FanFic.nl

Dear Mr. Director (SA)

Dear Mr. Director

[Tomas pov]

Ik kijk om heen, een grote zaal met zo'n 50 bedden, stuk voor stuk gevuld met ongelukkige, slapende jongens. Niemand hier is gelukkig, waarom zou je ook als je in het armste weeshuis van het land zit? Het had hier zoveel anders kunnen zijn, als de directeur tijd voor me zou willen maken. Dan zouden we kunnen praten, dan zijn we gewoon 2 mensen en voelt hij niet beter dan mij. Dan zou hij misschien begrijpen hoe het is om hier al 7 jaar te zitten. Ja, inderdaad, ik zit hier al 7 jaar samen met mijn 14 jarige tweelingbroer, de helft van ons leven dus. Toch hebben we al veel gezien. We zagen kindere hier vertrekken, zeker tweemaal zoveel kinderen zagen we hier toekomen, maar zeker tienmaal zoveel kinder zagen we huilen. Het zou zo anders kunnen zijn als ik eerlijk met hem zou kunnen praten. Want wat zou hij voelen als hij zoveel kinderen zag huilen? Dat zou ik weten als hij tijd voor me zou maken. Ik zou hem kunnen vragen om wie van ons hij eigelijk geeft, voor wie hij hoopt dat het goedkomt, wie hij desnoods zelf zou adopteren. Wat hij ziet als hij in een spiegel kijkt, zou hij trots zijn? Ergens in de zaal hoor ik enkele snikken. Niemand die er wat aan doet, niemand die het hoort. Hoe kan hij nu slapen terwijl wij huilen? Hoe kon hij nu dromen terwijl hier honderden kinderen zijn die geen afscheid konden of kunnen nemen van hun ouders, broer of zus? Hoe kan hij nu blij en met opgeheven hoofd ons voorbijwandelen?
Waarom kijkt hij niet door of zelfs in onze ogen? Hoe kan hij zeggen dat hij om ons geeft, als zelfs onze naam onthouden voor hem te veel gevraagd is? Als hij ons opsluit in zijn muren, als hij de weg naar onze dood maakt? Waarom zou iemand die om ons geeft ons leven afnemen, en iemand die anders is uitsluiten?
Ik zou hem willen vertellen over hoe ons leven is, hij kent ons leven niet. Tegen jezelf praten omdat je niemand anders hebt, zo is ons leven. Over vrijheid enkel kunnen dromen, zo is ons leven. Jezelf in slaap huilen, zo is ons leven. Dat zou ik hem zeggen.

Ach, waar ben ik toch mee bezig? Hij zal nooit tijd voor me maken, toch? Ik leg me neer en vecht mezelf weer in slaap.

Reacties: