FanFic.nl

You're the best thing that ever happened to me.

You're the best thing that ever happened to me. -6-

‘Ik loop jou echt overal tegen het lijf’, zei hij met een glimlach. Hij gaf me een hand. Ik nam die aan en stond -met behulp van Tom- op. ‘En wat brengt jou hier?’ vroeg hij dan.
‘Ik… Waar zijn we dan?’ vroeg ik.
‘Dit is de straat waar het hotel staat’, zei hij dan.
‘Ow, dat had ik eerlijk gezegd helemaal niet door’, zei ik.
‘Heb je nog altijd geen zin om wat te eten?’ vroeg hij dan. Ik knikte beschaamd. ‘En ik die dacht dat jij niet met vreemde mannen meeging’, zei hij grijnzend.
‘Momenteel heb ik geen andere keus’, antwoordde ik stil.
‘Hoe bedoel je?’ vroeg hij verbaasd.
‘Ik ben uit de bende gesmeten, maar meer ga ik er niet over zeggen’, zei ik.
‘Geen probleem’, antwoordde hij. Wat is hij begripvol. Nooit gedacht dat mensen zo konden zijn. We liepen het hotel binnen. Mensen keken me vuil aan. Nogal logisch. Welke dakloze loopt nu een chique hotel binnen?
‘Vuile clochard! Wil je wel eens maken dat je het hotel buiten bent!’ werd er geschreeuwd.
‘Bemoei je met je eigen zaken!’ schreeuwde Tom terug. In de lift gingen de mensen zo ver mogelijk van me staan. We kwamen aan de tweede verdieping. Ik zei niets en volgde Tom alleen maar. Hij haalde een sleutel tevoorschijn en ging daarmee zijn kamer binnen. Ik volgde hem en was verbaasd toen ik die luxe zag: een enorme televisie, een minibar, een tweepersoonsbed, chique kasten… Allemaal dingen die ik nog nooit van mijn leven had gehad. Die oude dingen die mijn ouders hadden, kon je niet echt luxe noemen, maar ik was al blij dat ik niet op de grond moest eten toen. Ik bleef staan met open mond. ‘Uhm, wat wil je eten?’ vroeg Tom na een lange stilte
‘Maakt helemaal niet uit’, zei ik nog steeds verbaasd. Ik bleef rechtstaan, durfde gewoonweg niet gaan zitten, bang dat ik wat vuil zou maken.. Tom ging de kamer uit en kwam een hele tijd later terug met de jongen met het zwarte haar, een jongen met blond en eentje met bruin haar. Ik deinsde achteruit. Ik had helemaal niet verwacht dat ze zouden komen.
‘Wees niet bang, we doen je niets’, zei de jongen met het zwarte haar. Ik kalmeerde wat, maar vertrouwde ze nog steeds niet. Ze maakten het zich gemakkelijk op Tom zijn bed.
‘Wil je anders even douchen?' vroeg Tom. Ik antwoordde niet.
‘Kom, dan toon ik je de badkamer’, zei hij dan. Ik volgde hem en zag dat hij een deur opendeed. Mijn mond viel weer open. Parelwitte kasten. Een enorm bad en een brede douchecabine. Ik kon niets zeggen en staarde verbijsterd naar de luxe.
‘Wat ga je doen? Een bad of een douche?’ vroeg hij.
‘Ik denk dat ik ga douchen’, antwoordde ik.
‘Oké’, zei Tom. Hij rommelde in kasten en haalde er een handdoek, washandje, shampoo en zeep uit.
‘Alstublieft’, zei hij. Ik keek hem dankbaar aan. ‘Dan ga ik nu wat te eten halen. Doe maar rustig op je gemak’, zei hij. ‘Is het goed als ik je een T-shirt van mij geef?’ vroeg hij.
‘Maakt niet uit’, zei ik, terwijl ik naar de douche keek. Tom liep de badkamer uit en kwam terug met een T-shirt. Ik keek hem weer dankbaar aan en keek toe hoe hij de kamer verliet. Ik deed de vodden die ik aanhad, uit en ging onder de douche staan. Ik draaide de kraan open en zeepte me in. Ik waste mijn haren, draaide de kraan dicht en ging dan de douche terug uit. Ik voelde me voor het eerst in mijn leven écht proper. Het was zo leuk om me zo nog eens te voelen. Ik droogde me af met de handdoek die Tom me gegeven had en deed zijn T-shirt aan. Hij kwam wel tot aan mijn knieën. Het was meer een kleed dan een T-shirt voor mij. Ik ging de badkamer uit en zag vier gezichten naar mij draaien. Ik bloosde en deed zachtjes de deur dicht. Tom zei dat ik in de zetel mocht zitten, maar ik ging liever op een stoel zitten. Tom kwam met een karretje vol met voedsel dat ik nog nooit gegeten en zelfs nog nooit gezien had, aan. Hij kwam naast me zitten en vertelde me wat, wat was. Ik proefde eerst voorzichtig en merkte dat het eigenlijk wel lekker was. Ik at niet alles op. Door het weinige eten dat ik jaren at, is mijn maag enorm gekrompen. Ik at telkens kleine hoeveelheden.
‘Is dat alles dat je gaat eten?’ vroeg de jongen met het lange bruine haar. Ik knikte onzeker. De enige die ik nu een klein beetje vertrouwde was Tom.
‘Misschien is het beter als ik nu ga, ik wil niet nóg meer van jullie profiteren’, zei ik.
‘Dat doe je helemaal niet!’ antwoordde Tom.
‘Je hebt al superveel voor me gedaan’, probeerde ik.
‘Toe! Blijf nog even. Blijf anders slapen’, drong hij aan.
‘Jullie zullen wel moe zijn, het is al voorbij twee uur’, zei ik.
‘Oh, nee! We slapen morgen gewoon wat langer’, antwoordde de jongen met het zwarte haar.
‘Oh, oké, dan! Maar morgen ben ik weer weg!’ zei ik.
‘Dat zien we dan nog wel’, antwoordde Tom met een grijns. ‘Bill, wil jij je borstel eens halen? Dan kan ik … haar haren kammen’, zei Tom tegen de jongen met het zwarte haar. Die heette dus Bill
‘Nee, nee! Dat hoeft niet!’ zei ik.
‘Toch wel’, zei Tom. Ik was het wel beu dat die twee andere me zo aanstaarden.
‘Hoe noem je nu eigenlijk?’ vroeg Tom.
‘Vera, Vera Delava’, zei ik. Tevreden keek hij me aan.

Reacties: