FanFic.nl

Shy Boy {old antic cafe fanfic}

Shy boy {5} ~ Fill me with flowers

Kanon blies de adem uit die hij al die tijd inhield, en hield zijn hoofd omlaag. "N-n-niks, s-s-sorry..." Zei Kanon toen hij genoeg moed verzameld om iets terug te zeggen. Hij pakte met een trillende hand zijn huiswerk, en probeerde zijn maaginhoud binnen te houden.

Bou zuchtte toen hij en Kanon de straat over liepen onderweg naar Kanon's huis aan het einde van de schooldag. Jongeren stroomden uit de school, stapten in auto's, wachtten op de bus, en gingen naar huis. Bou vouwde zijn handen achter zijn hoofd en glimlachte. "Ah, eindelijk vrijdag. Eindelijk is de schoolweek voorbij!" Riep hij, duidelijk blij. "Ja..," Zei Kanon, met een kleine lieve glimlach op zijn lippen. "Ben blij." De twee liepen in een harmonieuze stilte over het plein. Bou liet zijn blik over het schoolplein glijden. Hij zag het meisje waarmee hij tijdens Engels gekoppeld was bij een vriendengroepje staan, maar ze keek naar hem. Toen ze zag dat Bou richting haar keek, draaide ze haar hoofd vlug om. "Hey Kanon, weet jij wie dat meisje is?" Vroeg Bou aan kanon, hem vragend aankijkend. "N-nee, ik heb geen idee. Volgens mij is ze nieuw dit jaar," Vertelde Kanon, terwijl hij eerst naar het meisje keek en daarna terug naar Bou. "Maar ze kijkt veel naar je, en ze bloosd altijd als je terugkijkt... volgend mij heb je een geheime aanbidder, Bou," Lachte Kanon plagend. "Niet waar! Hou je mond!" Riep Bou en gaf Kanon een vriendschappelijk duwtje tegen zijn schouder. Kanon dacht na over wat hij zei zelf net zei en bloosde, toen hij zich realiseerde dat hij eigenlijk bijna hetzelfde deed als dat meisje. Ze liepen de straat door tot Kanon's huis en voordat Kanon zijn sleutels kon pakken, pakte Bou snel de reservesleutel die onder de deurmat lag en deed de deur zelf open. Het gebeurde zo snel dat Kanon zich verward voelde. Hij keek vanaf het stoepje vaag naar Bou. "Hoe deed je d-" Begon hij, voordat hij naar Bou keek, die aan het lachen was terwijl hij de reserve sleutel tussen zijn duim-en wijsvinger liet bungelen. "oh... nou uhm... wees er zeker van dat je hem terug stopt waar hij lag!" Zei kanon tegen Bou, in poging om zijn moment van domheid te verdoezelen toen hij naar binnen liep. Kanon voelde zich altijd meer thuis in zijn eigen huis, enhij glimlachte. Bou, nu binnen, liep gelijk door naar Kanon's slaapkamer en liet zich lui op zijn bed vallen. Hij opende zijn rugzak en toverde er een grijze sportbroek uit. Kanon liep net binnen toen hij zich aan het omkleden was. Bou had de broek aangetrokken en zijn schooluniform was over de grond verspreid, en hijzelf probeerde een roze-met-wit truitje over zijn hoofd te trekken. Kanon keek licht geïnterresseerd naar Bou, en liet zijn blik over de bleke huid van zijn slanke buik, armen en borstkast glijden. Bou's hoofd gleed eindelijk door de te smalle kraag van het truitje, en trok het omlaag. Zijn blik ontmoette die van Kanon. Kanon keek gelijk weg en bloosde, maar Bou bleek het niet te boeien, en haalde zijn hand door zijn lange, wit-blonde haar.
"He Kanon! Ik was het bijna vergeten. Ik heb iets voor je," zei Bou, een sluwe grijns op zijn gezicht. "J-je bracht me iets?" vroeg Kanon en bloosde. "Mhmmmmm," Zei Bou toen hij in de voorste zak van zijn rugzak griste. Hij grinnekte en hij gooide de klein vierkant doosje naar Kanon. Toen Kanon hem geopend had, Werden zijn ogen groter. Hij draaide zich om en begon te lopen op weg naar zijn prullenbak. "Uh-uh Bou! Ik ga geen contactlenzen dragen! "zei Kanon uitdagend. Plots werd kanon vastgepakt van achteren. Hij landde op zijn buik in de crème gekleurde vloerbedekking van zijn gang. Bou ging bovenop zijn rug zitten, om te verkomen dat hij zich bewoog. "Waar denk je dat je heen gaat?" Zei Bou. "Je gaat ze dragen!" "Nee dat doe ik niet!" Zei Kanon blozend, toen hij de positie van de twee op de vloer besefte. "JA DAT GA JE WEL DOEN!!" Bou zei in een speelse stem. Kanon leek een beetje te schrikken. "O-oke.." Mopperde hij, zonder de motivatie om Bou van zich af te duwen. Bou rolde van hem af, pakte zijn hand en trok hem mee naar de badkamer.
Eindelijk had hij de lenzen in, na zichzelf een aantal keren in zijn ogen geprikt te hebben. Hij keek in de spiegel, Bou aan zijn zijde. "Kanon je ziet er geweldig uit! IK ZEI JE TOCH dat je ze moest dragen!" zei Bou, en lachte richting de reflectie van Kanon in de spiegel. Kanon bloosde. "Z-ze staat inderdaad niet zo slecht, nee," zei Kanon verlegen. Hij keek niet lang naar zichzelf in de spiegel. "GASP!" Bou keek naar Kanon met een plagende, verraste blik. "De heer I-will-never-wear-contacts zegt dat ze goed zijn! Ik geloof het niet! De lucht valt naar beneden! " Grapte hij. "H-hou op Bou," Stotterde Kanon blozend met een kleine glimlach op zijn lippen. Hij begon ze weer uit de doen. Bou wou dat Kanon de lenzen inhield, en wij wist precies hoe hij daar voor kon zorgen. "Ik wist wel dat je ze niet in kon houden!" Zei hij. "O-oh shuddup Bou. Ik heb ze al gedragen," Verdedigde Kanon zich zwak en deed de contactlenzen weer terug in het doosje. "Ik durf te wedden dat je ze niet voor een hele dag kan dragen," Zei Bou met een glimlachje. "KAN IK WEL!" Protesteerde Kanon verlegen. "Nou goed," Pushte Bou, bijna zijn doel bereikt. "Ik durf te wedden dat je ze maandag niet de hele dag kan dragen!" Kanon's ogen werden groter. Hij had nooit nagedacht over het dragen van de lenzen in het openbaar. Vooral op school, maar hij wou zich niet overgeven aan Bou's tevredenheid. Dus hij knikte ongemakkelijk. "A-alright Bou ... die zit," Zei hij, en keek verlegen naar zichzelf in de spiegel. Bou deed stiekem een kleine overwinningsdans in zijn gedachten. Hij wist altijd hoe hij Kanon kon overhalen dingen te doen, hij was trots op dat feit. "En als je het haalt, koop ik zo'n duur 5-smaken-schepijsje voor je, die je zo lekker vind!" zei Bou, zoet lachend naar zijn vriend. Kanon lachte lief. "Ok Bou. die weddenschap zit nu echt!" zei Kanon glimlachend.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.