Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Never thought this would ever happen. » Never thought this would ever happen.
Never thought this would ever happen.
Never thought this would ever happen.
Ik zit rustig op mijn kamer te surfen voor mijn computer, als mam me plots roepen.
‘Arya, komen eten!’ schreeuwt ze. Ik zucht en antwoord dat ik daar zo ben. Ik meld af en ga naar beneden. Dan begint ze over een onderwerp, waar we het al veel over gehad hebben. Té veel.
‘Wanneer ga je eens een job zoeken?’ vraagt ze. Ik zucht.
‘Ma, je weet dat, dat niet op één, twee, drie gaat’, antwoord ik.
‘En jij weet dat de rekeningen blijven binnenstromen en met de loon die ik verdien, kan ik ze niet blijven betalen’, zegt ze.
‘Ik zal straks nog eens kijken.’ Ze knikt en gaat verder met eten. Nadat ik klaar ben met eten, help ik mam met afruimen en ga dan naar boven. We zullen eens kijken wat we kunnen vinden. Ik ga naar de site "Google" en typ "jobs" in. Ik klik gewoon wat rond en kom op een site terecht van een of andere band. Het is een soort van wedstrijd. Ze zijn op zoek naar een kok/kokkin die mee gaat op tour en overal voor ze kookt. Ze gaan alle enquetes controleren en bekijken en daaruit wordt er dan gekozen. Dat valt te proberen, als het zo makkelijk is. Ik klik erop en krijg een hele lijst met vragen.
Heb je veel tijd? 'Ja.'
Vind je het erg om lang weg te zijn van huis? 'Nee.'
Kun je koken? 'Njah, ik kan wel wat.'
Zo kreeg ik nog een heleboel vragen. Eigenlijk is dit een soort van C4 dat wordt opgesteld. Op het einde had je dan de algemene vragen. Naam, adres, telefoonnummer, leeftijd…
Ik verstuur het. Over vijf dagen loopt de contest af en dag bekijken ze alles. Natuurlijk dat, dat een hele tijd duurt. Wie weet hoeveel inzendingen zijn er wel niet. Ik sluit alles af en loop naar beneden.
‘En? Heb je nu iets gevonden?’ vraagt mam. Ik knik.
‘Over een dikke tien dagen weet ik of ik eens kans maak’, antwoord ik. Ze knikt en gaat verder waarmee ze bezig was.
De tien dagen gaan voorbij. Vandaag is het zaterdag wat dus betekent dat ik mag uitslapen. Alleen loopt dat iets anders dan verwacht. Ik word ruw door elkaar geschud.
‘Ga direct eens kijken of je nog geen mail hebt'’, zeurt ze.
‘Hoe… Hoe laat is het?’ vraag ik.
‘Half tien.’ Ik kreun. ‘Komaan opstaan!’ Sinds wanneer is die actief 's morgens? Meestal is dat geen ochtendmens, net zoals ik.
‘Jaja, het is al goed’, antwoord ik. Ik sta recht en strompel naar mijn computer. Ik zet hem aan en wacht totdat hij helemaal is opgestart. Ik ga naar mijn inbox en kijk of ik mails heb. Twee mails. Eentje van Lena, mlijn beste vriendin. En dan eentje van Tokio Hotel. Tokio Hotel? Nog nooit van gehoord. Dat is zeker die groep van die contest. Ik open de mail en lees wat erin staat.
Beste Arya,
Bedankt dat je de enquete wou invullen.
We hebben alles doorgenomen en zouden je graag eens willen ontmoeten en nog wat vragen stellen.
We zijn erg geïnteresseerd in je.
Kun je volgende woensdag naar Universal Music Deutschland Stralauer Allee 110245 Berlin Deutschland komen? Zo rond de middag ongeveer. Hier is alvast een telefoonnummer voor al je nog vragen hebt.
+49 30 52007 01
Groetjes Peter Hoffman und Tokio Hotel
Ik mail terug dat ik zeker zal komen en bedank ze. Daarna ga ik het nieuws melden aan mam.
leukleuk.
ben eindelijk aan je verhaal begonnen xd