FanFic.nl

Teenage Wasteland [TC]

16.

Tom
Ik lig al een tijdje wakker, ik weet niet hoe het komt. Het ene moment sliep ik vast, het volgende lag ik door de kier in de gordijnen naar de opkomende zon te kijken.
Nu kijk ik niet meer naar de zon, maar naar mijn broer. Hij ligt tegen me aangekruld te slapen met een zacht vermoeden van een glimlach om zijn mond. Mijn ogen zijn vochtig. Ik huil in stilte.
Ik schaam me een beetje, zelfs al kan niemand me zien. Ik heb niet meer gehuild sinds de dag dat mam en pap gingen scheiden. Maar de aanblik van hem, van dat slapende gezicht dat nu mijn hele wereld bevat, komen de tranen toch. Omdat ik besef hoe onmogelijk het is. Omdat ik sterf van angst bij het idee dat iemand er achter zou komen, en wat het met ons zou doen. Wat het met hem zou doen.
Ze zouden hem kapotmaken, stukje bij beetje uit elkaar scheuren. Mij evengoed, maar dat kan me niet zoveel schelen. Mij mogen ze kapotmaken, maar van hem moeten ze afblijven. God, ik kan hem al horen schreeuwen in gedachten.
Ze zullen het te weten komen, ooit. Iets als dit kun je niet eeuwig verbergen. Maar hoe bang ik ook ben, als ik naar hem kijk weet ik dat ik hem niet kan laten gaan. Ik hou van hem op een manier waarvan ik niet wist dat ze bestond. Ik moet van hem houden, het is een reflex, ik kan het niet tegenhouden. Zelfs al zou ons samenzijn het einde betekenen van alles wat we hebben, ze zouden mijn dode, koude vingers uit de zijne moeten losbreken. Want het idee van een leven zonder Bill maakt me nog banger dan de dreiging van ontdekking.
Stiekem zie ik de komende jaren al voor me. Touren, fans, optredens, interviews, en de eeuwige vraag of wij nog geen bijzonder meisje hebben ontmoet. Hoe lang zou het duren tot een achterdochtige groupie of een snuggere journalist een glimp opvangt van een verdachte aanraking, een blik, een lach, en vervolgens één en één optelt? Eén foto op een onbewaakt moment kan genoeg zijn om ons de geschiedenis in te blazen als het meest schokkende, geperverteerde koppel ooit.
Is hij het waard? Zijn wij het waard? Ik hoop het. Ik weet alleen dat ik elke als hij naar me lacht een vuurpijl in zijn ogen zie. En dan heb ik weer een paar seconden lucht, genoeg om even bij te komen en mezelf te bezweren dat ik moet volhouden.
Maar is dat wel eerlijk? Heeft hij daar wel de moed voor? Paniek slaat als een koude val om mijn hart. Ik bekijk zijn gezicht, de gesloten ogen en zijn mond een klein streepje open, de mondhoeken bijna onmerkbaar naar boven gedraaid. Wil hij wel zo’n risico nemen? Ben ik het voor hem waard? Een rukje in mijn borst is het antwoord. Denk geen domme dingen, Tom Kaulitz. Bill heeft zijn fouten, maar het enige waar je bij hem van op aan kan, is dat hij zijn liefde niet willekeurig weggeeft. Hij houdt van je, stomkop.
Ik laat mijn gedachten dwalen naar de voorbije nacht. Niemand zou het snappen, wat wij voelen als we elkaar aanraken. Een koppel dat niet op zoek is naar lust, maar enkel elkaar wil voelen. Een relatie zonder seks, maar met liefde. Dat zullen zij nooit zien. Voor hen blijven wij tegennatuurlijk, hoe vaak we het ook zouden proberen uitleggen. Maar ik weet wat ik voel, en wat wij gisteren deden was juister dan alles wat ik ooit met een groupie heb gedaan.
Ik sluit hem wat beter in mij armen en druk een kus in zijn hals. Hij gromt zacht, smakt en opent zijn ogen.
‘Hey,’ fluistert hij schor.
‘Hey,’ antwoord ik en streel met mijn wijsvinger langs zijn lippen. Zijn ogen zijn zo mooi, zelfs met de uitgesmeerde resten make-up. Hij kust mijn kin en ik besef dat ik dood zou gaan zonder hem.
‘Bill?’
‘Hmmm?’
‘Ik hou van je.’
‘Ik ook van jou.’
‘Echt?’
‘Echt, Tommi.’
‘Zelfs als iemand dit ooit ontdekt en de hele wereld ons uitspuugt?’
‘Wat kan de wereld mij schelen?’ geeuwt hij en zijn ogen zakken weer dicht. ‘Ik heb jou toch?’
Ik zucht en leg mijn wang tegen zijn hoofd, luister naar mijn vertragende ademhaling en voel hoe hij langzaam weer in zijn halfslaap wegzinkt.
‘Dat is waar, Bill. Je hebt me. Je hebt me zoals niemand anders.’ Een laatste stiekeme traan wringt zich een weg naar buiten en verdwijnt in zijn haren. Buiten dekken grote wolkenflarden de klimmende zon in. Het is de mooiste grijze lucht die ik ooit heb gezien.

Reacties: