FanFic.nl

Shy Boy {old antic cafe fanfic}

Shy boy {6} ~ Dress up with darkness

You're the one who burns my heart, you're the one with te most beautiful smile <3

Kanon vloekte zachtjes, terwijl hij zuchtte. Hij stond voor zijn 7 en een half uur lange gevangenisstraf genaamd Kyoto High school op maandag, met zijn hoofd lager gebogen dan normaal. Zijn armen hielden de banden van zijn rugzak beet, zijn bril zat in de voorste zak. Hij vloekte nogmaals voor de domme weddenschap die hij met Bou gesloten had, dat hij die stomme contactlenzen de hele dag zou dragen. Damn ijs. Hij voelde zich nog meer kwetsbaar en verlegen dan gebruikelijk en liep snel de school door, met zijn blik naar de grond. Hij nam zich voor Bou te vermoorden als hij hem tegen kwam. Wanneer niemand hem zag toen hij de hal in liep, zoals gewoonlijk, begon hij te kalmeren. Hij opende zijn kluisje en plots stond Bou naast hem. "Kanonn!" Zei hij met een vrolijke stem. Kanon keek verlegen naar Bou, nog steeds iets geërgerd. Bou's tevreden ogen keken eens goed naar hem. Zijn ogen vergrootte zich, en op zijn lippen verscheen een speelse glimlach. Hij zag er echt goed uit. "Kanon! Je ziet er echt goed uit!" lachte Bou. Kanon bloosde van Bou's commentaar en keek weg. "D-dank je Bou-kun* ..." zei hij, pakte zijn boeken die hij nodig had voor zijn eerste lesperiode en lachte verlegen. Toen ze samen het lokaal in liepen, wetenschap, keek de rest hun langer aan dan gebruikelijk. Kanon merkte niet dat al ongeveer één vierde van de klas zijn verandering van uiterlijk had opgemerkt. Niemand zei iets, of maakte het duidelijk dat het ze iets boeide, maar ze merkten het, en draaiden zich om wanneer hun vrienden weer begonnen te kletsen. Kanon liep vereerd langs de mensen die naam hem keken en hield zijn hoofd een beetje hoger, Met een beter gevoel door de gedachte dat hij niet meer in het middelpunt van de belangstelling stond. Hij liep het klaslokaal van de vierde periode, Engels, in en ging in zijn gebruikelijke stoel naast Bou zitten. Zijn klasgenoten waren nog steeds het lokaal binnen aan het stromen zoals gewoonlijk, en Bou sprak rustig tegen Kanon. Wanneer Miku uiteindelijk de klas in liep stroomde Kanon's aandacht gelijk naar hem. Miku liep naar binnen en keek naar Kanon, die verlegen naar hem keek. Toen hun blikken elkaar kruisden draaide Kanon zich vliegensvlug om naar de nog steeds rustig pratende Bou, miste Bou die zijn hoofd weg draaide, en toen net zo snel, zijn blik weer terugrichtte op Kanon met een verbaasde uitdrukking. Zijn ogen nog steeds gericht op Kanon's nieuwe look. Miku glimlachte lichtjes op de manier waarop Kanon straalde, maar toch van binnen zich erg verlegen voelde, omdat iedereen telkens naar hem keek. Kanon zal Miku's blik wel hebben gemist, maar Bou zeker niet, hij keek met een ijskoude blik in Miku's ogen. Stijgende woede op de manier waarop hij hem zag kijken naar Kanon. zijn ogen brandde de woorden "Blijf uit zijn buurt" in de zijkant in de zijkant van Miku's hoofd. "Uhm ... hallo?" Bou werd uit zijn gedachten geslagen door een stem. Het was het meisje waar hij mee gekoppeld was een tijdje geleden. "Hi," Zeiden Kanon en Bou tegelijk. Het meisje keek naar Bou en bloosde, boog zich vervolgens naar Kanon om iets te zeggen voordat ze weg zou lopen. "I-ik wou gewoon even zeggen, dat je er vandaag heel goed uit ziet, K-kanon.." Kanon bloosde en Bou keek verward op vanwege de plotselinge confrontatie met het meisje. Dat was erg random, dacht Bou. Maar ten minste iemand liet Kanon weten hoe goed hij er wel niet uit zag. Bou had het al zo vaak gezegt, maar Kanon durfde het maar niet te geloven. Bou lachte lief, en begon wat te krabbelen in zijn schrift. Kanon liet verlegen zijn blik over de Engels klas glijden, nu pas merkte hij hoeveel mensen eigenlijk naar hem keken. Sommige glimlachten zelfs. Hij draaide zich om en kromp ineen in zijn stoel, ongemakkelijk vanwege de vele paren ogen die hem van top tot teen bekeken. Hij bloosde, hij hield niet zo van alle aandacht die op hem gevestigt was. Hij liet zijn hoofd zakken op zijn bureau, in een poging om zijn gezicht te verbergen, en sloeg zijn armen om zijn hoofd. "...Gaat het wel, Kanon?" Vroeg Bou toen hij Kanon zo zag zitten. "I'm fine, g-gewoon moe," zei Kanon snel tegen Bou. Hij wou Bou niet vertellen wat hij vond over al die aandacht.
"Goodmorning class!!" Riep mevrouw Yakushi vrolijk, en liep de klas binnen. "Ohayou**," Herhaalde de klas verveeld. Kanon keek op om zijn leraar te begroeten, die haar blik langs alle leerlingen uit de klas liet gaan.

*In japan gebruiken ze achtervoegsels voor namen: -Chan, -Kun, -San, -Sama. -Chan is het meest gebruikt bij jonge, speelse meisjes/jongens, maar toch iets meer bij meisjes, -Kun betekent eigenlijk bijna hetzelfde maar dan iets meer gebruikt bij jongens. -San word meestal gebruikt bij leraren, soms word er ook wel eens "Sensei-san" gezegt, wat Meneer/mevrouw lera(a)r(es) betekent. -Sama word gezegt als je heel veel respect toont voor iemand, bijvoorbeeld je ouders, je God (in Japans: Kami-Sama), een afgestudeerde docter, enzovoorts.
**Japans voor Goedemorgen

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.