FanFic.nl

Het Voordeel van Video

Slikt u nogal veel, in het algemeen?

Het meisje troostte me ontzettend. Eigenlijk was ik al bijna vergeten dat kleine dingen je ook gelukkig kunnen maken. Ik had geen dure spullen nodig om me te vermaken, ik had mensen nodig om mee heen. Binnen een paar seconden ontdekte ik meer van mijn leven dan een psycholoog ooit had kunnen doen. Ik isoleerde mezelf, ik dacht dat ik het wel redde zonder de rest. Het meisje trok aan mijn mouw, ik keek op. Oja, zij was hier ook nog, bijna vergeten. Een klein potje had ze in haar hand geklemd, ze zwaaide ermee voor mijn gezicht langs. ‘Wat is dit?’ vroeg ze, een klein beetje boos. ‘Pillen’ zei ik simpel. Dat waren het ook. ‘Waarvoor?’ vroeg ze, nu nieuwsgierig. Ik haalde mijn schouders op en mompelde terloops: ‘Als ik me niet zo goed voel, dan neem ik er wel eens één. Mijn baan is, of eigenlijk was, een vrij stressvolle baan en met die pillen kon ik af en toe nog een ontspannen. Snap je?’ Het meisje knikte en schroefde het potje open. ‘Hij is bijna leeg, zullen we nieuwe gaan halen in de stad?’ ‘Ik weet niet of dat wel van je opa mag.’ Het meisje keek beteuterd, maar klaarde naar een klein tijdje weer op. ‘Ik ga gewoon vragen of het mag’ zei ze blij en ze verdween. Ik zuchtte en raapte het potje op wat ze had laten vallen. Hopelijk kreeg ze die opa van haar zo ver dat we weg mochten. Men herkende me vast wel, ze zouden me zien en de politie bellen en dan… dan was ik weer vrij. Dan kon ik weer leven zoals iemand van mijn leeftijd dat zou moeten doen, veel feesten en af en toe werken. Ze kwamen weer binnen en mijn voyeur kek me schattend aan. In mijn hart ging een klein kaarsje van hoop aan, misschien kon ik weg! ‘Ga maar even haarverf halen’ bromde hij en het meisje vertrok. ‘Je mag naar buiten, dat zal je goeddoen. Ik ga wel mee en we gaan je uiterlijk aanpassen, want zo herkent de hele wereld je. En… ik wil je nog niet kwijt’ zei hij rap tegen mij. Ik knikte. De man kwam op me aflopen, van de tafel griste hij een schaar en hij mompelde: ‘Toch wel zonde van je haar, het stond je zo goed’ Ik sloot mijn ogen, geen idee waarom, maar in films doen ze dat ook altijd. Het haar vloog om mij heen en na een klein kwartiertje toonde de man mij een slecht, scheef geknipt kapsel. Ik leek absoluut niet meer op mezelf! ‘Hier is de haarverf opa!”� gilde iemand. De man pakte het aan en binnen de kortste keren was ik blond.

Reacties: