FanFic.nl

Saved by Tom Kaulitz

Saved by Tom Kaulitz (deel 2.)

-Tom-
Ik loop met Bill door de straten van Berlijn. We zijn net iets gaan drinken en nu zijn we op weg naar huis. Ineens hoor ik een gil.
‘Hoorde jij dat ook?’ vraag ik aan Bill.
‘Ja’ Zegt hij zonder er verder nog aandacht aan te besteden.
‘We moeten gaan kijken, het kwam van daar ergens!’
‘Tom, maak je nu niet zo druk! Wat kunnen wij daar gaan doen, waarschijnlijk is er niks, misschien waren het gewoon spelende kinderen?!’
‘Spelende kinderen op dit uur? En stel dat er wel iets is, dat er iets ergs gebeurt, dan wil ik het niet op mijn geweten hebben dat ik niet ben gaan helpen. Ik ga kijken, kom je mee of ga je alleen naar huis?!’
‘Ja, ik kom al.’ Zucht hij.
Ik ga in de richting waar het geluid vandaan kwam. Al snel bevinden we ons in de donkere smalle straatjes van Berlijn. Ik ril.
‘Kom Tom, hier is niks.’ Zucht Bill. Maar dan hoor ik ineens iets van ‘sletje.. werk mee!’ Ik kijk Bill aan en we beginnen te rennen naar de plaats waar het geluid vandaan kwam.

Op een hoek blijven we staan. Ik kijk voorzichtig om de hoek en ik zie 3 jongens die een meisje aan het aanranden zijn, waarschijnlijk met de bedoeling haar te verkrachten. Zonder nog langer na te denken, ren ik op de jongens af. Ik grijp de jongen die het meisje aan het uitkleden is bij zijn keel en trek hem van haar af. Ik sla hem zo hard mogelijk op zijn gezicht en duw hem tegen de muur.
Bill is met een van die 2 andere jongens aan het vechten. Eén van die twee jongens pakt Bill bij zijn keel, ik wil snel rechtstaan om Bill te helpen, maar hij slaat met zijn vuist naar achter, recht tegen die jongen zijn neus. Het bloed loopt uit zijn neus, ik zie hem wankelen, maar als hij zijn evenwicht terug heeft, rent hij snel weg. De jongen die ik tegen de muur had geduwd, is ook al weggelopen.
Ik bekommer me terug om dat meisje.
Dat is dat meisje dat ons bediend heeft in ‘Den Goldenen Gabel’, besef ik geschrokken. Nog steeds heeft ze zich niet bewogen, haar gezicht heeft ze nog steeds opzij gedraaid. Ze ademt wel en huilt nog steeds.
‘Ze moet in shock zijn ofzo.’ Zeg ik tegen Bill. Hij staat langs me, de derde jongen is ook gaan lopen. Met trillende handen doe ik haar BH terug aan en doe ik voorzichtig haar T-shirtje terug naar beneden. Haar broek en riem doe ik ook terug vast. Bill neemt haar onder haar armen en trekt haar recht. Voorzichtig laat hij haar los. Ik zie haar wankelen en neem snel haar handen vast, zodat ze niet valt. Ze zegt niets en ze doet niets. Ik besluit haar maar naar ons appartement te dragen.
Ik neem haar in mijn armen en draag haar naar huis.

-Eva-
Hier lig ik dan, in de armen van Tom Kaulitz. Ik voel hoe mijn ogen dik zijn van de tranen. Waarschijnlijk zijn ze ook heel rood. Ik wil hen maar al te graag bedanken dat ze mij geholpen hebben, maar daar heb ik de kracht niet voor, ik krijg geen woord over mij lippen.


-Tom-
‘Ik leg haar wel op mijn bed.’ Zeg ik tegen Bill. Hij knikt en kijkt bezorgd naar haar.
‘Moeten we de dokter bellen?’
‘Nee, laat haar maar even wat rusten en bekomen, Bill. Als het dan niet betert, dan kunnen we nog steeds een dokter bellen.’
Hij knikt en ik draag haar naar boven en leg haar op mijn bed. Ik weet haar naam niet eens.
‘Hoe heet je?’ fluister ik. Geen antwoord. Ze draait haar hoofd en staart naar de muren van de kamer.

Een hele tijd heb ik langs haar op het bed gezeten en uiteindelijk is ze in slaap gedommeld. Ze is echt mooi! Ik wil zo graag haar naam weten, maar ik ga haar nu niet wakker maken.
Ik heb honger, bedenk ik ineens en besluit om beneden maar wat chips te gaan halen.
‘Hoe is het met haar?’ vraagt mijn broertje als ik beneden ben.
‘Ze slaapt als een roosje.’ Grinnik ik. Gott, zei ik dat nu echt?
‘Is Tomi verliefd?’ gniffelt Bill.
Ik trek mijn wenkbrauw op: ‘Nee! Hoe kan ik nu verliefd zijn op iemand die ik niet eens ken?’
Bill grinnikt alleen maar en ik besluit met mijn zak chips terug naar boven te gaan.
Ik zet me in de zetel op mijn kamer, zo heb ik goed zicht op die slapende schoonheid. Ik grinnik zachtjes om m’n eigen nutteloze gedachten. Zo stil mogelijk doe ik de chips open en begin te eten.

Reacties: