlijk dat ik niet in staat ben om de navelstreng door te knippen dus doet ze het zelf maar. Ik zak neer op een stoel. Ik kan het niet geloven, ik ben net vader geworden. Weet je hoe dat voelt? Het voelt fantastisch. Ik word bedolven onder een blije Bill en een gillende Ella. Zelia komt er even later ook bij gevlogen. Een paar minuten later zit ik naast Lies op de bedrand te wachten tot de verpleegster ons kindje komt brengen. En een minuut later is ze daar ook. Ze legt het hoopje mens in mijn armen en verlaat de kamer weer. Bill, Ella en Zelia komen de kamer ingelopen. Zelia springt meteen naast Lies op het bed maar ik heb alleen oog voor het mensje in mijn armen. “Een dochter.”� fluister ik ongelovig. “Het is een prachtige dochter.”�

Reacties: