Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » perseverance » Perseverance [1]
perseverance
Perseverance [1]
Het begon allemaal... Ja,waar begon het eigenlijk ? Ik kan op zoveel punten beginnen. Ik kan beginnen op het moment dat ik besefte dat ik géén normaal gewicht had, of op het moment dat de kinderen uit mijn klas geen diddle-blaadjes met mij wouden ruilen omdat ik te dik was. Misschien moet ik vroeger in de tijd terug gaan en beginnen op het moment dat ik verwekt werd en waar ik werd gedwongen om dit leven te leiden ? Anyway, mijn verhaal kun je op verschillende momenten beginnen. Ik heb besloten om mijn verhaal met jullie te delen vanaf het moment , op een zomerse dag einde april. Ik was vijftien.
Ik liep de school uit en kon weer een dag op de kalender schrappen tot de zomervakantie. Ik besloot om een omweg te maken via de winkelstraat en daar een ijsje te eten. Tien minuten en twee chocolade bollen later sjokte ik langs de winkels, vol bewondering voor de paspoppen en de kledij die hun lichaam sierde. Ik naar de kledingsrekken en liet de stof blindelings door mijn handen glijden. Als er één iets is wat ik goed kan , dan is het stoffen herkennen. Mijn moeder is naaister en had mij van jongs af aan geleerd wat het verschil was tussen fluweel en satijn en hoe ik kon herkennen of iets van goede of slechte kwaliteit was. Het moest een ontgoocheling zijn voor mijn mama om haar dochter te zien uitgroeien tot een monster dat alleen in trainingsbroeken, leggings en veel te grote T-shirts of kleedjes kon dragen.
Ik zuchtte en liep de winkel uit, het was niet goed om naar kledingsstukken te kijken dat ik niet kon kopen. Ik kocht nog een ijsje, deze keer met mokka en banaan, en liep naar huis. Toen ik daar was waren alle rolluiken nog dicht en lagen de ontbijt resten nog op tafel. Dat verwonderde mij niet , mama en papa waren nooit thuis voor 10 uur Ik keek op mijn uurwerk en zag dat het al 6 uur was, etenstijd. Ik hoorde mijn maag knorren en keek in de diepvriezer. Njammie , pizza.
Wiiiih , bedankt voor de reacties allemaal ;D
Reacties:
Arme Fien
Ik weet wat ze doormaakt, en het is echt vreselijk om te weten dat je je moeder teleursteld.
Ik kan me echt zo fxcking goed inleven in dit verhaal, en niet alleen omdat ik het allemaal ook al heb meegemaakt, maar omdat jij het heel erg goed schrijft.
En nu ga ik weer verder lezen. ^^
Ö,, Uw verhaal is echt kei origineel !!! en super !!
en kei goe geschreven
Ik ben echt benieuwd naar de rest :p
-xx-
Nele
Stop dan met al die ijsjes eten x']
En daarna nog Pizza *sigh*
Maar ik geloof wel dat het haar gaat lukken, ze moet alleen iemand vinden die haar gaat helpen [a]
x
Ik vóél gewoon dat hier iets positiefs gaat gebeuren.
Een Bill die *Pooeef* doet, of een Tom die datzelfde doet maar gewoon valt.
Ha. Dat zou nog iets voor hem zijn.
Enikwilnusubitoprestoverderlezenmaardatgaatnietwantmijnbatterijisaanhet
doodgaanenmijnabelligtbovenenikmoetvanmijnmammieinbed.
Snif.
Ik ZWEER tot morgen.
*probeert niet tussen haar vingers te spukken- Bah.*
Goodnight.
Zoef