FanFic.nl

Through your Eyes

The beginning.

‘Try, je neemt die onzin toch niet serieus?’ Lia leunt achterover op haar handpalmen en verschuift met haar voet enkele van de theelichtjes.
‘Zeur niet, het is enkel voor de lol,’ antwoordt die en bladert heftig door het versleten boekje. Jerri en ik rollen met onze ogen naar elkaar. Typisch Try, haar tante is een soort van waarzegster, of dat beweert ze tenminste, en ze heeft Try voor haar verjaardag vorige week een boek cadeau gedaan. Een boek over voodoo en magie.
Eerst vonden we het allemaal wel lollig, er stonden de meest vreemde rituelen in. Maar toen viel ons oog op één bepaalde bladzijde, en Try wilde die meteen uitproberen. Als zij een melige bui heeft, ga je beter aan de kant, want dan is ze niet meer te stoppen. Nu wil ze het per sé uittesten en wij zijn natuurlijk gedwongen om mee te doen. Ach ja, als het haar blij maakt.
Maar wacht, ik ga weer te snel. Om bij het begin te beginnen, ik ben Marilou. Lia, Try en Jerri zijn mijn drie beste vriendinnen, wij zijn al onafscheidelijk sinds de kleuterklas. Altijd hebben we met z’n vieren bij elkaar in de klas gezeten, en iedereen die ons kent weet dat we altijd samen zijn.
Wat we als kinderen al het meest gemeen hadden, is het feit dat onze ouders stinkend rijk zijn en ons hoofdzakelijk onze zin laten doen. En ondanks alles zijn we toch redelijk normaal opgegroeid, niet het type verwende Sweet Sixteen MTV-bitch.
We wonen alle vier in het duurste gedeelte van Londen op loopafstand van elkaar en elk weekend houden we een slaapfeestje bij degene wiens ouders op dat moment niet thuis zijn, en dat is elke week bij minstens één van ons het geval. We zijn niet de populairste meiden, maar we zijn ook geen kneusjes. We zijn gewoon onszelf, een wereldje binnen de wereld, en daarin gaan we onze gang.
Lia is mijn tweelingzus en is altijd soort van onze aanvoerster geweest. Zwartgeverfd haar, felblauwe ogen, vanavond gekleed in een strakke Levi’s jeans, oude biker boots, en een wit shirt met een doodshoofdprint onder een vintage leren jasje. Ze is de jongste, maar tegelijk ook de luidruchtigste en ze zit geen twee seconden stil.
Mijn zus en ik lijken niet op elkaar, tenzij je ons naast elkaar ziet staan. We hebben hetzelfde gezicht en dezelfde blauwe ogen, maar mijn haar is bruin en golft tot halverwege mijn rug, ik doe er niks speciaals mee. En ik kleed me ook anders, vooral omdat ma ons vroeger altijd identiek gekleed naar school stuurde. Afgetrapte sportschoenen, een werkmansbroek met een scheur op de knie en een oud Union Jack-shirt. Ik ben tien minuten ouder en net ietsje volwassener, maar dan ook maar iets. En ondanks mijn niet extreem vrouwelijke voorkomen, ben ik de jongensmagneet.
Try is de oudste, weliswaar met amper zes maanden. Blond haar in twee staartjes onder een pet, bruine ogen, een donkergroene kuitbroek, flipflops en een openhangend hemd op een zwart topje. Ze is altijd de meest relaxte, maar dat maakt haar humor er niet minder melig op. Zij is degene die steeds alles wil proberen en dus ook constant in de problemen komt. En wij laten ons dan maar vrolijk meesleuren.
Jerri is een maand ouder dan Lia en ik, en naar de buitenwereld toe lijkt zij de stille. Ze is ook de minst opvallende met de lange lichtbruine krullen, de grijze ogen en haar rechte spijkerbroek en lila shirtje. Maar wacht tot ze eens een flipmoment heeft, eigenlijk is ze de grootste clown van ons vieren. Maar ze is ook de meest betrouwbare en zal als eerste op de rem gaan staan als het eens echt fout gaat.
Maar wat we dus aan het doen waren. Het boekje van Try’s tante is een soort handleiding om allerlei rare voodoo-rituelen uit te voeren. Niet dat ook maar één van die dingen echt werkt natuurlijk, maar Try’s enthousiasme was niet te stuiten en dus gaan we er vanavond na lang zeuren toch eens eentje proberen. Al was het maar om te bewijzen dat het niet werkt, of omdat dat gewoon iets is wat meisjes nu eenmaal doen als ze zich vervelen op een slaapfeestje. Maar aangezien we toch moesten kiezen, waren we het meteen eens over welke we wilden proberen. De body switch.
‘Als de kaarsen opgesteld zijn, dienen alle deelnemers elkaars handen te nemen,’ leest Try voor en we gaan om de theelichtjes zitten, terwijl we onze slappe lach verbijten. Try knijpt gemeen hard in mijn duim als ik rood aanloop en bijna stik in mijn ingehouden gniffel.
‘Kom nou, als je niet meedoet is het niet leuk,’ fluistert Lia en sluit haar ogen om het voor Try niet te verpesten. Jerri zit tegenover mij en kijkt me plots heel scheel aan. Ik hou het niet meer en proest zo hard dat ik het dichtstbijzijnde kaarsje uitblaas.
‘Lou, werk alsjeblieft even mee!’ Try steekt het kaarsje weer aan en buigt zich opnieuw over het boekje.
‘Waarschuwing: als het ritueel correct wordt uitgevoerd, zal de body switch plaatsvinden tijdens de eerstvolgende periode van slaap. In geval van een groepssessie is het van vitaal belang dat alle deelnemers zich in dezelfde ruimte bevinden tijdens de overgang. Wanneer alles goed verloopt, zullen de deelnemers bij het ontwaken van gedaante hebben geruild met hun evenbeeld van het andere geslacht. Hun eigen gedaantes zullen op hun beurt worden bezeten door de geest van hun evenbeeld. In normale omstandigheden duurt de switch 7 dagen en wordt hij daarna automatisch ongedaan gemaakt. In geval van complicaties...’
‘Try, we snappen het!’ brult Jerri en schudt geërgerd met haar armen, die nog steeds in de greep van Lia en Try zitten. ‘Dit is de laatste keer dat we jou het slaapfeestje laten organiseren. Dit is een nog grotere tijdverspilling dan dat Ouija-bord van Lia.’
‘Dat bord was eng!’ verdedig mijn zus zich. ‘Ik heb dat glas niet geduwd, het bewoog vanzelf!’
‘Ja hoor, en morgen word ik wakker in de gedaante van meneer De Vries van chemie,’ snuift Jerri en ik verbreek bijna het contact met Lia als ik letterlijk omval van het lachen.
‘Gun me nou even mijn pleziertje!’ roept Try en ik hou meteen mijn mond. Hoe sneller dit voorbij is, des te sneller kunnen we weer griezelfilms kijken en stiekem wijn drinken. Try sluit haar ogen en we volgen allemaal haar voorbeeld. Even zie ik door mijn gesloten oogleden de kaarsjes flakkeren.

Reacties: