FanFic.nl

6th sense

19. Death is near.

Terwijl ik slaap had ik geen dromen. Geen Finley, helemaal niks. Iets wat voor mij gevoel niet goed was. Ik open mijn ogen maar zie niks. Het was donker en enkel finley's gezicht duikt op. 'Tel je laaste secondes maar' zegt hij kil en sluit zijn handen stevig rond mijn nek. Ik kan niks uitbrengen en span hopelijk mijn handen rond zijn polsen. Proberende het weg te halen. Maar het lukte niet. Ik zag de glorie in zijn ogen als ik langzaam geen lucht meer krijg.

Angst is aftelezen en ik voel mijn lichaam begint te schokken, als teken dat ik weer adem moest gaan halen. Iets wat niet meer ging. Het word zwart voor mijn ogen, mijn laaste secondens waren zo te voelen een hel.

Maar het duurt niet lang of ik voel een paar flinke schokken door mijn lichaam razen. Snakkend naar adem open ik vluchtig mijn ogen. Het was daglicht, James was zo te zien al beneden en ik lach nog in bed. Was het dan wel een droom? vraag ik mezelf in gedachten af. 'NEE!' Finley staat radeloos in de kamer. 'DIT KAN NIET WAAR ZIJN!' schreeuwt hij naar me toe. 'JE WAS DOOD! MORSDOOD!' kraamt hij uit. Dan dringt het tot me door. Nu word alles duidelijk. Het was geen droom, maar zoals mensen geen geesten kunnen doden, kunnen geesten geen mensen doden. Teminste voor wat het lijkt.

Ik sta op en voel de duizeligheid in mijn hoofd. 'O nee Finley, Ik wí¡s dood' breng ik kalm uit terwijl ik tegen de muur steun om niet om te vallen. 'Het is alleen, dat jij een geest ben en ik niet' zeg ik kalm. 'je bent zwakker, waardoor mijn lichaam zichzelf weer ondood maakt' vertel ik hem kalm. Hij kijkt woest, en ontdaan tegelijkertijd. 'Ik zal je doden, hoevaak ik ook nog moet doen. En als het me niet lukt zal ik je je hele leven achtervolgen!' zegt hij en hij verdwijnt weer.

Mijn lichaam voelt slap en lusteloos. Ik laat me tegen de muur op de grond zakken. Ik laat mijn handen even over mijn voorhoofd wrijven. Het was zo raar om me zo te voelen. Alsof je ziek was en uit bed wou. Ik voelde me lusteloos en wou gewoon slapen. Nee dit was het probleem, als een geest je had proberen te doden konden ze je mentaal er naar toe sturen tot je zelf de dood in de ogen zag.

Ik schud mijn hoofd. Nee, Finley kon me nooit tot daar aan toe brengen. Ik sta stug op en half wiebelend blijf ik dan uiteindelijk staan. Mijn wil zou dit overwinnen, zoals altijd.
Voorzichtig loop ik de trap af, afentoe stilstaand om de duizeligheid te verminderen. James kijkt verbaast op als hij me ziet. 'gaat het?' vraagt hij. Ik knik een beetje schamper waarna ik voel hoe ik bijna weer inzak. Maar ik weet mezelf recht te houden. 'Mira..' dringt hij een beetje aan. Als ik bijna bij de grond ben zak ik neer op de trap. 'Het was Finley. Het was zo raar' kraam ik nog steeds wat verbaast uit. Hij gaat naast me zitten. 'Toen ik mijn ogen opende, was alles donker, en hij klemde zijn handen rond mijn keel..' begin ik langzaam. 'Daarna werd alles zwart, en nu voel ik me zo raar' zeg ik. 'alsof hij me gedood heeft, maar het mislukt is' zeg ik waarna hij zijn armen kort rond me sluit.

'als je rust komt het vast wel weer goed' zegt hij bemoedigend. Ik knik even. 'ja inderdaad' zeg ik en hef mezelf weer met moeite omhoog. James helpt me een beetje en ik ga op de bank zitten. Me moeder haalt een kop thee voor me die ik voorzichtig opdrink. Ik leg alles nog eens feintjes aan ze uit. Mijn moeder moest helaas al weer snel weg voor haar werk. James en ik zaten toch niet op de zaak dus we hadden eigenlijk simpelweg vrij.

'wat ga je vandaag doen?' vraag ik hem terwijl ik hem aankijk. Hij haalt kort zijn schouders op. 'bij jou blijven?' probeerd hij, ik glimlach even. 'of ik ga me thuis vervelen' zegt hij. 'hmm.. dan gaan we ons samen bij jou thuis vervelen. Attans ik moet wel even wat opzoeken op internet' zeg ik. hij glimlacht even en knikt. 'is goed' zegt hij.

Nadat ik mijn moeder gebeld heb waren we al snel op het landgoed aangekomen. 'Freek?' vraag ik aan de netgekleede man die ik in de hal tegen kwam. Ik was niet zoals James door keihard te schreeuwen. 'Ja, Mira?' 'zou u misschien de laptop willen halen?' vraag ik hem. Hij knikt en stapt al weg. Ik glimlach even en loop naar de tuin. Het was heerlijk weer, james was de krant aan het lezen. Al snel krijg ik de laptop aangeboden. 'dankjewel Freek' zeg ik en glimlach even naar hem.

James kijtk op van zijn krant en schud zijn hoofdglimlachend. 'wat?' vraag ik hem met opgetrokken wenkbrauw terwijl ik het aanknopje indruk. 'Je weet je wel rijk te gedragen hier hea' zegt hij. Ik knik hevig. 'tuurlijk, mag ik me ook eens rijk voelen' pest ik hem. Hij lacht enkel nog even en gaat dan weer veder met zijn krant.

Ik begin nederig op internet te zoeken naar info. Zo nu en dan schrijf ik dingen op. James kijkt afentoe vanuit zijn krant naar mij. Ik vertelde niet wat ik aan het doen was, en wat ik opschreef. Het was dan ook mijn eigen geheimen iets. Iets wat Finley straks nog dik in het geheugen zou blijven staan. Iets waardoor hij me nooit meer lastigviel. Iets waardoor ik beroemder zou worden. En niet meer dat ene rare meisje was, dat zei dat ze geesten zag.

Ik grijns even scheef bij iets wat ik lees. 'wat ben je allemaal aan het doen?' vraagt James en probeerd te kijken. 'geheim' vertel ik hem met een kleine misterieuze blik. Hij lacht even. 'oke dan' zegt hij. Ik wist dat hij nieuwschierig was, maar zo te zien had hij zijn eigen intresses in de krant. Ik neem even een slok van het drinken wat voor me stond waarna ik weer nederig begin te typen en te lezen. Zo nu en dan ook wat opschrijvend op papier.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.