FanFic.nl

6th sense

15. I'm Stronger than You think

James komt weer naast me zitten. 'je krijgt hem ooit wel van je weg' zegt hij zacht om wat te zappen en op de tv op een programma te laten staan. Ik knik zacht. 'hij krijgt me niet, echt niet' zeg ik zacht. Nee als ik dacht even van hem af te zijn kwam hij telkens
terug, alsof ik hem niet uit mijn hoofd mocht zetten.

Een dame komt de kamer binnengelopen. 'James?' james kijkt op. 'Wat is er Silvia?' vraagt hij terwijl hij zijn ogen weer op de tv richt. 'Zou ik een boek mogen lenen, om te lezen?' vraagt ze wat voorzichtig. 'Natuurlijk, pak er maar 1' Het meisje knikt bedankend en loopt naar 1 van de boekenkasten en pakt er al snel een boek uit. Haar groene ogen richten zich op mij. 'Dat is Mira' hoor ik James zeggen, ze knikt enkel en verlaat de kamer weer.

'zoo, en nu wil ik die slaapkamer van je zien' zeg ik waarna ik hem met een kleine glimlach aankijk. Ik liet Finley mijn leven niet verpesten, en zette hem daarom zo snel mogelijk weer uit mijn hoofd. James glimlach koort. 'wat jij wilt' zegt hij en drukt de tv uit.
Naast hem loop ik naar een mooie zwarte, houten trap. Mijn hand glijd soepel mee over de leuning mij elke stap die ik hoger zet. Boven zie ik een aantal deuren en James loopt naar een van de deuren. Hij opent de deur en ik loop en met een kleine glimlach naar binnen. Mijn ogen worden wat groter en ik loop de kamer eens rond. Het was een mooie grote kamer, een tv, een mega bed en nog wat spullen stonden er. De muren waren geschilderd in natuurlijke kleuren, zoals het hele huis was ingericht. Natuurlijke frisse kleuren. Ik zie al snel mijn tas staan op een tafeltje. 'Oke deze is dus echt master groot' breng ik uit en kom met een grote aanloop en een sprong op het bed neer. Een heerlijk zacht, groot bed. James springt naast me neer 'fijn dat je het mooi vindt' brengt hij uit.

Ik glimlach even kort en kijk naar het hoge plafon. Een tevreden, zachte zucht verlaat mijn keel. Het was al redelijk laat viel het me ineens op als mijn ogen bijna dichtvallen. 'ik denk dat het tijd word dat deze kleine hier de ogen sluit' pest James me waarna hij zonder dat ik het merkte bovenop me is gaan zitten. 'Ga van me af, engerd' breng ik met een klein speels glimlachje uit. 'dacht het niet, ik wil eerst weten wat dat geheim van jou is' verzint hij terplekke en begint me te kietelen. Ik probeer in eerste instantie mijn lach nog in te houden, maar dat houd ik niet lang voor en barst ik lachten uit terwijl ik probeer onder zijn gekietel vandaan te komen. 'Genade!' breng ik lachend uit en hij stopt. 'en waarom zou ik stoppen?' vraagt hij op een fluisterende toon terwijl hij zich dichter bij me brengt. 'omdat ik te lief ben?' ik zet een paar puppie oogjes op en ik glimlach even. 'hmm.. misschien' zegt hij waarna zijn lippen de mijne raken, en we zoenen.

Ik open mijn ogen na een tijdje weer en kijk hem vrolijk aan terwijl de vermoedheid van mijn gezicht af te lezen was. 'bedtijd!' zegt James op een vaderlijke toon en lacht eens. 'Ja baas' zeg ik en zet even mijn hand naast mijn voorhoofd. Ik duw hem lichtjes van me af waarna ik mijn nachtjapon zoek. zonder schaamte kleed ik me gewoon om.
Ik gaap eens waarna ik mezelf onder de dekens nestel. James komt ook al gauw. Hij had een dunne yockingbroek aan was als zijn pyjama gelde. Hierdoor zach je zijn mooie gespierde bovenlichaam. Ook hij kruipt on de dekens. Ik leg me tegen hem aan en geef hem nog een laaste kus waarna ik mijn hoofd op zijn borstkas leg. Zijn stevige arm voel
ik rond me en al snel zijn mijn ogen gesloten.

'GA WEG!' Een paar spullen vliegen door een kamer naar een mannelijke persoon toe. 'IK WIL JE NOOIT MEER ZIEN, GA WEG! UIT MIJN HUIS VANDAAN' gilt een vrouwlijke stem woest en overstuur. 'Doe rustig, dan praten we erover' probeerd de man wat angstig maar kalm uit te brengen. 'NEE!' schreeuwt de dame en er komt een honkbalknuppel te voorschijn. 'Doe eens rustig!' brengt de man angstig uit terwijl hij naar de deur rent en tevergeefs de deur probeerd te open. 'Het is te laat om te praten' zegt de vrouw waarna ze de honkbalknuppel heft en met een harde klap neerkomt op het hoofd van de man. Nog een paar klappen volgen en de man kreunt van de pijn. Bloed stroomd uit zijn hoofd terwijl hij op de grond ligt en zijn adem langzaam stopt. Het was een redelijk net gekleede man, met bruin haar, hij begon al kaal te worden. De vrouw zakt met betraande ogen, en uitgelopen make-up naast hem neer. Ze had een wit nachtjapon aan, waar allemaal bloespetters op waren gekomen. Zwarte haren in een boblijn geknipt en groen/blauwe ogen.

Ik open mijn ogen. Mijn been hangt half uit het bed en ik lig halfomgekeerd met de dekens van me af. Ik zucht eens zacht moeizaam waarna ik weer goed ga liggen. Mijn been voelt wat dood aan omdat hij buiten de dekens had gelegen. Ik kijk eens op mijn mobiel voor de tijd, half 2 s' nachts. Het was een duidelijke droom, genoeg om een zaak mee te openen. Ik maak een notitie in mijn mobiel met alle info die ik kon verzinnen. Ik leg mijn mobiel weer weg en sluit mijn ogen weer wachtend op wat me nog meer zou brengen.

'MIRA!' direct open ik mijn ogen weer en mijn adem stokt direct als ik nog geen centimeter van mijn gezicht af de ogen van Finley zie. Ik breng niks uit terwijl ik voel
hoe mijn hart iets sneller begint te kloppen. 'heb je weer gedroomt?' vraagt hij op een
nijdige, enge toon. 'Ja, tuurlijk heb je weer gedroomt. Een nieuwe zaak heb je op het oog' begint hij terwijl hij zijn woeste ogen op me gericht houd en vlak voor me gezicht blijft zitten. 'Je pakt de dader op, en zal deze opsluiten met een flinke straf, het liefst de dood natuurlijk' rateld hij door. Hij lacht eens scheef. 'De volgende keer verstoor ik jou lieve dromen, die lijden tot jou sucses. de volgende keer dat jij inslaap valt maak ik je weer wakker en beeindig het direct weer' zegt hij waarna hij plots weer verdwijnt.

Ik draai me op waarna ik naar James kijkt die vredig slaapt. Ik sluit mijn ogen weer en probeer Finley weer uit mijn gedachten weg te schuiven. Hopend om hem deze nacht niet meer tegen te komen. Ik zou die Finley nog wel krijgen. Okal zou ik daar nog heel lang over moeten doen. Hij kon zeggen wat hij wou, maar hij maakte alles nog steeds niet waar. Dus voorlopig kon ik hopend rustig gaan slapen. Wachten tot hij terugkwam met zijn mooie praatjes. Maar ik wist dat ik hem eerder af zou zijn dan dat hij zou denken.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.