FanFic.nl

Het Voordeel van Video

U danst zo mooi soms dat zie ik ook

Uren later was ik eindelijk klaar geweest met werken. Aan de pakketten leek maar geen einde te komen en de stad leek toen de meters vorderden groter en groter te worden. Ook was het weer gaan regen, zodat ik geheel doorweekt mijn scooter voor het ziekenhuis parkeerde. Amber had me gevraagd langs te komen. Haar opa was er slecht aan toe en ze leek het alleen niet echt te trekken. Een beetje zenuwachtig ging ik naar binnen, ik ging immers op bezoek bij een man die ik amper kende, een man die ik alleen negatief kende. Amber had me uitgelegd hoe ik op de kamer kon komen en die route volgde ik nu ook. De baliemedewerkers hadden me raar aangekeken, toch liep ik door. De mensen hier waren maar eng. Hun tongval was raar en niet te verstaan, het eten was vaag en er waren te veel drugs in de omloop. Het had tijdens mijn werk niet lang geduurd voordat ik had ontdekt wat ik nu eigenlijk vervoerde: drugs. Heroïne, cocaïne en natuurlijk wiet, waarschijnlijk had ik het allemaal bij me. Als de politie me zou betrappen, dan… Dan gebeurde er waarschijnlijk niks, alles mocht in dit land.
Niet veel later stond ik aan het bed van de man. Hij zag er slecht uit, geen kleur in zijn gezicht en hij leek me vrij ingevallen. Amber zat naast hem en streelde zijn hand, het kleine meisje zat in een hoekje en speelde met wat lego. Tranen stroomden over de wangen van het jonge kind. Ik voelde me lichtelijk een indringer in dit gezin, in het verdriet van dit gezin. Ik kuchte even en Amber keek op. ‘Fijn dat je er bent,’ zei ze, ‘Dat betekend veel voor me.’ Ik lachte kort en ging op een lege stoel zitten. Het was voor buitenstaanders misschien lastig te begrijpen, maar ik was een beetje van deze familie gaan houden. Ondanks dat het misdadigers waren, ondanks dat ze me ontvoerd hadden. Ik pakte Ambers hand en kneep er even zacht in. Ze keek op, zonder te lachen. Ik besloot maar een gesprek te beginnen, zo konden we de situatie en de vooruit kruipende tijd tenminste een beetje vergeten. Ik begon over iets wat nu al een tijdje aan me knaagde : het feit dat Amber al alles over me leek te weten. Ik vroeg haar ernaar en zag haar opschrikken. Die vraag had ze niet verwacht, duidelijk. ‘Ik weet dat omdat,’ begon ze onzeker en zoekend naar woorden, ‘Omdat we je al tijden volgen Georg. We volgen je bij alles was je doet, dansen, eten, slapen, behalve in de badkamer.’ Ik keek haar met grote ogen aan. ‘Betekend dat, dat jullie mij bespioneren?’ kwam er fel uit. Amber knikte en keek naar de grond. ‘We filmen alles, slaan alles op, al een tijdje trouwens.’

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.