FanFic.nl

You're the best thing that ever happened to me.

You're the best thing that ever happened to me. -5-

‘Je bent echt veel te mager’, zei hij toen.
‘Kan zijn, maar ik heb niet gekozen om zo mager te zijn. In mijn leven heb je geen keuzes. Je lot bepaald alles’, zei ik. Ondertussen was de jongen met het zwarte haar er ook al bij komen staan. ‘Maar ik ga weer. Ik heb honger en de anderen zullen nu wel aan het eten zijn’, zei ik. Ik draaide me om en vertrok. Ik werd vastgegrepen aan mijn arm en als reflex legde ik die persoon op de grond.
‘Wow, dat was heftig!’ zei de jongen me het zwarte haar verrast.
‘Sorry, ik dacht dat het misschien iemand anders was. Maar val me nooit meer aan in mijn rug’, zei ik. Ik stak mijn hand uit, die hij aan nam en trok hem recht.
‘Ben ik echt niet meer van plan’, zei hij. ‘Hoe heet je eigenlijk?’ vroeg hij toen hij opstond.
‘Zijn je zaken niet’, antwoordde ik.
‘Oké, dan niet. Je zei net dat je honger hebt. Waarom kom je bij ons niets eten?’ vroeg hij dan.
‘Dat heeft je vriendje ook al voorgesteld. Nee, dank u!’ zei ik.
‘Uhm, dat is mijn broer’, zei Tom dan.
‘Nou ja, maak niet uit. Ik ga!’ zei ik. Ik draaide me opnieuw om en vertrok. Wanneer ik terug aankwam bij de bende keek iedereen me aan.
'Waar is Lucas en waar is je buit?’ vroeg Boris, de bendeleider. Ik was verbaasd.
‘Die heb ik meegegeven met Lucas’, antwoordde ik. ‘Lucas zou het af komen geven en zeggen dat een deel van mij was.’
‘We hebben Lucas hier nog niet gezien’, antwoordde hij. ‘En aangezien je niets hebt om voor te stellen, wordt je de groep uitgesmeten’, zei hij. Dat was de druppel. Ik keek iedereen nog eens kwaad aan, Boris in het speciaal. Ik zag Leo en Jos hun hoofden hangen.
‘Ik dacht dat we samen hoorden. Dat we een familie waren. Maar ik heb me blijkbaar vergist. Je doet het enkel voor je eigen goed! En Boris, vertel eens, waar is al dat geld naartoe dat iedereen altijd aan je gaf? Je zei dat je er eten mee ging kopen. Ik heb nooit eens iets deftigs gezien, dan oud brood, of frieten of cola uit een vuilbak’, zei ik gemeen. Ik zie verschillende verbaasden gezichten draaien naar Boris.
‘Uhm, nou ja’, stamelde hij.
‘Je bent gewoon een vuile bedrieger! Alles lekker voor jezelf houden, terwijl iedereen hier bijna verhongerd’, schreeuwde ik. Ik hoorde hoe mensen protesteerden en hun geld terug opeisten. Ik liet ze lekker doen en ging weg. Bij hun wou ik gewoon niet meer blijven. Naar waar ik aan het lopen was, wist ik niet. Onbewust liep ik richting het hotel waar de jongen logeerde. Ik keek naar de grond terwijl ik liep en liep zo tegen iemand aan. Wanneer ik op de grond lag, keek ik op en zag hem.

Reacties: