FanFic.nl

I´ll find you Jack

3. I´m 50 Lives..

Mijn ogen staren naar de heldere sterrennacht boven mij. Afentoe klapperen de zwarte zeilen tegen de masten en het donkere water licht er vredig bij. Een lichte zucht verlaat mijn keel.

Alle bemaning sliep al en Jack had net het stuurwiel overgenomen van Gibs. Maar ik sprak geen woord naar hem. Waarom kon hij me gewoon niet geloven. Misschien had ik het verkeerde leven gekozen. Misschien moest ik toch maar zo´n stom welgemanierd meisje in een jurk worden.

Nee ik zou nooit zo worden. Ik had eenmaal piratenbloed in mijn aderen stromen. Een lot wat ik niet kon veranderen en zelf ook niet wou. Ik sta op en de zachte bries laten mijn lange zwarte haren zachtjes opwaaien. Ik liep het trappetje af en loop naar de voorkant van het schip, om daar veder na te denken. Zo ver mogelijk weg van Jack zelf.

Plots hoor ik haastige voetstappen en kijk even op. Niemand meer aan het stuurwiel en alles was stil. ´ALLE HENS AAN DEK!!!´ hoor ik opeens zijn stem schreeuwen na niet al te lange tijd staat de bemanning gehaast aan dek. Gibs weer aan het stuurwiel en gehaast gaat Jack naast me staan. ´waarom die drukte?´ vraag ik hem. De eerste woorden na een halve dag zwijgen. Hij kijkt me kort aan en draait weer om weg te lopen. ´Ik vroeg wat´ zeg ik kalm terwijl mijn zwaart zachtjes in zijn rug prikt.

Hij draait zich weer op en glimlach even schuin en duwt het zwaard weg. ´De hollander meissie´ zegt hij waarna hij weer wegloopt. Een nare wind komt opstaan en de zeilen beginnen harder te klapperen. Als ik mijn zwaard net terug gezet heb in zijn houder, worden mijn ogen groot.

Water springt omhoog en er komt een schip te voorschijn. Een spookschip kon je het bijna noemen. Een schip die je liever direct zou mijden. Het vaart langs ons en vage wezens komen aan boord. Het waren wezens wat half vis, half mens waren. Te eng voor woorden. Mijn ademhaling versneld ietsjes maar ik blijf kalm. Ik zie hoe ze de bemanning bijeen houden. Ik glip langs hun heen de combuit in.

Misschien had ik het beter niet kunnen doen. Terwijl ik me onder het houten buro van Jack verstop, hoor ik hoe de krakende deur zachtjes open gaat. Ik hoor voetstappen die wat houterig klinken en voor ik het weet heb ik een inheemse krabbenschaar rond mijn keel. ´En wat waren wij van plan?´ hoor ik een stem zeggen. Ik probeer om te kijken en mijn adem stokt. ´niks´ zeg ik kalm. Maar ik wist al te goed dat dit foute boel was.

Ik word half mee naar buiten gesluurd en blijf verstrikt en die vieze slijmerige klauw. Tegen dat vieze stinkende lichaam van hem aangedrukt. ´Eigen familie meenemen is was een slecht plan Jack´ spreek hij. ´Ze is geen familie, ik ken haar niet eens´ spreekt Jack op zijn eigen wijze. ´Wat doe je op mijn schip?´ vraagt hij, schijnbaar richting mij. Ik kijk hem nijdig aan. Ik ruk me los, trek mijn zwaard en houd deze strak tegen zijn keel. ´Als ik niet gewenst ben, je eigen dochter ga ik wel met hun mee´ zeg ik hem kil. ´Darling, ik heb geen dochter´ zegt hij terwijl hij wat vaag naar het zwaard kijkt.

Ik zet er nog meer druk op zodat hij wel doodstil moest blijven staan. Een lach is hoorbaar. Ik keer enkel mijn hoofd en kijk naar die vieze slijmerige vent die me net vast had. ´Jack Sparrow kent niet eens zijn eigen familie´ weer begint hij te lachen en de rest van die smerige wezens lachen mij. ´Je tijd is op Jack Sparrow´ zegt hij dan weer en het is weer doodstil op het overvolle dek.

´Mijn tijd is nog lang niet om Davy Jones´ brengt hij uit. Ik voel hoe hij een stap achterwaarts zet en ik zet er direct 1 naar voren. ´Je kan je niet meer redden Jack sparrow, 100 levens te betalen, dat red je niet´ zegt hij kalm.

In een snelle beweging sta ik omgekeerd en duwt jack me naar voren waardoor ik bijna tegen die vieze slijmbal van een javy jones val. ´je krijgt jane, zeker 70 levens waard´ zegt hij. Hij lacht even. ´50, nog 50 te gaan Jack, Een week..´ zegt hij kil. De visbemaning verdwijnt en ik voel hoe ik meegetrokken
word.

Nee dit wou ik niet. ´NEE!´ schreeuw ik terwijl ik slijmerige armen rond me voel. Ik word gewoon weggetrokken, alsof ik een stoel was die verplaatst moest worden. ´Dit kan je niet maken Jack!´ zeg ik nog. Een traan dwarreld langs mijn gezicht en dan verdwijn ik uit het gezichtsveld van de pearl en hun bemanning.

´God Dammed, Jack!´ gibbs staat voor Jack die de Hollander nog nakijkt. ´Je heb het gehoord, nog 50 te gaan, en 1 week!´ zegt Jack en loopt naar zijn combuis. Gibs loopt hem achterna. ´Je weet niet wat je van boord heb gehaald Jack!´ roept Gibs hem nog na, tevergeefs.

Reacties: