FanFic.nl

I'm looking for myself, did you see him?

~part 17~

"Bill, ik heb net, zoals je al gedacht had, met je moeder gesproken. Ze gaat ermee akkoord om een bloedtest te laten doen, en ze gaat er zelfs mee akkoord dat als uit de uitslag blijkt dat je mijn zoon bent, je weer hier mag komen wonen en dat ik weer het voogdij over je krijg." "Dat is fantastisch!" Roep ik blij terwijl ik rechtspring, maar Bill blijft gewoon zitten zonder enige emotie te tonen.. "Hé, wat is er?" "Ik begrijp het niet. Waarom hebben ze me geadopteerd, als ze me nu gewoon laten gaan?" "Dat zul je zelf moeten vragen, ik wilde haar niet lastigvallen met die vraag." Bill knikt. "Wanneer kunnen we die test laten doen?" vraagt hij. "Dat is al geregeld, binnen een uurtje kunnen we bij de dokter langsgaan." Bill en ik knikken beide en dan word het stil in de kamer. "Tom, wil je meekomen?" "Waar naartoe?" "Nar mij thuis,...." "Ah, oke." We staan recht en Bill wandelt al door. "Tot straks mam." Ik ga ook naar de hal en laat de deur achter me dichtvallen. We wandelen naar het huis naast het mijne en gaan langs de achterdeur naar binnen. We gaan naar de living en als we Melissa kruisen kijkt ze me vies aan en loopt weer naar haar kamer.. Ik negeer het en ga naast Bill, tegenover zijn 'moeder' zitten. "Mam?" Ze kijkt op. "Wat is er?" "Waar, waarom hebben jullie me geadopteerd, als jullie me nu gewoon laten gaan?" Ze slikt even. "Zou ik je even onder vier ogen kunnen spreken?" Vraagt ze terwijl ze naar mij kijkt. Ik knik en ga naar boven. Ik wil eerst naar Bill's kamer gaan, maar dan moet ik weer aan Melissa denken en ga haar kamer binnen. "Wat kom je doen?" vraagt ze meteen als ze me ziet. "Waarom keek je zo raar naar me?" "Heb ik daar geen reden toe misschien?" Ik trek mijn wenkbrauw op. "Het is niet normaal hoor, met je broer kussen!" Ik krijg meteen een grijns op mijn gezicht als ik het hoor. "Tja, het was toch een unieke ervaring." zeg ik terwijl ik haar kamer weer buiten ga. Ik het bijna niet geloven dat ze nog steeds denkt dat we dat echt deden, maarja, als ik het nu vertel zal ze me waarschijnlijk weer niet meer met rust laten. Ik ga naar Bill's kamer en kijk wat rond. Ik vind een schriftje waar vannalles in geschreven staat. Ik blader er wat door en wanneer ik enkele zinnen zie staan die me bekend voorkomen begin ik het aandachtig te lezen. De zinnen die ik kende vormen blijkbaar het begin van een liedje. Het liedje dat 'Freunde bleiben' blijkt te heten en dat Bill voor een klein stukje bij mij thuis heeft gezongen. "Melissa!" Hoor ik ineens van op de gang. Ik klap snel het schriftje dicht, leg het weer op zijn plaats en wil gaan kijken wat er is. "Op je kamer natuurlijk. Waar dacht je anders, freak?" "Ik hoop echt dat Tom mijn broer is, dan ben ik tenminste van jou af!" Hoor ik Bill nog net roepen en niet veel later komt hij zijn kamer in. "Ik had al snel door dat Bill achter mij vroeg dus ben ik gewoon in zijn kamer gebleven. "Gaan we?" Ik knik en ga met hem mee terug naar mijn huis. We zijn nog maar net binnen en mam staat al voor ons. "Jongens, stap maar in de auto, we kunnen bij de dokter langs." "Oke." We hebben het woord nog maar net uitgesproken of we zitten al naast ekaar in de auto op de achterbank. Ook mam stapt nu in en na enkele minuutjes rijden zitten we bij dokter Suring in de wachtzaal. "Kaulitz?" Vraagt het zwevende hoofd dat uit de deuropening komt. We kijken op, knikken, staan recht en gaan naar binnnen. We schudden hem een hand en gaan zitten. "Zo, dus jullie zijn hier voor een bloedtest." Ik knik en Bill lijkt nogal zenuwachtig. "Wees gerust, " zegt de dokter zodra hij Bill ziet. "Simone heft alles al uitgelegt." Bill glimlacht even en lijkt al wat meer op zijn gemak. "Goed, wie wil er eerst?" Vraagt hij terwijl hij rechtstaat. Bill en ik kijken elkaar aan. "Ik zal wel eerst gaan." zeg ik uiteindelijk. Ik sta recht en ga op de tafel zitten. De dokter haalt een spuit met een naald uit zijn la en komt naar me toe. Hij neemt mijn arm vast en na vijf seconden is het al gedaan. Hij neemt een plijster uit zijn la en plakt het op de plaats waar hij bloed trok. Pas wanneer ik van de tafel wip zie ik dat het een pleister met aapjes is. Lachend laat ik hem aan Bill zien en dan neemt hij mijn plaats in. Ook bij hem is het op vijf seconden gedaan. "Hé!" roept Bill opeens als de dokter ook bij hem met een pleister afkomt. "Wat is er?" "Ik wil er ook eentje met aapjes!!"

[reacties??]

Reacties: