FanFic.nl

6th sense

16. It's a wor between you and my

'fijn' mompel ik zacht en stap uit het mega bed. Ik zoek mijn sokken en trek deze aan mijn voeten. Met moeizame, slovende stappen loop ik met mijn warrige zwarte haren richting de deur. Ik kijk de gang eens rond en loop de gitzwart geverfde trap af. Mijn hand volgt de leuning soepel met elke stap die ik neem. De trap maakt geen enkel geluidje, en enkel mijn voeten zijn te horen op de trap. Het groote huis leek stil. Te stil voor mij gevoel.

Beneden aan de trap blijf ik staan en Dushi spint vrolijk rond mijn benen. Ik glimlach zacht en pak het grijze beestje op en aai hem even waarna ik hem in mijn armen meeneem. Ik open met een simpele beweging de woonkamer deur waar ik niemand aantref. Een zucht verlaat mijn keel terwijl ik Dushi vrolijk over zijn hoofd blijf aaien waardoor hij gelukzalig spint. Ik keer me weer op en schrik even als plots Freek voor me staat. 'Freek..' breng ik met een klein glimlachje uit.

'James is in de eetkamer, ik zal u de weg wijzen' zegt hij vriendelijk. Ik knik enkel en zet Dushi op de grond neer terwijl ik nog 1 keer over zijn hoofdje aai. Ik voel hoe zijn helderblauwe ogen me nog nakijken. Met vlotte passen volg ik Freek de me een eetkamer inlijd. Ik schuif aan de eettafel en kijk naar James die voor me zit. Hij kijkt me even aan met een schamper lachje. Ik zach dat hij net wakker was, en dat betekende dat ik maar beter geen woord of weinig tegen hem moest zeggen.

Ik pak maar een broodje en besmeer deze. Ik kijk naar James die een slok van zijn koffie neemt. 'Kantoor heeft gebeld' meld hij met een wat schore stem waarna hij me aankijkt. 'een man met een honkbalknuppel neergeslagen?' meld ik hem terwijl ik hem wat vragend aankijkt. Hij knikt enkel kort. Een zucht verlaat mijn keel. 'wat is er Mira?' James kijkt me met zijn blauwe ogen aan. Zijn zwarte stekel haar geheel nog door de war van het slapen. Ik schud even kort mijn hoofd. 'Nee niks. het is gewoon..' weer een zucht verlaat mijn keel. 'Ik krijg die rotzak nog wel' breng ik uit waarna ik een hap neem van mijn besmeerde brood. James knikt enkel en begrijpt al dat ik Finley bedoelde. Nee, hij dreef me tot het uiterste, en evenals hij zou ik ook tot het uiterste gaan.

Een zachte miauw hoor ik naaste me. Mijn bruine ogen kijken naar ondere, een paar helderblauwe kijken me aan. Ik schuif mijn stoel wat naar achteren waarna het grijs gestreepte diertje op mijn schoot springt. Ik eet rustig veder terwijl ik het dier over zijn lichaam aait. Dushi spint gelukzalig.

Ik neem voorzichtig een slokje van mijn thee en Dushi springt weer van mijn schoot af.
'er is een ploeg naartoe, wij krijgen morgen de rest te horen' verteld James me weer. Ja vandaag was de vrije dag van ons dus er ging een andere ploeg naartoe. Dit vondt ik vervelend omdat ik me dan niet goed op de zaak kon concentreren, en dat ergerde me.

'dat dacht ik al' geef ik na enkele stille seconden als andwoord. Hij bromt even kort en staat op. Ik drink snel de hete thee op waardoor ik bijna mijn tong verbrand en even mijn hand heen en weer wapper. 'Heel slim, Mira' zegt hij met een lachje. Ik knik opgewekt. 'ik dacht laat ik eens mijn mond verbranden' breng ik met een glimlacje uit. Ik sta op en voel zijn handen rond mijn heupen. 'duss.. Wat gaan we doen?? zonder aan werk te hoeven denken??' vraag ik hem. Ik voel een zachte kus tussen mijn warrige zwarte lange haren. 'ons vervelen?' probeerd hij. 'hmmm... klinkt goed' zeg ik met een kleine giegel.

Ik voel hoe ik zacht naar vooren word geduwd. Mijn handen laat ik zacht op de zijne rusten terwijl ik mijn lichaam zacht tegen de zijne zet. Zo lopen we langzaam richting de woonkamer waar we op de bank gaan zitten. De grote LSD televisie word op een tekenfilmserie aangezet. Met opgetrokken wenkbrauw kijk ik hem even aan. 'Wat? Ik ben een man wat dacht je zelf?' grijnst hij. Ik lag kort, ja mannen die waren net kleine kinderen afentoe. Ik vondt het echter niet erg, ik keek ook zovaak nog naar tekenfilms. Ik leg mijn hoofd tegen zijn warme, ontblote en gespierde lichaam aan. Ik voel dan ook snel zijn arm rond mijn middel.

'James?' Freek staat in de opening van de deur. 'Ja freek?' James zijn ogen richten zich kort op de butler. 'Het Kantoor heeft gebeld, ze verwachten u morgen op plaats delict. Ik heb het adres voor u op een blaadje geschreven, deze vindt u naast de telefoon' spreek de net gekleede man in keurige worden. James wuift kort met zijn hand. 'is goed' mopperd hij. Nee vandaag gingen we ons niet druk maken om ons werk.

'WOEHOEEE!!' breng ik ineens uit. Ik zit kaasrecht en klap zacht in mijn handen terwijl ik geconsentreerd naar de tv kijk. James licht direct in de deuk. 'Tuurlijk Mira! En dan zeggen dat ik nog een kleuter ben!' Zegt hij door zijn gelach heen waardoor hij bijna van de bank afrold. Ik kijk hem zo serieus mogelijk aan met opgetrokken wekbrauw. Daarna glimlach ik kort. 'SSSSTTT!' breng ik uit terwijl ik geconcentreerd naar het grote LSD scherm kijk.

James komt met moeite bij van zijn lachbui. Ik zit echter bijna zo erg in de tekenfilm waardoor ik bijna voorover van de bank af val. 'Pas je op dat je niet valt lieverd? dan moet totaly spies je zo nog komen redden!' brengt hij uit. Ik kijk draai heel langzaam mijn hoofd richting hem terwijl mijn ogen tot spleetjes gevormt zijn. Mijn emotie staat strak en er is niks van mijn gezicht af te lezen. 'Ik denk dat ze eerder jou moeten komen redden knapperd' breng ik dan met een misterieuze glimlach uit waarna ik hem een flinke duw geef. Hierdoor valt hij over de leuning en om niet veder te vallen plaatst hij zijn handen achter hem op de grond waardoor hij wat vaag lag. Ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauw aan. 'Ik wil niet door totaly spies worden gered maar door jou' brengt hij met een pruilipje en puppy oogjes uit.

Ik sta op en laat mijn ogen in de zijne haken. Terwijl ik hem blijf aankijken loop ik rond en blijf enkele centimeters voorovergebogen boven zijn gezicht hangen. 'en waarom zou ik dat doen?' vraag ik hem alsof het een verhoor is. 'Omdat je wel zo lief bent?' vraagt hij me. Ik glimlach even liefelijk en druk mijn lippen op de zijne. 'omdat jij het bent' zeg ik en klem mijn handen rond zijn breed gespierde schouderd en duw hem weer omhoog. Ik kijk even naar voor en laat bijna James weer los, waardoor hij weer zou vallen maar hervat me nog net. Een rilling speelt over mijn rug maar zet het gauw uit mijn hoofd. Nee Mira het was hem niet je verbeelde het. Bedenk ik snel.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.