FanFic.nl

Love exist, if you're brave enough to show it.

I realise, it's real from now.

Aangekomen op de vlieghaven in Berlijn, vond ik eerst de uitgang niet. Na lang zoeken had ik eindelijk de juiste uitgang gevonden. ( Ik had al enkele verkeerde uitgangen gevonden) Nu nog in Leipzig geraken. Ik vroeg aan ongeveer alle mensen die er vertrokken of ik misschien een stuk kon meerijden. Iedereen had wel een excuus. Na een half uur wilde ik de moed bijna opgeven. Maar juist toen zei een man dat hij ook naar daar moest, maar wel even iemand moest gaan ophalen. Ik was al lang blij dat iemand ook naar daar moest, dat ik er helemaal geen bezwaar van maakte dat hij er niet rechtstreeks naartoe ging. Ik knikte instemmend dat het geen probleem was, en legde mijn koffers in de koffer. Snel stapte ik in. Heel de weg was het stil in de auto. Plots reden we in een hoeve. "Ik ben direct terug", zei hij en stapte uit de auto. Een drie-tal minuutjes later zag ik hem terug stappen met achter zich een jongen. Ik schatte hem ongeveer een 18, 19 jaar, even oud als mij dus. Hij had bruin kort haar, blauwe ogen en een zonnebril boven op zijn hoofd. Hij zag me zitten en zei iets tegen de chauffeur . Omdat de ramen toe waren had ik niet precies gehoord wat hij zei. Maar aan zijn gezicht te zien vroeg hij wie ik was. Hij opende de deur, kwam naast me zitten en stak zijn hand uit. Ik pakte het gretig aan omdat ik vriendelijk wilde doen , en des te meer omdat hij er best wel mocht zijn. "Jelien Schiffer". "Thomas Halbig", antwoorde hij. "Wat", zei ik vol ongeloof. "Slaap jij bij mij op de kamer op de kunstacademie van Leipzig?" Hij keek me even aan met opengesperde ogen. Toen pakte hij zijn tas, en zocht er schijnbaar iets in. Uiteindelijk pakte hij een brief die mij bekend voorkwam. Hij draaide het blad om en las voor: "U slaapt op de kamer met Jelien Schiffer, dus dat klopt." zei hij en beide begonnen we te glimlachen. "Wat een toeval", zei hij. "Nee", antwoorde ik snel, "toeval bestaat niet". Mijn ogen begonnen te blinken. Dit zou een leuke tijd worden besefte ik.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.