FanFic.nl

Shy Boy {old antic cafe fanfic}

Shy Boy {2} ~ Devilicious

"Ik zei dat jullie weg moesten gaan!" Bou werd kwaad. "voordat ik iemand haal."
Hij knikte naar de leraar die een einde verderop stond.
Miku en Teruki glimlachten naar de lerares, die nu in hun richting keek. Zonder nog een woord gingen ze weg.
Toen ze uit gehoorsafstand waren, blies Kanon de lucht uit die hij de hele tijd inhield, terwijl hij lichtjes trilde.
Waarom maken ze me toch zo bang? dacht hij. Hij luisterde naar Bou en probeerde zichzelf wat kalmer te maken.
"God! Ik haat ze! Ze denken altijd dat ze de beste zijn, denken ook aan niemand anders. Oh ik wil ze gewoon zo graag-"
Bou keek naar Kanon, die nog steeds stil met zijn hoofd naar beneden gezakt naar zijn Hamburger zat te staren. "Gaat het met je, Kanon, hij heeft je geen pijn gedaan toch?"
Kanon drukte zijn bril omhoog op zijn neus, keek een klein stukje omhoog maar niet hoog genoeg om Bou te kunnen zien. "J-ja, h-het gaat goed. Ze hebben me geen p-pijn gedaan."
"Weet je het zeker?" Vroeg Bou, erg bezorgd. Kanon knikte. "Het.. gaat goed," Zei Kanon, die zijn best deed niet te stotteren. Het felle geluid van de bel eindigde de dag.
Iedereen in de laatste les wiskunde sloot hun boeken en begonnen luid te praten. Kanon sloot zijn boek langzaam en pakte al zijn spullen bij elkaar. Hij stond tegelijk met Bou op en ze begonnen te lopen naar de deur. Kanon voelde een hand op zijn schouder en keek om, het was zijn wiskunde lerares. Bou stond naast hem, glimlachend op zijn schouder hangend.
"Oh, g-goedemiddag, mevrouw Mizuki!" Kanon schoof zijn bril weer een stukje omhoog op zijn neus.
"Dag Kanon, dag Bou" ze knikte haar hoofd in Bou's richting. "Kanon, ik wou je graag iets vragen," zei ze. "Zie je, je bent een van mijn beste studenten, en ik vroeg me af of je misschien wou meedoen met een bijles programma die ik verzonnen heb. Je zal dan kinderen van jouw lesniveau die hulp nodig hebben in wiskunde bijles geven. Ik hoop dat je dat wou willen doen!"
"Oh, nou, ik denk dat ik dat wel zou kunnen doen..." 'Oh geweldig! Het is drie keer per week, op maandag, woensdag en vrijdag, voor zo lang als je wilt. Je kan maandag beginnen, kan ik tegen de persoon die je bijles zal gaan geven vertellen om je te ontmoeten in de bibliotheek na school? ik weet niet precies wie je les gaat geven, dus je zal het maandag wel zien."
"Uhm, i-ik denk dat dat wel goed is, j-ja," stotterde Kanon. "We kunnen maar beter gaan." Bou knikte. Kanon glimlachte, en ze liepen naar hun kluisjes om hun spullen te pakken, en daarna de school uit te lopen. "Je bent een echte nerd, Kanon," Lachte Bou, en hij aaide Bou vriendelijk over zijn hoofd. Kanon lachte schaapachtig en liep met Bou mee richting huis, totdat ze elk een andere kant op moesten lopen.
"Moet ik met je mee lopen naar huis?" Vroeg Bou aan Kanon.
"Nee, ik denk dat ik het wel red, maar omdat het morgen vrijdag is, kan je bij me logeren als je wilt," "Klinkt goed! Ik hoef het niet eens aan mijn ma te vragen, die gaat het toch wel goed vinden," giegelde bou.
"Oke." Ze zeiden gedag en gingen ieder hun eigen kant op. Kanon liep de hele weg naar zijn huis zich te bedenken wie hij blijles zou geven.
Toen hij zijn huis beginnen ging, liep hij gelijk naar de telefoon. Zijn moeder was zoals normaal op haar werk als hij terugkwam van school, en ze kwam pas uren nadat Kanon sliep terug.
Maar ze kuste hem altijd, en liet Kanon weten als ze er was na al die uren. Kanon pakte de telefoon en draaide het nummer van zijn moeder. Hij vroeg haar of Bou mocht blijven slapen, en vertelde haar over het bijles programma. Toen alles voorbij was, ging hij naar zijn kamer aan zijn huiswerk beginnen. Hij kon zich nauwelijks concenteren, het voorval bij de lunch bleef alle aandacht naar zich toetrekken. het maakte het alleen maar moeilijker voor hem zijn huiswerk goed te maken. Hij hoopte dat het hem nooit meer zou gebeuren, want die jongens maakten hem echt bang. Het huiswerk was na 5 lange uren eindelijk klaar. Kanon staarde naar de digitale klok op zijn nachtkastje voor een moment. Half 10. "Damn.." mopperde hij stil. Hij had niks anders te doen, dus ging hij maar naar bed, want hij had geen honger. Kanon deed zijn shirt en broek uit en gooide ze de badkamer in. Hij zou die later wel opruimen. In niks anders dan zijn boxershort liep hij de badkamer in en begon zijn tanden te poetsen. Terwijl hij naar zichzelf staarde in de spiegel, vroeg hij zich af hoe hij eruit zou zien met contactlenzen in. Hij spuugde een klodder groen schuim in de wasbak en spoelde het weg. Hij gaf er niet echt om of hij lenzen had of een bril, maar Bou vertelde hem altijd dat hij eens lenzen zou moeten dragen. Hij liep terug naar zijn kamer en deed een schoon shirt aan en een pyjama broek. Hij deed zijn bril af en legde die op zijn nachtkastje naast zijn klok, en gleed onder de dekens. Toen klikte hij het ligt uit en sloot zijn ogen. Hij zag de aula weer voor zich, en Teruki en Miku, en hij vroeg zich af waarom Bou ze zo erg haatte. Misschien had het iets te maken met wat ze zeiden over zijn uiterlijk, misschien was er iets gebeurd, of misschien- Kanon's trein van gedachten was ineens gestopt. Hij vergat alles over Teruki en Bou, en de lunch, en viel in slaap.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.