FanFic.nl

Shy Boy {old antic cafe fanfic}

Shy boy {1} ~ Skinny little bitch!

Kanon schuifelde stil door de gang op weg naar zijn kluisje, om zijn boeken te verwisselen. Het was lunchtijd en hij had nog geen enkel spoor ontdekt van zijn beste vriend.
Het was niet als hem, zijn vriend was altijd bij hem, en als Kanon hem nodig had hoefde hij niet lang te zoeken. Kanon begon zich af te vragen waar hij toch was.
Hij liep heen en weer tussen de grote hoeveelheid mensen die zich opstopten in de gang, met zijn blik op de grond gericht. Waar is hij? Wat als er iets gebeurd is,
gaat het wel goed met hem? wat als- Kanon werd uit zijn gedachten getrokken toen hij tegen iemand aanbotste. Hij keek omhoog, en drukte zijn bril omhoog op zijn neus.
"s-sorry!" Stotterde hij tegen het grote meisje voor hem. Toen zij naar hem keek, keek hij snel terug naar de vloer. "kijk toch uit waar je loopt!" riep het meisje geirriteerd, voordat ze achter haar
vriendinnen aanrende.
Kanon zuchtte toen hij zich realiseerde dat het niet iemand was waar hij bang voor was, of vreselijk haatte, maar gewoon iemand die hij niet kende.
Hij begon weer te lopen, deze keer iets sneller, totdat hij nog een stem hoorde. Eentje die hem bekent voorkwam.
"hé, Kanon, Wacht!" Kanon draaide zich om en zag zijn beste vriend naar hem toe rennen, zijn rokje heen en weer zwaaiend. Hij glimlachte.
"Hé Bou, waar was je nou? ik heb overal naar je gezocht," Vroeg hij aan zijn blonde vriend.
"Ik had een afspraak met die stomme orthodontist!" zuchtte hij. "Maar je hoeft je geen zorgen te maken, Kanon, je maakt je ook altijd zorgen om alles." Bou glimlachte.
"Kom, eten! Ik heb zo'n honger!" Hij keek Kanon met een smekende blik aan. Kanon giegelde en liep achter hem aan.
Kanon voelde zich altijd beter als hij met zijn enige echte vriend van school was. Het was heel moeilijk voor hem nieuwe vrienden te maken, want hij was heel verlegen.
Bou noemde hem altijd een nerd, niet bedoeld als belediging maar om hem te plagen. Toen Kanon naar Kyoto High School kwam, kwam Bou gelijk bij hem zitten, en praatte altijd met hem.
Zelfs toen Kanon niet durfde te praten, en zoals altijd zijn gezicht verborgen hield achter zijn lange lokken zwart haar, en bij elk woord dat hij zei stotterde, bleef hij lachen.
Bou was anders. Naar school droeg hij rokjes, en hij maakte staartjes van zijn lange, witblonde haar. Soms dachten mensen zelfs dat hij een meisje was, of ze dachten dat hij misschien wel homo zou zijn,
totdat ze hem hoorden praten. Bou zag niet in waarom jongens geen rokjes konden dragen, dus hij deed dat, en hij maakte er zich geen zorgen over. En als iemand hem er een grote mond erover geeft,
gaf hij gewoon een grote mond terug. Bou as was niet bang op te komen voor wat hij voelde.

Kanon en Bou liepen de aula in en haalden wat te eten. Ze gingen zitten aan een lege tafel, afgezonderd van de grote drukte in de rest van de aula.
Bou prikte verveeld in zijn macaroni-met-kaas op zijn bord met zijn vork. "Waarom hebben ze niks BETERS te eten hier! Het is niet eerlijk, als we naar school moeten en hard moeten leren en werken, kunnen
ze ons toch wel normaal eten voorschuiven als beloning of zo!" zeurde Bou. Kanon verslikte zich in zijn eten, omdat hij moest lachen van Bou's plotselinge opmerking. "dat is nou waarvoor ze afhaal-eten
voor hebben uitgevonden," giegelde hij. "Je zal wel gelijk hebben," Zei Bou, maar zijn glimlach veranderde gauw in een boze uitdrukking toen hij twee silhouetten zag komen lopen in hun richting.
Kanon draaide zijn hoofd om te zien waar Bou precies naar aan het kijken was, maar toen draaide hij zijn hoofd gelijk weer terug en begon te staren naar zijn Hamburger.
Er kwamen 2 jongens aan lopen, de jongens die iedereen op Kyoto High 'aanbaden', de twee jongens waar alle meisjes verliefd op waren, de twee jongens waar iedere andere jongen probeerden mee
vrienden te worden. De twee die Bou het meest haatte dan iedereen op de hele wereld bij elkaar. Miku en Teruki. De twee broers, Teruki de oudste, een jaar ouder, 17, en een klas hoger dan ons. Miku in onze klas. De twee stopten voor de tafel waar Bou en Kanon aan zaten. Kanons hart begon sneller te kloppen toen hij hun ogen in zich voelde prikken, Kanon staarde nog steeds naar zijn Hamburger.
Bou keek met een hatende blik naar ze, wachtend tot ze vertrokken, maar dat deden ze niet.
"Wat the fuck wil je?" siste Bou kwaad. "Rustig pig-tails (=zo noemen ze Bou!), we kwamen alleen maar hoi zeggen," Zei Teruki, gemeen glimlachend.
"Je hebt het gezegt, now fuck off," Zei Bou, steeds kwader wordend, "en noem me geen pig-tails, fucker."
"Aw," Zei Teruki, "Het is niet mijn fout dat je die stomme staartjes op je kop draagt!" Miku lachte. "oh, stom?" Zei Bou kalm, maar zijn gezicht zuur.
"Dat was niet het woord dat je een tijdje terug gebruikte, toen we-"
"SHUT UP!" Siste Teruki halverwege Bou's zin. "Hé, en wat met je vriend hier?" Miku wees naar Kanon.
Kanon duwde zijn bril omhoog tot de brug van zijn neus, durfde niet op te kijken, zijn hart snel bonkend. "Praat hij?"
"Dat is geen van de verdomde zaken! laat hem met rust," Riep Bou, zijn gen spuugden vuur.
"Wat is er? Kan 'Kanon' niet voor zichzelf praten?" Miku glimlachte gemeen richting Bou. Toen duwde hij zacht met twee vingers tegen Kanons schouder aan.
Kanon schrok van de aanraking en begon te trillen. Hij bloosde en zijn hart ging sneller kloppen.

Kanon sloot zijn ogen. Ga alsjeblieft weg, dacht hij.

...

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.