FanFic.nl

Will I Ever Chance?

3.

´Jane..´ ´Jane..´ ik voel hoe iemand in mijn rug port, ik draai me om en open mijn ogen op een kier. Finley kijkt me aan en wijst. Ik hef me recht en haal mijn hand eens door mijn haar waarna ik recht in die verschrikkelijke ogen kijk.

Mijn adem stokt even. ´dit is een grapje he fin?´ vraag ik hem voorzichtig. ´of nee, het is een droom is het niet? Nee dat kan niet, we dromen niet´ zeg ik dan en stamel hem kort aan. ´we zijn er geweest´ zegt hij krampachtig.

De personen verdwijnen weer. ´onze hel is begonnen finley´ zeg ik zacht en leg mijn hoofd tegen de koude muur achter mij. hij knikt en een zucht is hoorbaar. Ik sluit mijn ogen kort. Nee dit kon niet waar zijn. Na al die jaren. Ik grom zacht.

Mijn ogen bleven de rest van de kortduurende nacht op de opening gericht. Alsof ze direct weer terug konden komen. De zon scheen door de paar kleine raampjes in de ruimte waarna de bewakers al snel hardhandig iedereen wakker maakte.

Ik grom luid als de bewaker ook maar net de tralie wilt raken. ´ik ben al wakker´ gooi ik hem kwaad grommend toe. Ik spring van mijn bed en kijk naar een groentje die binnenkomt. Ik glimlach even scheef en hang mijn handen buiten de tralie. Ze stoppen voor mijn cel en ik kijk de nieuwe bewaker aan. ´Dit is Jane´ Ik richt mijn zwarte ogen op Gabor. ´Jane Silok wel te verstaan´ zeg ik met een licht grommende ondertoon.

Ik zie het groentje grijnzen. ´En met wie heb ik het genoegen?´ vraag ik terwijl ik mijn arm zo ver had uitgestoken dat ik zijn kraag te pakken had gekregen. Zijn grijns verdwijnt direct, ja mannetje daar gaat je glorie. Je hebt hier met de Jane Silok te maken. Bedacht ik bijmezelf. Ik hoor finley even lachen en ik grijns opgetogen. ´blijf uit me hoofd finley´ zeg ik met een lichte grijns.

´Mike´ brengt hij dan uit. ´JANE!´ Ik laat de kraag los en trek mijn handen terug. ´Sorry hoor, zo ben ik nou eenmaal´ zeg ik kil richting gabor. Ik richt mijn zwarte ogen weer op Mike. ´Welkom in de dagen van hell, Mike´ spreek ik hem toe waarna ik weer op het houte bedje kruip. ´je weet ze wel in te leiden he´ vraagt Finley met een lacherige stem. Ik grijns enkel kort. ´altijd finley, altijd´ zeg ik. ´behalve die ene keer´ zegt hij kalm. Direct staat mijn hand rond zijn keel. ´daar praten we niet meer over!´ grom ik hem toe waarna ik hem weer loslaat. Direct zegt hij niks meer tegen me.

Iedereen wordt naar zijn of haar werkplaats begeleid. Behalve ik. ´Ben je van plan vandaag mee te werken Silok?´ vraagt Gabor die naar mijn cel toesstapt en de eerste van de 2 zware kettingen losmaakt. ´ik denk het niet gabor´ zeg ik terwijl ik me van het bedje laat glijden en voor de deur ga staan. ´wat gaan we doen?´ vraag ik hem geintreseerd, wat ik echter niet helemaal was. ´een spel spelen´ meld hij met een gemene grijns. ´hopelijk een spel die jou het leven dan kost´ zeg ik met een brede grijns op mijn gelaat. Hij kijkt me kort aan.

Hij maakt de duer open en direct word ik bestormd door meer bewakers dan in de cel passen. Met een klap kom ik op de grond terecht en voor dat ik het door heb zit ik vastgeketend en word ik de cel uitgesleept. ´je weet me te krijgen Gabor´ zeg ik nog steeds met een lichte grijns op mijn gelaat. Ik word midden in de ruimte met mijn armen omhoog aan een andere ketting vastgezet.

ik zie hoe Mike ook binnenkomt. ´aaahh, dit spelletje´ zeg ik op het laast met een zware grom richting hem. Ik begin te sjorren aan de kettingen, maar zoveel kracht had ik nog niet. Ik grom luid. ´ik heb nog niets eens wat verkeerds gedaan!´ zeg ik woest naar hem. ´Je hebt al genoeg verkeerd gedaan´ nog voor dat ik wat terug kan kaatsen komt er een harde waterspuit op me neer. Die verdomde brandweerspuit. Na enkele minuten word hij uitgezet en ben ik kletsnat. Een paar schrammen hadden zich gevormt, omdat de straal hard aankwam.

Ik blijf enkel daar maar een beetje hangen in de kettingen, op zoek naar lucht wat ik de laaste 5 minuten haast niet binnenkreeg. ´zo gaan we hier met Jane om Mike´ zegt hij vol glorie. Oke en nou was ik die achtelijke grijns van hem zat! Ik zet me af en met al de kracht die ik had spring ik op waardoor zo de ketting uit het oog van de muur losschiet. De ketting en wat muurgruis vallen op de grond. Nu ook mijn handen vrij waren had ik dit keer vrij spel. ´en zou ga ik met vervelende bewakers om´ zeg ik en dit keer grijns ik.

Gabor loopt tot de muur het niet meer toelaat. Ik klem mijn hand rond zijn keel, en stevig ook want zijn hoofd begon al rood aan te lopen. ´JANE!´ Direct laat ik los en kijk naar de richting waar de stem vandaan komt. Mijn adem stokt even. ´morphine´ breng ik zacht uit waardoor bijna niemand het kon horen.

Reacties: