FanFic.nl

Never thought this would ever happen.

Never thought this would ever happen. -2-

Drie weken gaan voorbij. Vandaag is mijn eerste werkdag. Vandaag vertrek ik samen met Tokio Hotel op tour. Tijdens die drie weken heb ik bijna elke dag met Lena afgesproken en ben ik verschillende keren bij haar blijven slapen. Ik heb ook wat extra kooklessen aan mam gevraagd. Dat kon ik best wel gebruiken. Gisteren heb ik uitgebreid afscheid genomen van Lena en 's avonds heb ik mijn valies gemaakt.
De wekker gaat af. Opnieuw klop ik erop en sta recht. Ik vlieg recht en huppel naar de badkamer. Eerlijk gezegd zag ik er tegenop om te gaan werken, maar nu heb ik er echt zin. Ik ga zoveel plaatsen zien. Zoveel doen. Mam en Lena ga ik wel missen, maar toch. Ik maak me klaar. Ik neem mijn valies mee naar beneden en zie mam al aan tafel zitten.
‘Hey, mam’, zeg ik vrolijk.
‘Goeie morgen’, zegt ze. Ik eet wat en even later hoor ik de bel. Ik zie mam even schrikken.
‘Zijn ze daar al?’ vraagt ze.
‘Waarschijnlijk wel, zeker’, antwoord ik. Ik neem mijn valies en neem afscheid van mam. Ik doe open en zie een enorme tourbus voor mijn deur staan. Verscheidene mensen zijn naar buiten gekomen om het ding te bekijken. In een buurt als deze zien ze dit niet elke dag.
‘Arya?’ vraagt de man. Ik knik.
‘Wilt u me alstublieft volgen. De manager en Tokio Hotel wachten in de bus. De kans is te groot dat er fans op hun af rennen, wanneer ze de bus uitgaan’, legt hij uit. Ik knik en volg met valies en al. Ik volg tot vlak voor de deur. ‘Geeft u maar. Dan zet ik het wel binnen’, zegt de man vriendelijk. Ik zie mam in de deuropening staan. Ik zwaai nog eens en zie ze terug zwaaien. Ze veegt nog een traan weg. Ik glimlach en stap de bus op. De man volgt me en doet teken naar de chauffeur dat hij de deur mag sluiten.
‘Wauw!’ zeg ik met open mond.
‘Uh, Arya, je kwijlt’, zegt Tom lachend. Ik bloos en doe snel mijn mond toe. Ik veeg het speeksel weg en hoor iedereen luid lachen. Ik ren snel naar een raam toe en zwaai nog eens naar mam. Ze zwaait terug en barst in tranen uit. De bus vertrekt en mam verdwijnt uit het zicht.
‘Rondleiding?’ stelt Bill voor. Ik knik en glimlach. Bill toont me eerst en vooral de slaapkamers, de leefruimte en dan de keuken. Mí­jn domein. Ik kijk eens goed rond en een fornuis en een microgolfoven. Verder zie ik nog een gootsteen en een afwasmachine. Zoveel luxe heb ik zelfs nog niet thuis, laat staan dat het hier in een bus is. Ik volg Bill en keer terug. Iedereen zit in de leefruimte wat naar buiten te kijken of zo.
‘Ja, jongens… en meisje’, vervolgt Peter nog snel, ‘ik heb pizza besteld en die gaan we dus ook ophalen. We gaan straks stoppen en dan gaat een bodyguard erachter’, legt hij uit.
‘Yeah! Pizza!’ juichen ze.
‘Ja, geniet er maar van, want Arya gaat ervoor zorgen dat jullie wat gezonder eten’, zegt Peter.
‘Aah, damn’, mompelt iemand.
'Neuh, Arya zal wel zo lief zijn voor ons, dat niet te doen', slijmt Georg. Ik grijns. Even later stoppen we en stapt een bodyguard uit. Tien minuutjes later komt hij terug met negen pizza's. Voor Tokio Hotel, mij, de manager, hij en een andere bodyguard en de chauffeur. De jongens van Tokio Hotel sprinten ernaartoe en zorgen dat ze elk een pizza hebben. Bill komt terug met twee pizza's.
‘Voor jou’, zegt hij.
‘Dank je’, antwoord ik. We eten allemaal samen de pizza op. Wanneer de chauffeur zijn pizza naar binnen geschrokt heeft, rijdt hij verder. Ik smijt de lege pizza dozen weg. ‘Waar kan ik die valies kwijt?’ vraag ik dan.
‘Ah, zet die maar in de slaapruimte’, zegt Tom.
‘We regelen dat vanavond wel’, zegt Bill dan.
‘Wat gaan we nu doen?’ vraagt Gustav.
‘Playstation!’ roept Georg. Ik kijk op en zie ze dan met z’n allen naar de playstation rennen.
‘Er is wel een console te weinig’, zegt Bill.
‘Doe maar. Ik kan dat toch niet’, zeg ik.
‘De winnaar krijgt een kusje van Arya’, zegt Georg.
‘Oké!’ zegt de rest dan. Aan mij wordt er natuurlijk niet gevraagd of ik daar wel akkoord mee ga. Er wordt sterk geracet en het is spannend. Tot nu toe staat Georg op kop met elf punten, Tom volgt met tien punten en Bill en Gustav delen samen de laatste plaats met zeven punten. Ze starten nu de laatste ronde. Even lijkt alsof Georg wint, maar dan gaat Tom net voor zijn neus over de streep.
‘Yeahh! Ik win!’ schreeuwt hij. Hij springt recht en komt naar me toe. Hij sluit zijn ogen en tuit alvast zijn lippen. Ik geef hem een snel kusje op zijn wang. 'Is dat alles?' vraagt hij verontwaardigd.
‘Ja’, antwoord ik. Gustav heeft ondertussen de playstation al afgesloten.
‘Pff, dat is hier saai’, zeg ik.
‘Dat valt best wel mee hoor. Als je wat fun maakt, kan het nog leuk worden’, zegt Gustav.
‘Nu ja’, zeg ik. Ik ga naar de slaapruimte en nestel me op een van de bedden. Ik neem mijn boek en lees wat. Na enkel pagina's van ik in slaap.
Dan wordt ik wakker gemaakt door een hand die door mijn haar gaat. Ik kreun eens en draai me om.
‘Wakker worden’, hoor ik de stem van Bill zoet zeggen. Ik open mijn ogen en kijk recht in het lief lachende gezicht van Bill. Zijn oogjes twinkelen.
‘Hoe laat is het?’ vraag ik, als ik eens gegeeuwd heb.
‘Uhm, bijna vier uur’, antwoordt Bill.
‘Ah, dan ga ik een vieruurtje maken’, zeg ik. Ik ga naar de koelkast en kijk wat er allemaal in zit. Ik weet gewoon dat Bill nu achter me staat. Ik draai me vliegensvlug om en kijk hem aan.
‘Wat is er?’ vraag ik.
‘Uhm... niets hoor’, stamelt hij.
‘Wat ik ga maken, blijft een verrassing, maar het gaat redelijk gezond zijn. Even geduld’, zeg ik.
‘Oké dan’, zegt Bill. Hij sloft weg naar de leefruimte. Ik neem fruit en slagroom uit de koelkast. Ik snij verschillende soorten fruit in stukjes en smijt ze in een kom. Ik neem de bus slagroom.
‘Vieruurtje is klaar!’, schreeuw ik door de bus. Ineens zie ik vier hoofden verschijnen en dan lopen ze alle vier tegelijk naar hier. Tom valt al over zijn broek, Bill is gewoon traag. En tussen Georg en Gustav blijft het spannend. Georg is eerste, dan Gustav, dan Tom en dan Bill. De manager en de bodyguards komen op hun gemakje af. ‘Vandaag beginnen we van achter naar voren’, plaag ik.
‘Ah, dat is niet eerlijk’, zeurt Georg. Ik loop ze voorbij en geef ze telkens een kommetje. Bij Bill doe ik er fruit stukjes in en wat slagroom op. Ik kijk hem grijnzend aan.
‘Waarom grijns je zo?’ vraagt hij. Ik kan het niet laten en spuit wat slagroom op zijn gezicht. Ik ga snel verder en doe bij Tom, Gustav en Georg hetzelfde. Dan kijken ze me alle vier grijnzend aan. Georg houd me vast rond mijn middel. Tom pakt de bus slagroom af. Gustav houd mijn voeten vast en Bill mijn handen. Ik kan dus niet meer bewegen en krijg de volle lading. Als ze me hebben losgelaten, hang ik vol slagroom. Ik sta recht en kijk naar de rest.
‘Je ziet er mooi uit’, lacht Georg.
‘Bij jou is er anders geen verschil’, zeg ik. Ik grijns voldaan en ga dan verder met iedereen fruit stukjes te geven. De slagroom pakken ze nu maar zelf.

Reacties: