FanFic.nl

Never thought this would ever happen.

Never thought this would ever happen. -3-

Ik ga naar de badkamer en was de slagroom van mijn gezicht af. Het wordt dan eens tijd om aan het avondeten te beginnen. Ik had een deal met Gustav. Ik zou lasagne maken. Ik kijk in de kasten en zoek alle ingrediënten. Wanneer ik alles heb, begin ik eraan. Gelukkig heeft mam geleerd hoe ik het moet maken. Een kwartiertje in de oven en het is klaar. Ik ga even naar de leefruimte om te zien wat de jongens aan het doen zijn. Playstation, televisie kijken en op de computer. Veel meer doen die hier dus niet.
‘Waar en wanneer hebben jullie eigenlijk jullie eerste concert?’ vraag ik hun.
‘Uhm, dat is vanavond, ergens in Frankrijk. Niet zo ver rijden’, antwoordt Tom.
‘Wanneer zijn we er dan?’ vraag ik.
‘Weet ik niet’, antwoordt Tom, terwijl hij verder naar de televisie kijkt.
‘Handig’, mompel ik. ‘Ow, ja. Over een kwartiertje kunnen we eten’, zeg ik dan.
‘Je hebt toch lasagne gemaakt, hè?’ vraagt Gustav dan.
‘Ja hoor’, lach ik. Hij glimlacht en gaat verder met zijn playstation. Ik zeg tegen de manager, de bodyguards en de chauffeur dat we zo kunnen eten. De chauffeur zegt dan dat hij ergens ging proberen stoppen. Een kwartier later, zijn we gestopt en allemaal samen aan het eten.
‘Bwa, wat meer zout zou niet misstaan hebben’, keurt Gustav.
‘Doe jij daar zout in?’ vraag ik.
‘Ja, bij elk gerecht altijd een snuifje zout’, antwoordt hij.
‘Wel, bij mijn gerechten is het dan maar zonder zout. Je doet er zelf maar wat zout bij’, antwoord ik met een glimlach.
‘Het is echt lekker’, zegt Peter dan.
‘Ja, vind ik ook’, zeggen Bill en Tom tegelijk.
‘Eten jullie iets vlak voor een concert?’ vraag ik.
‘Wafels!’ zeggen ze alle vier vol overtuiging.
‘Oké, dat weten we dan ook alweer’, lach ik. Ik zet alles in de vaatwasmachine en droog het daarna af. Een halfuur later zijn we er. We rijden een soort van parking op. Ik kijk door het raam en zie honderden schreeuwende meisjes. ‘Amai! Komen die echt allemaal voor jullie?’ vraag ik verbaasd.
‘Ja’, zegt Tom trots. Bill die ik al een uur niet meer had gezien, komt ineens de badkamer uit.
‘Ah, Bill. Je bent eindelijk klaar’, zegt Tom. Ik schrik. Bill zijn haren staan recht en hij heeft dikke, zwarte randen rond zijn ogen gedaan. Het staat hem wel, maar het is toch even wennen, hem zo te zien. We gaan het gebouw binnen. Ik ga op zoek naar een keuken en begin wafels te bakken. Even later komen ze al kwijlend de keuken binnen. Ik lach.
‘Van mijn erf’, lach ik, terwijl ik ze de keuken weer buiten duw. Als de wafels klaar zijn, geef ik ze aan hun en binnen de vijf minuten zijn ze op. Even later beginnen ze aan hun concert.
Na het concert gaan we terug de bus in. Ik ga in de zetel zitten en kijk het raam uit. Bill komt naast me zitten. En plots begin ik te lachen.
‘Wat is er?’ vraagt Bill.
‘Ik denk ineens aan iets’, zeg ik.
‘Aan wat dan?’ vraagt hij dan.
‘Heb je zin in een spelletje?’ vraag ik.
‘Ja oké’, antwoordt hij lachend. Ik neem een papiertje en krabbel er wat op.
‘oikot letoh si gnizama! ew evol uoy!’, probeert Bill te lezen. Hij kijkt me vragend aan.
‘Als je dat kunt ontcijferen, mag je alles vragen van me wat je maar wil’, zeg ik.
‘Alles, maar dan ook echt alles?’ vraagt hij nog eens voor de zekerheid.
‘Alles’, antwoord ik vol overtuiging. Bill zit geconcentreerd naar het papiertje te kijken.
‘Het lukt niet’, zegt hij.
‘Je hebt eeuwig de tijd, dus... ‘, zeg ik lachend.
‘Het is al laat. Ik ga slapen’, zegt Bill, terwijl hij nog steeds naar het papiertje kijkt.
‘Slaapwel’, zeg ik en ik geef hem een kus op zijn wang. Hij bloost en geeft me een kus terug. Hij staat recht en gaat naar de kamer. Even later ga ik ook gaan slapen.
De volgende morgen word ik wakker door mijn wekker. Ik sla erop en draai me nog eens om. Na vijf minuten verplicht ik mezelf om op te staan, want ik moet het ontbijt nog klaarmaken. Ik sta op ga naar de badkamer en kruip in de douche. Ik droog me af en kleed me aan en ga dan het ontbijt klaarmaken. Ik zet melk, cornflakes, fruitsap, brood, wat beleg… op tafel. Ik ga terug naar de slaapruimte en kruip terug in bed. Na een kwartier val ik terug in slaap. Ik voel dat er iemand naast me op bed komt zitten.
‘Oh, wat is ze lief als ze slaapt’, hoor ik de stem van Bill zeggen. Ik lach nog steeds met mijn ogen toe. Dan doe ik ze open en zie ik Bill naar me lachen. Ik ga recht zitten en geeuw eens. 'Kom, ik heb iets voor je', zegt hij. Ik stap uit bed en volg Bill. Hij heeft een bord klaargezet met wat drinken en een croissantje erbij.
‘Wauw, dat is lief van je, maar ik had het wel allemaal al klaargezet’, zeg ik met een lach.
‘Oeps, ik dacht dat Gustav dat gedaan had. Damn, ik had eens gehoopt wat te kunnen doen voor je’, lacht hij. Ik glimlach en ga neerzitten. Ik bedien mezelf en begin te eten.
‘En? Heb je mijn papiertje al kunnen ontcijferen?’ vraag ik tussendoor.
‘Nee, het is echt moeilijk’, zegt Bill.
‘Dat is het dus echt niet. Je moet gewoon een beetje inzicht hebben. Probeer het eens een eindje van je verwijdert te houden’, zeg ik. Bill houdt het papiertje wat verder van zich en kijkt met een nadenkend gezicht. Ik schiet in de lach. ‘Je had je gezicht moeten zien. Dat was echt een onbetaalbaar moment’, zeg ik. Bill glimlacht en eet dan verder. Ik wacht nog met afruimen, tot Tom en Georg uit hun bed komen.

Reacties: