Hoofdcategorieën
Home » Robert Pattinson » Normal is too Ordinary. » Deel 1.
Normal is too Ordinary.
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
20 juni 2009 - 16:44
Aantal woorden:
854
Aantal reacties:
6
Aantal keer gelezen:
576
Deel 1.
laat een reactie =D
Afterparty, Hilton Hotel - Los Angeles.
‘Jessica, ik wil je aan een paar mensen voorstellen.’ Zegt Mick. Hij houd zijn arm voor me en ik pak hem gewillig aan. Ik heb net een halfuur opgefrist en nu ben ik klaar om de afterparty te betreden. ‘Wie zijn het?’ vraag ik aan mijn manager die er trouwens super knap uit ziet in het zwarte pak. ‘Een paar mensen van Universal Music Group.’ Zegt hij. Verbaasd kijk ik hem aan en dan besef ik pas dat ik ben gestopt met stappen. Met als gevolg een hoop aandacht. Ik voel hoe ik rood word maar nog steeds kan ik me niet bewegen. Waarom juist nu vraag ik me dan af. Midden op de trappen die leiden naar de zaal die trouwens immens groot is. ‘Kijk niet zo.’ Zegt hij met een lach. Ik besluit om maar dringend mijn hersenen weer in werking te zetten. Met een nog steeds rood gezicht loop ik verder naar beneden. Ik kan nog steeds niet geloven wat Mick net zei. Dit is misschien wel mijn kans om mijn droom waar te maken. ‘Het komt wel goed, wees gewoon jezelf. Ze zullen dol op je zijn.’ Zegt Mick. Ik lach eens naar hem om aan te tonen dat het best wel gaat, maar dat het niet goed genoeg gaat om te praten. Ondertussen loop ik nog steeds, terwijl ik mijn manager zijn arm vast houd, door de immense ruimte. ‘Daar zijn ze.’ Zegt hij. Ik stop met stappen en sta nu voor twee mensen, allebei netjes gekleed. De vrouw stelt zich voor als Brooke Davis. De man schud mijn hand en verteld me zijn naam, Micheal Schwimmer. We gaan met zen vieren in de zetels zitten. ‘Juffrouw VanCouver, u hebt een prachtige stem.’ Zegt meneer Schwimmer. ‘Dank u wel, en u kan me Jessica noemen hoor.’ Zeg ik gevleid. ‘Oké dan Jessica. We zouden graag met u een deal sluiten.’ Zegt de vrouw. ‘Zo maar zonder enige sollicitatie?’ vraag ik verbaast. ‘Jessica, dit is je sollicitatie.’ Zegt Micheal. Ik voel me dom, ik had wel kunnen denken dat het in dit wereldje het er zo aan toe gaat. ‘Goed, zoals ik al zei hebt u een prachtige stem en ik denk dat vele mensen er zo over denken.’ Zegt hij. ‘Mogen we u een paar vragen stellen?’ vraagt mevrouw Davis. ‘Ja hoor doet u maar.’ Zeg ik beleefd. ‘Eerst en vooral wat zingt u zoal welk genre?’ vraagt de vrouw. ‘Rock en pop.’ Zeg ik. ‘Schrijft u de liedjes zelf?’ vraagt de man. ‘Ja, al sinds ik zes ben.’ Zeg ik. ‘Dus u bent al bezig met schrijven en zingen?’vraagt de vrouw weer. ‘Ja, dat kwam vooral door mijn vaders dood.’ Zeg ik. ‘We weten genoeg, als het goed is willen we u nog eens op het kantoor spreken.’ Zegt de man. ‘Dat is goed, wanneer?’ vraag ik. ‘Volgende week maandag half twee.’ Zegt de vrouw. ‘Is goed ik zal er zijn.’ Zeg ik. Ik schud hen de hand. Als ze weg zijn kijk ik ongelovig naar Mick. ‘Girl, jij word de nieuwe superster van de wereld.’ Zegt hij. Ik omhels hem en kan niet geloven dat ik waarschijnlijk vanaf volgende week zal teken voor mijn toekomst als zangeres. ‘Dank je voor alles, Mick.’ Zeg ik. ‘Dat is met liefde gedaan.’ Zegt hij. ‘Kom ik trakteer.’ Ik trek Mick mee naar de bar. ‘Als je het niet erg vind ga ik. Ik heb morgen een afspraak.’ Zegt hij. ‘Ow, oké jammer.’ Zeg ik. ‘Ik spreek je nog wel.’ Zegt hij. Ik geef hem een knuffel en een kus op de wang. ‘Wat zal het zijn?’ vraagt de niet onknappe gast achter de bar. ‘Martini met twee ijsblokjes.’ Zeg ik. ‘Het krijgt al sterallures.’ Hoor ik iemand naast me zeggen. Ik draai mijn hoofd naar rechts en kijk de gast naast me aan met een arrogante blik aan ‘Excuse me?’ vraag ik beledigend. ‘Het is niets erg hoor, het wind me namelijk enorm hard op.’ Zegt hij terug met een grijns. ‘Luister jij eens heel even, ik verspil geen tijd aan kindjes zoals jij. Dus flikker op.’ Zeg ik arrogant en draai me weer om. ‘Een Martini met twee ijsblokjes.’ Zegt de gast en schuift me een glas toe. Ik pak het op en loop weg. Wat was dat een arrogante zak. ‘Baby, I know you want me.’ Hoor ik weer die zelfde stem zeggen. Ik draai me geïrriteerd om en kijk hem lief aan. ‘Wat versta je niet aan flikker op.’ Zeg ik geïrriteerd. ‘Don’t deny it, you want me bad.’ Zegt hij. Nu word ik het zat. Ik drink mijn Martini op en kijk dan heel lief naar hij die nog steeds voor me staat. Ik dring mezelf aan hem op en wanneer hij me wilt gaan kussen trek ik zijn broek naar voren en laat de twee ijsblokjes die nog steeds in mijn glas zaten in zijn broek verdwijnen. ‘Ik dacht ik zal hem helpen afkoelen.’ Fluister ik in zijn oor. Ik draai me om en loop weg. Ik lach met mijn eigen stunt. Hij zal het nu wel begrijpen.
Laat een reactie.
‘Jessica, ik wil je aan een paar mensen voorstellen.’ Zegt Mick. Hij houd zijn arm voor me en ik pak hem gewillig aan. Ik heb net een halfuur opgefrist en nu ben ik klaar om de afterparty te betreden. ‘Wie zijn het?’ vraag ik aan mijn manager die er trouwens super knap uit ziet in het zwarte pak. ‘Een paar mensen van Universal Music Group.’ Zegt hij. Verbaasd kijk ik hem aan en dan besef ik pas dat ik ben gestopt met stappen. Met als gevolg een hoop aandacht. Ik voel hoe ik rood word maar nog steeds kan ik me niet bewegen. Waarom juist nu vraag ik me dan af. Midden op de trappen die leiden naar de zaal die trouwens immens groot is. ‘Kijk niet zo.’ Zegt hij met een lach. Ik besluit om maar dringend mijn hersenen weer in werking te zetten. Met een nog steeds rood gezicht loop ik verder naar beneden. Ik kan nog steeds niet geloven wat Mick net zei. Dit is misschien wel mijn kans om mijn droom waar te maken. ‘Het komt wel goed, wees gewoon jezelf. Ze zullen dol op je zijn.’ Zegt Mick. Ik lach eens naar hem om aan te tonen dat het best wel gaat, maar dat het niet goed genoeg gaat om te praten. Ondertussen loop ik nog steeds, terwijl ik mijn manager zijn arm vast houd, door de immense ruimte. ‘Daar zijn ze.’ Zegt hij. Ik stop met stappen en sta nu voor twee mensen, allebei netjes gekleed. De vrouw stelt zich voor als Brooke Davis. De man schud mijn hand en verteld me zijn naam, Micheal Schwimmer. We gaan met zen vieren in de zetels zitten. ‘Juffrouw VanCouver, u hebt een prachtige stem.’ Zegt meneer Schwimmer. ‘Dank u wel, en u kan me Jessica noemen hoor.’ Zeg ik gevleid. ‘Oké dan Jessica. We zouden graag met u een deal sluiten.’ Zegt de vrouw. ‘Zo maar zonder enige sollicitatie?’ vraag ik verbaast. ‘Jessica, dit is je sollicitatie.’ Zegt Micheal. Ik voel me dom, ik had wel kunnen denken dat het in dit wereldje het er zo aan toe gaat. ‘Goed, zoals ik al zei hebt u een prachtige stem en ik denk dat vele mensen er zo over denken.’ Zegt hij. ‘Mogen we u een paar vragen stellen?’ vraagt mevrouw Davis. ‘Ja hoor doet u maar.’ Zeg ik beleefd. ‘Eerst en vooral wat zingt u zoal welk genre?’ vraagt de vrouw. ‘Rock en pop.’ Zeg ik. ‘Schrijft u de liedjes zelf?’ vraagt de man. ‘Ja, al sinds ik zes ben.’ Zeg ik. ‘Dus u bent al bezig met schrijven en zingen?’vraagt de vrouw weer. ‘Ja, dat kwam vooral door mijn vaders dood.’ Zeg ik. ‘We weten genoeg, als het goed is willen we u nog eens op het kantoor spreken.’ Zegt de man. ‘Dat is goed, wanneer?’ vraag ik. ‘Volgende week maandag half twee.’ Zegt de vrouw. ‘Is goed ik zal er zijn.’ Zeg ik. Ik schud hen de hand. Als ze weg zijn kijk ik ongelovig naar Mick. ‘Girl, jij word de nieuwe superster van de wereld.’ Zegt hij. Ik omhels hem en kan niet geloven dat ik waarschijnlijk vanaf volgende week zal teken voor mijn toekomst als zangeres. ‘Dank je voor alles, Mick.’ Zeg ik. ‘Dat is met liefde gedaan.’ Zegt hij. ‘Kom ik trakteer.’ Ik trek Mick mee naar de bar. ‘Als je het niet erg vind ga ik. Ik heb morgen een afspraak.’ Zegt hij. ‘Ow, oké jammer.’ Zeg ik. ‘Ik spreek je nog wel.’ Zegt hij. Ik geef hem een knuffel en een kus op de wang. ‘Wat zal het zijn?’ vraagt de niet onknappe gast achter de bar. ‘Martini met twee ijsblokjes.’ Zeg ik. ‘Het krijgt al sterallures.’ Hoor ik iemand naast me zeggen. Ik draai mijn hoofd naar rechts en kijk de gast naast me aan met een arrogante blik aan ‘Excuse me?’ vraag ik beledigend. ‘Het is niets erg hoor, het wind me namelijk enorm hard op.’ Zegt hij terug met een grijns. ‘Luister jij eens heel even, ik verspil geen tijd aan kindjes zoals jij. Dus flikker op.’ Zeg ik arrogant en draai me weer om. ‘Een Martini met twee ijsblokjes.’ Zegt de gast en schuift me een glas toe. Ik pak het op en loop weg. Wat was dat een arrogante zak. ‘Baby, I know you want me.’ Hoor ik weer die zelfde stem zeggen. Ik draai me geïrriteerd om en kijk hem lief aan. ‘Wat versta je niet aan flikker op.’ Zeg ik geïrriteerd. ‘Don’t deny it, you want me bad.’ Zegt hij. Nu word ik het zat. Ik drink mijn Martini op en kijk dan heel lief naar hij die nog steeds voor me staat. Ik dring mezelf aan hem op en wanneer hij me wilt gaan kussen trek ik zijn broek naar voren en laat de twee ijsblokjes die nog steeds in mijn glas zaten in zijn broek verdwijnen. ‘Ik dacht ik zal hem helpen afkoelen.’ Fluister ik in zijn oor. Ik draai me om en loop weg. Ik lach met mijn eigen stunt. Hij zal het nu wel begrijpen.
Laat een reactie.
Reacties:
Huppahup, verder, Cholla!