FanFic.nl

Het Voordeel van Video

Ik ken de kamer waarin u woont

Het huis bleek niet meer te vinden te zijn in de storm. Doelloos renden we, bevroren van de kou, wat rondjes in de stad, hopend op een wonder. Maar wie niet in wonderen gelooft, zal er ook nooit een ervaren. Geheel juist. Ik geloofde niet in wonderen, we kwamen er ook geen tegen. Uiteindelijk sleepte Amber me een klein hotelletje in. De eigenaar keek ons raar aan. Wat niet heel gek was, welk normaal mens kwam nog een hotel binnen vallen rond een uur of 12 en zonder reservering. In het rare taaltje dat ze hier spraken vroeg Amber om een kamer en iets te eten. De man knikte en nam ons mee naar boven en leidde ons een kamer in. Hij was krap, een beetje vies maar wel droog en warm. Ik liet me op het bed vallen en staarde naar het plafond. Dat de beroemde Georg Listing nog eens in zo’n hotelletje zou slapen. Een hotel zonder roomservice, zonder zwembad, zonder sauna en al die andere luxe waaraan ik gewend was. Amber verdween naar de gang en ik besloot even te gaan douchen. Ik liep naar de kleine badkamer op de gang, die we ook nog eens moesten delen met drie andere kamers, en ging naar binnen. Gelukkig was er niemand. Ik draaide de deur op slot en kleedde me uit. Ik ging onder de douche staan en bekeek mezelf eens goed. Mijn heupen staken uit, ver uit. Ook mijn ribben waren sterk afgetekend op mijn vel. Ik was dun, veel en veel te dun. In de nog net niet beslagen spiegel zag ik mijn ingevallen gezicht. Ik schudde mijn hoofd, dat wilde ik simpelweg niet zijn. Ik draaide me om, weg van de spiegel en liet de warme stralen op mijn gezicht vallen. De douche ontdooide me weer een beetje. Er werd op de deur geklopt en iemand schreeuwde keihard: ‘Opschieten!’ Ik had het niet verstaan, maar de boodschap was duidelijk. Ik wikkelde wat handdoeken om mij heen, pakte mijn spullen en verliet snel de badkamer. Achter mij zag ik een klein jongetje de badkamer in rennen, zijn handen tegen zijn kruis gedrukt. Arme ziel, wachten voor de wc.
In onze kamer zat Amber op het bed op me te wachten. Ze was gekleed in een of andere tent. Ik lachte kort naar haar en probeerde daarna me aan te kleden zonder dat Amber ook maar iets van mijn edele delen zou zien. Het lukte en vijf minuten later zaten we aan de soep met brood. Meer had de eigenaar niet voor ons willen koken. ‘Bevalt je nieuwe kamer je?’ vroeg Amber. Ik knikte maar. Eigenlijk beviel de kamer me helemaal niet en wilde ik naar huis, maar als ik dat zou zeggen kwam ik vast in de problemen. ‘Hij is natuurlijk niet zo mooi als je eigen slaapkamer,’ ging Amber verder. Ik keek haar verbaasd aan. Hoe kende zij mijn kamer? Amber zag mijn verbazing en lachte. ‘Ik was mee toen hij je kwam halen. Ik heb je hele huis gezien. Ik moet zeggen: je woont prachtig.’ Ik staarde haar zwijgend aan. Waarom had ik haar daar niet gezien? Amber praatte verder: ‘Maar ik wist wel dat je mooi woonde. We hebben je al zo vaak in die kamer zien.’ Ik staarde nog steeds. Wat had ik nu weer gemist?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.