FanFic.nl

You can be a sweet dream or a beautiful nightmare {Reita×Ruki fanfic}

You can be a sweet dream or a beautiful nightmare {0-inleiding} ~ Last farewell

"Reita! Stop! laat me gaan!" Schreeuwde Ruki. Reita duwde hem en hij viel achterover op de grond, met zijn hoofd tegen de tafel.
"Laat me gaan!" Schreeuwde hij nog eens, alsof hij een hulpeloze kat was hoog in een boom. Reita balde zijn hand tot een vuist en stootte
die hard tegen de kin van Ruki, die het uitschreeuwde van de pijn. een streep bloed liep uit zijn mondhoek. "Het is je eigen schuld!" Riep
Reita. "JIJ wou dit! JIJ wou dat dit ging gebeuren! Het is allemaal JOUW schuld!" Schreeuwde hij kwaad. Nog een klap volgde, en nog een.
Ruki lag huilend op de grond. "HET SPIJT ME!" Schreeuwde hij. "NIKS SPIJT JE! JE MOET GEWOON DE TERINGBEK DICHTHOUDEN!" Reita lag bovenop hem
en stomte hem in zijn maag. Ruki probeerde los te komen door te schoppen en te slaan waar hij maar kon, maar erg veel scheen het niet te
helpen omdat Reita veel sterker dan hem was. "HOER!" Schreeuwde Reita. "VUILE HOER! HOE KON JE!" Een traan rolde over Reita's wang. "En ik
vertrouwde je nog wel zo..." Ruki sloot zijn ogen, en schreeuwde het uit van de pijn. zijn gezicht zat onder de paarse plekken en het bloed,
en hij had een blauw oog. Reita lag bovenop hem en huilde ook, maar zachtjes. Hij keek Ruki in zijn ogen. "Waarom deed je me dit aan? Je
weet toch dat ik van je hou... waarom dan?" Nog een klap. Reita wist van geen ophouden, zeker als hij kwaad was. "Laat me los!" Schreeuwde
Ruki weer, elke keer weer opnieuw, net zo lang tot Reita eindelijk toegaf. Hij klom van Ruki af en rende weg, trok zijn schoenen aan en
rende het huis uit, en liet de nog steeds van de pijn schreeuwende Ruki achter. Ruki kwam langzaam omhoog, en leunde met zijn rug
tegen de muur. Waarom moest dit nou weer gebeuren? Hij weet toch dat ik het nooit zo bedoeld had... het was me alleen maar om het geld...
Ruki kwam voorzichtig overeind en pakte een foto van de mahonie-houten piano, die tegen de muur aan stond. Ruki zakte weer neer. Hij keek
naar de foto, die in een blauw gekleurd fotolijstje zat gepropt. De tranen stroomden nog harder dan eerst, niet om de lichamelijke pijn,
maar om de mentale. Ruki staarde naar de foto. Een lachende Reita, met Ruki naast hem, die Reita een kus gaf op de wang. Ooit was dit zo.
Ooit ging het nog goed tussen Ruki en Reita, ooit waren er geen problemen tussen ze. Vroeger leefden ze in harmonie met elkaar, hielden van
elkaar zoals niemand ooit van iemand kon houden. Ruki wendde zijn blik af van de foto en gooide die met een grote kracht in de hoek,
waardoor het glas voor de foto brak. Het glas vloog alle kanten op. Een glasscherf vloog in de richting van Ruki, en raakte zijn pols,
waardoor die vreselijk begon te bloeden. Ruki negeerde het, en viel neer op het tapijt, met zijn gezicht in nog een glasscherf, maar deze
keer schreeuwde hij het niet uit van de pijn. Was alles maar gewoon over... was ik maar gewoon dood, dan was ik geen last meer voor wie
dan ook en had dit nooit gebeurd...

.........

Reacties:

XxXLICIOUS zei op 31 juli 2009 - 11:10:
Oh help
ik kan niet tegen dit soort verhalen.
-probeert tranen tegen te houden-
Prachtig!

YoruAka zei op 29 juni 2009 - 22:26:
Mooi verhaal. Ik vind het leuk dat er meer Nederlandse Gazette fanfics komen. Goed geschreven hoewel de pairing niet heel orgineel is... (ik moet mijn mond houden want ik heb zelf AoixUruha en RukixReita ...) Maar Ik vind dat het zeker wat waardering verdiend!