FanFic.nl

I'm looking for myself, did you see him?

~part 18~

De dokter zucht en Bill en ik liggen bijna in een deuk van het lachen. Wanneer Bill dan ook zijn pleister met aapjes gekregen heeft komt wij weer bij ons zitten. "Zo, ik stuur het straks op en dan kennen we binnen enkele dagen de uitslag en dan zal ik jullie bellen. Maar ik denk, " Hij zwijgt even en kijkt naar ons en ziet hoe wij onze plijsters aan het vergelijken zijn. "dat ik de uitslag al wel ken." "Ja, bedankt dokter." Zegt mam terwijl ze rechtstaat en zijn hand schud. Wij volgen haar voorbeeld en gaan dan naar buiten.

*3 dagen later*
Ik word wakker van de telefoon die onder afgaat. Aangezien dat mam waerken s, en Bill nog slaapt, moet ik dus wel opstaan. Ik klim uit bed en spring over Bill, die weer eens blijven slapen is, heen en loop de trp af naar onder. "Hallow?" Zeg ik gapend terwijl ik de telefoon opneem. "Hallo, het is hier met dokter Suring. Ben ik bij de famillie Kaulitz?" "Ja, het is met Tom. Mam is werken." "Ahzo, euh, ja, ik bel omdat ik de uitslag van de test binnen heb." "U mag het ook tegen mij zeggen hoor." "Ah, oke, wel, het is dus zoals jullie gedacht hadden. Bill is je broer." "Echt?! Dat is super!!" "Ik ben blij voor jou." "Bedankt dokter!! Ik ga het hem meteen vertellen. Daag!" "Dag." Ik gooi de telefoon neer en loop naar boven. Op mijn kamer zie ik dat die luilak nog steeds ligt te slapen. Ik neem zijn deken vast en trek die van hem af, maar hij slaapt gewoon verder. Ik klim op mijn bed, neem mijn kussen en sla daarmee enkele keren op Bill's hoofd. "Opstaan luie broer!!" "Hmm! Laat me slapen!!..... Hoe noemde je mij?!" terwijl hij dat laatste vraagt vliegt hij overind. "Luie broer." "Hebben, heeft,...?" "Ja, hij heeft gebeld." "Maar, ik ben je broer?" "Jep!" "Yes!" blij vliegen we elkaar om de nek. "Ik ben zo blij Tom! Nu kan tenminste terug bij mijn echte famillie wonen!" "En ik ben blij dat ik mijn broer terug heb!" We kijken elkaar aan. "Ik ga het meteen vertellen!" Hij trekt snel zijn kleren aan, loopt mijn kamer uit en met alle moeite van de wereld weet ik hem nog net bij te houden. Hij gooit de achterdeur open en vliegt om de nek van de vrouw die hij 10 jaar lang zijn moeder genoemd heeft. "Oke, wat heb jij nu weer?" "Ik zal je missen." zegt hij lachend. Ze kijkt hem aan. "Tom is mijn tweelingbroer, en ik ga weer hierlangs wonen. Ze zucht. "Als jij maar gelukkig bent." "Dat ben ik zeker." Hij laat haar los en gaat, gevolgd door mij, naar boven.

Reacties: