FanFic.nl

Return of the Evil.

1. Personal Servant.

'De raad van Elrond is over een paar dagen'
Thranduil begon te spreken.
Een andere Elf keek hem aan.
'Wat bedoeld u daar mee, ada'?
'Je moet gaan mijn zoon, je weet wat je te doen staat'
En dat wist hij maar al te goed.
Hij moest de Ring naar Demsterwold brengen.
De toekomst van Demsterwold lag in zijn handen.
En via het Reisgenootschap zou hij de Ring pakken.
De valse speelse glimlach sierde zijn gezicht.
Zijn blauwe ogen twinkelden.
'Ik zal U dienen, Ada. Al kost het me mijn leven'
Thranduil knikte.
'Morgen vertrek je' en hij verliet de kamer en liet Legolas alleen achter.


'U kunt gaan mijnheer'
Een van de bediendes had Arod opgetuigd en Legolas kon zijn reis beginnen.
Hij zei zijn vader gedag en bij het opkomen van de zon vertrok hij.

'Bijna daar' zei Legolas. Diep in gedachten verzonken had hij niet door dat hij het hard op uitsprak. Ook had hij niet door dat hij bekeken werd.
De hoeven van Arod dreunden op het zanderige pad.

Na dagen reizen was ik eindelijk daar.
'Ah Legolas' Elrond kwam naar me toe.
We begroette elkaar en ik wilde dat de raad zo snel mogelijk zou beginnen.

En eindelijk was het zover.
De Ring lag daar.
In het midden van de kring.
Een onweerstaanbare en doordringende kracht vulde de lucht met spanning.
Even flitsten mijn ogen langs de andere.
Langs de dwergen, de mensen, Gandalf en de kleine Hobbit Frodo.
Een paar andere Elfen van mijn volk waren me achterna gegaan.
Ook zij zaten nu hier. Net als mijn vader.
Ik begreep even niks meer van hem.
Ik moest dit toch doen?
Had hij dan geen vertrouwen in me?
Het maakte me kwaad.
De Ring begon te lispelen.
Over de dingen die hij zou kunnen doen.
Over de macht.
De aantrekkingskracht was te veel.
'De Ring moet vernietigd worden' de woorden van Elrond maakte me wakker uit mijn roes.
Ik wilde het uitschreeuwen dat het niet mocht.
Een van de dwergen stond op.
Zijn bijl hoog in de lucht.
Een harde klap, grootte lichtflits en hitte, zo heet als brandend vuur.
De dwerg lag op de grond, samen met zijn bijl. Zijn bijl was aan flarden gescheurd. Alsof het niet meer dan een stuk papier was.
De Ring begon weer de lispelen. De duistere taal van Mordor dit keer.
Alles daarna ging snel.
En het ging nog sneller toen er een Ringdrager gekozen moest worden.
Iedereen begon te bekvechten.
Alleen Frodo hield zich stil.
Ik besloot me op hem te fixeren, de rest te vergeten.
'Ik breng de Ring'! Frodo stond vast besloten op.
Mensen keken hem aan.
Verrast, kwaad en opgelucht.

Aragorn, een van de Díºnedain was de eerste die op de keuze antwoordde.
Met een kleine lach op zijn gezicht knielde hij bij de kleine Hobbit neer.
Hij hield zijn zwaard voor de ogen van Frodo.
'Je hebt mijn zwaard'
'En mijn boog'
In een opwelling was ik opgestaan, en de woorden waren al over mijn lippen voordat ik na kon denken.
Dit was dus het begin van een heel reisgenootschap.

De Ring lag nog steeds in het midden.
Een paar meter van me verwijderd.
Maar het was niet het enige wat ik voelde.
Langzaam draaide ik me om.
'Sidh'! fluisterde ik zachtjes.
De Ring was niet meer van belang.
Sidh stond daar...
met Haldir.
Maar...
Ik wist niks meer.
Ik wilde ook niks meer weten.
Hoe kon ze?


'Legolas het spijt me'
Daar had ik niks aan.
'Legolas'? Ik keek haar niet aan.
Ik keek naar Haldir.
'Hoe kon je'? mijn woorden waren bitter.
Hij keek naar de grond en fronste.
'Iedereen dacht dat ik dood was. Dan kan je toch niet zomaar...' hij stopte midden in zijn zin. 'Sidh' en ik hebben voorheen al een relatie gehad'
'Dus ik was niet meer... dan'
Ik snapte het niet meer.
'Je hoeft het niet te snappen' zei ze.
'Maar ik wil het snappen'
Haldir zuchtte.
'Maar goed ik laat jullie wel'

Reacties: