FanFic.nl

Het Voordeel van Video

Dat is het voordeel van video

Mijn mond viel open van verbazing. Ik werd gevolgd? Alles wat ik deed in dat huis, was vereeuwigd. Ze konden mijn hele persoonlijke leven op internet zetten als ik iets zou doen wat ze niet beviel. Kwaad stond ik op en rende ik de kamer uit. Nog nooit in mijn leven had ik me zo bekeken gevoeld. Zelfs niet bij TH-TV, het programma dat ons hele leven volgde. Maar onze crew filmde tenminste niet bij mij thuis. Ik sloeg met mijn vuist hard tegen de dichtstbijzijnde muur en zakte er daarna langs naar beneden.
Al zittend dacht ik na, ik dacht na over de dingen die in de afgelopen 24 uur waren gebeurt. Ik was uit wandelen geweest in een of ander moeras, ik had een nieuwe cel gekregen, ik had mijn beste vriend weer gezien (die mij overigens niet herkend had) en ik was bij een concert van mijn eigen band geweest. De meeste dingen zou ik anders nooit doen. Een ding bleef bij me echter wel knagen: Bill sprak tegen fans wel de waarheid maar tegen ‘de normale mens op straat’ niet. Tegen mij had hij glashard gelogen, voor de eerste keer. Hoewel ik wist dat hij hetzelfde loog tegen andere vreemdelingen, deed het pijn. Ik was zo’n type dat altijd de waarheid wilde kennen.
De deur van de man zijn kamer ging open en Amber kwam naar buiten lopen. Ze probeerde me strak aan te kijken. Ik wende echter mijn hoofd af en telde in mijn hoofd zacht de gekleurde deeltjes in de vloer. Amber ging naast me zitten en staarde voor zich uit. Ik keek naar haar vanuit mijn ooghoeken, wachten op een excuses. Ik volgde Amber toen ze ging verzitten, toen ze haar mond opende en weer sloot, zonder iets te zeggen. Waar wachtte dat kind op. Ik wilde een sorry uit haar mond horen en als het even kon ook nog in foutloos Duits! Hoe meer ik aan haar daden dacht, hoe meer ik het idee kreeg dat mijn bloed begon te koken. Als mijn bloed eenmaal stoom was zouden mijn hersenen exploderen en zou ik verdrinken in mijn eigen vocht. Ik zag het al helemaal voor me. Ik, ontploft als een South Park-karakter.
Zover kwam het natuurlijk niet. Amber pakte mijn hand en keek me met smekende ogen aan. Ik probeerde boos terug te kijken, wat mislukte. Ze keek veel en veel te sneu. Ik besloot op een minder kwade manier mijn minachting te tonen. ‘Waarom deed je dat?’ vroeg ik kil. Zoals ik al verwachtte had ze geen antwoord. Was er wel een antwoord om zo’n zieke actie goed te praten? Amber zuchtte en keek me even aan, daarna richtte ze haar blik weer op de grond en ze begon zacht te spreken. ‘Je weet toch wel dat mijn opa een voyeur was, een bespieder was. Hij had de neiging om mensen de hele tijd te bekijken en met camera’s gaat dat nu eenmaal makkelijker.’ Ik knikte kort. Het was me duidelijk: die opa van haar was een zieke, een geestelijk zieke. Amber praatte verder: ‘Door die camera’s konden we ook dingen terug kijken. Dat was perfect, als we dan geen tijd hadden om hem mee te nemen naar jouw huis konden we gewoon een tape afspelen. Dat is het voordeel van video.’

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.