FanFic.nl

Shy Boy {old antic cafe fanfic}

Shy Boy {11} ~ Baby, i'm sorry ...

Kill kitty

Kanon had geen idee van wat hij moest gaan doen toen hij donderdag voor de hoofdingang van de school stond. Hij had zijn beste vriend
verloren en eindige de vorige dag met zichzelf in slaap te huilen. Hij voelde zich slecht en kon Bou er niet de schuld van geven dat hij niet
tegen hem wou praten, Kanon wensde dat hij iemand anders had behalve Bou waar hij mee kon praten. Kanon liep naar zijn kluisje en begon te trillen toen
hij Bou daar zag staan, leunend tegen zijn eigen kluisje. Hij liep stil naar hem toe en stond tegenover de blonde jongen, hoopte dat hij
tegen hem zou willen praten. "B-bou-kun.." Begon hij. "Het spijt me! Alsjeblieft, vergeef me! Het spijt me echt!" In Kanon's ogen begonnen
tranen op te wellen. Bou's blik gleed vlug over Kanon heen en toen weer terug naar zijn kluisje. Hij haatte het om Kanon te zien huilen,
maar hij kon zijn eigenwijze gedachtes er niet van weerhouden om terug te denken wat er de dag ervoor gebeurd was. Bou negeerde Kanon's
vraag, liep weg en deed alsof Kanon nooit iets gezegt had. Bou's geweten vertelde hem dat hij te hard was tegen de jongen, maar hij wou
nog steeds niks meer met hem te maken hebben. Kanon liep verdrietig zijn eerste periode binnen. Hij zag Bou zitten in zijn normale plaats,
wat Kanon de hoop gaf om het goed te kunnen maken met Bou omdat hij naast hem zat. Bou keek amper op naar Kanon, toen hij op stond om naar
een andere plaats te verhuizen. Kanon voelde zich alsof hij moest gaan huilen. Als Bou echt niet meer bij hem wou zijn, besloot Kanon geen
last meer voor hem te zijn. Miku liep het klaslokaal binnen en lachte lief naar Kanon, die moest blozen. Hij voelde zich zo slecht door
wat er gebeurd was, maar hij wou de kans niet opgeven om een nieuwe vriend te kunnen krijgen... of misschien wel meer. Bou keek kwaad naar
Miku en zijn bloed begon te koken toen hij Miku naar Kanon zag glimlachen. Miku keek op om naar Bou te kunnen kijken en glimlachte
gemeen naar hem, Bou keek zo gemeen mogelijk terug. Miku seinde het peace-teken naar Bou, Bou besloot maar niks te doen om ruzie te verkomen
en keek weg. De hele halve dag probeerde Kanon nog met Bou te praten, maar Bou negeerde hem nog altijd. Tijdens de lunch probeerde Kanon
het nog een keer, maar gaf al snel op toen hij werd uitgenodigt bij Miku en Teruki te zitten. Kanon twijfelde, maar accepteerde. Kanon had
besloten om Bou wat meer ruimte te geven. Als hij niet meer tegen hem wou praten, kon Kanon hem niet ertoe dwingen. Bou wist dat hij het
negeren maar heel even kon volhouden, maar voelde zich een klein beetje gekwetst toen kanon het opgaf voordat hij het kon doen. Ze waren
beiden zo verdrietig en gekwetst en miste elkaar heel erg, maar geen van beiden wou het toegeven. Kanon vatte het op alsof Bou blij was
zonder hem, maar Bou zag het alsof Kanon nieuwe vrienden had gemaakt. Beiden slikten ze hun gevoelens en vriendschap maar gewoon door en
probeerden te stoppen met naar elkaar te kijken.
...
Het was vroeg in November wanneer Kanon merkte dat Bou langs hem liep. Het was de eerste keer in een hele lange tijd dat hij het
door had. De twee hebben al twee maanden lang niet meer tegen elkaar gepraat, dus Kanon dacht er niet zo veel meer over na. Maar er was iets
met de blonde jongen wat Kanon aan het stoppen maakte om zijn wenkbrauw op te trekken, toen hij naar Bou keek. Hij vroeg zich af of Bou
nog wel eens aan hem dacht. Hij werd uit zijn gedachtes gejaagd door een stem die hem riep. "Hey Kanon!" Riep Miku. "School is over! Waarom
sta je nog steeds in de hal? Kom op!" Kanon draaide zich om en begon te lopen naar zijn nieuwe vriend. In de afgelopen maand had Kanon
vrienden gemaakt met Miku en Teruki. Hij was drastisch veranderd sinds hij met hun was, hij had meer zelfvertrouwen en hij kleedde zich heel
anders. Miku en Teruki hadden de manier waarop iedereen tegen Kanon aankeek veranderd. Hij was van een verlegen nerd veranderd in een jongen
waar iedereen voor stopte om even naar te kijken in de hal, een jongen die Sex-pot revenge* kleren draagde. Bou, die nog steeds heel
zelfverzekerd was, liep rond in de school in gedachtes verzonken. Zijn hoofd opgeven zoals altijd, maar zijn ogen waren altijd klaar om naar
Miku en Teruki te kunnen staren... Maar keek snel weg toen het tijd was om naar Kanon te kijken, die altijd met de twee broers meeliep. Kanon
en Bou ontliepen elkaar, maar geen van de twee zou toegeven dat ze expres uit elkaars buurt bleven. Kanon keek omhoog naar Miku, met zijn
rugzak aan een schouder hangend. Hij glimlachte toen Miku naar hem lachte en voorover naar hem boog om een kusje op zijn wang te drukken.
Miku en Kanon waren nooit meer echt verder gegaan, voor een reden, en gingen meer om met elkaar als vrienden. "Omdat het vrijdag is...
zullen we naar de bios gaan, Kanon-kun!" giegelde Miku. "Whatever.. als jij het wilt," Antwoorde Kanon, en probeerde niet te blozen.
"Zullen we aan Teruki vragen of hij ook mee wilt?" Vroeg Kanon. Miku zuchtte gefrustreerd, maar liep achter Bou aan richting het kluisje van
Teruki, waar hij was. "Hey Teruki! heb je zin om mee te gaan naar de bioscoop samen met mij en Miku?" Vroeg Kanon snel. Teruki's blik schoot
van Kanon naar zijn broer. Van de blik in Miku's ogen kon hij aflezen dat Miku echt niet wou dat Teruki ook meeging, en Teruki wist dat dat
betekende dat de twee waarschijnlijk de halve film niet zouden zien. Het was niet moeilijk voor hem om te beslissen. "Nah.. ik sla deze keer
over denk ik.. moet nog wat dingen doen, huiswerk enzo," Sloeg Teruki het verzoek van Kanon af, sloot zijn kluisje en keek naar de twee.
"oke! Doei!!" Riep Miku grinnikend en trok Kanon aan zijn hand mee naar buiten, met een evil glimlach op zijn lippen. Teruki rolde met zijn
ogen en lachte naar zijn broer. Hij was blij dat hij niet het slachtoffer was van Miku's horny momenten. Hij liep door de hal en besloot
naar buiten te gaan via de alternatieve deur van het gebouw, omdat het veel te druk was bij de hoofdingang. Hij duwde de enorm zware deur
open en liep naar buiten, zijn blik gleed over de parkeerplaats van de leraren. Hij draaide zich om om om het gebouw heen te lopen, toen hij
Bou zag staan, leunend tegen de muur, zijn haar wapperde wild in de wind. Hij zag eruit alsof hij diep in zijn gedachten was verzonken.
Teruki grinnikte en richting Bou, die een kwade blik naar hem richtte toen hij langsliep. Teruki stopte met lopen, en stond recht tegenover
hem. "Waarom kijk je zo, Pig-tails? Zei Teruki met een glimlach.


*Mega duur Japans alto kledingmerk.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.