Hoofdcategorieėn
Home » Twilight » Alice en Jasper » Wachten
Alice en Jasper
Wachten
song: I can wait forever - Simple plan
Alice POV
Ik zuchtte. Kon hij zich niet een beetje haasten? Ik zat hier nu al 2 dagen op hem te wachten en ik ging niet weg voor hij er was. Geen denken aan.
“Wil je nog iets drinken?”¯ vroeg de vriendelijke barvrouw voor de 17e keer vandaag.
“Nee dankje, ik heb nog wat,”¯ antwoordde ik wijzend naar het glas fruitsap dat nog halfvol voor me op het tafeltje stond. Ze glimlachte en liep naar het tafeltje naast mij. Ik ademde in en voelde mijn keel branden. Ik zou snel eens op jacht moeten, misschien deze avond. Nog een halfuurtje en het restaurantje ging sluiten. Ik sloot men ogen en zag mijn blonde god voor mij, zijn gezicht verdrietig en nors. Zijn ogen waren zwart en zijn mond was een gevoelloze streep. Dit was het eerste beeld dat ik zag toen ik ‘wakker werd’. Na het eerste visioen had ik er nog gehad, de meeste van Jasper en een paar van een familie ergens in canada. Carlisle, Emmett, Rosalie, Esmé en Edward. We gingen het goed hebben bij hen, dat hoopte ik toch. Het laatste visioen dat ik had gehad was 2 dagen geleden. Ik had Jasper dit restaurant zien binnengaan. Ik was onmiddellijk naar Philadelphia gelopen, zonder erbij na te denken. Ik begon te piekeren over het feit dat hij hier nog steeds niet was, misschien gebeurde dit pas volgende week of nog erger volgend jaar.
“Uhum, juffrouwtje, we gaan sluiten,”¯ bromde iemand plots in mijn oor. Hoewel ik ongelooflijk goed kon horen schrok ik toch. Ik was zo verdiept geweest in mijn gedachten dat ik hem niet had horen aankomen. Ik stond recht en nam mijn jas van mijn stoel. Ik legde nog wat geld op het tafeltje en vertrok. Toen ik buitenkwam voelde ik enkele druppels op mijn hoofd uiteenspatten. Wacht eens! In dat visioen had het ook geregend! Ik was opeens weer helemaal vrolijk en ik liep met een grote glimlach op mijn gezicht naar het hotelletje waar ik logeerde. Morgen ging hij komen! Ik voelde het.
“De sleutel van kamer 8 alsjeblieft,”¯ vroeg ik aan de jongman die achter de balie stond. Ik zag zijn ogen keurend over mijn kleine lijfje glijden en glimlachte nog meer. Sinds ik vampier was geworden kreeg ik veel mannelijke aandacht. Ik vond het wel leuk maar ik kon toch niets met een mens beginnen.
“Alstublieft, en nog een prettige dag verder,”¯ sprak hij het basiszinnetje en glimlachte vriendelijk toen hij me de sleutel overhandigde. Ik huppelde de trappen op naar het kleine kamertje dat ik huurde om een plaats te hebben om mijn kleren en andere bezittingen op te bergen. Ik sloot de deur na mij en kleedde me om in het veel te kleine badkamertje. Ik trok een jeansbroek en een simpele T-shirt aan. Ik ging geen jurkje verspillen om te jagen. Ik ging terug naar beneden en legde mijn sleutel op de balie voor ik in de regen verdween. Ik wandelde naar het dichtstbijzijnde bos en begon te rennen vanaf ik zeker was dat er geen mensen meer in de buurt waren. Ik snoof diep en ontdekte enkele vossen op nog geen 200 meter. Ik gaf me volledig over aan mijn zintuigen en liep snel in de richting van de vossen. Ik belande op de rug van de grootste van de groep. Terwijl ik met mijn tanden door zijn vetlaag boorde liep de rest weg. Ik voelde een straaltje warm bloed langs mijn kin lopen. Ik likte het snel weg voor het op mijn kleren kon komen en zoog het stuiptrekkende beest dan helemaal leeg. Ik ving er nog eentje en liep voldaan terug naar de bewoonde wereld. Het was al na middernacht toen ik aankwam in het hotel. Ik vroeg mijn sleutel en verdween naar mijn kamer. Ik nam een boek en begon te lezen. Morgen zou ik meer geluk hebben. Ik voelde het.
Reacties:
aww, ik vind Twilight fanfics altijd super!
Ga snel het volgende hoofdstuk lezen x