FanFic.nl

Mijn rol

Een leuke

“Go! Go! Ichigo! Go! Go! Ichigo!”� juicht Pudding.
Ze maakt er en raar blij dansje bij.
“P-pudding-san, h-het was niets hoor”� zeg ik een beetje verlegen.
“Je heb toevallig wel het de sterkste Chimera-Animal waar we ooit tegen gevochten hebben verslagen!”� zegt Shirogane.
“Uhh, dank je. Hé, wacht! Zij je nou we? Jij en Akasaka vechten niet eens!”� zeg ik een beetje boos.
Hij stoot een gemeen klein lachje uit dat zegt: “Onwetendheid is het ergst. Dus Ichigo, jij ben het ergst.”�
Stomme Shirogane.
Ik kijk hem woeden aan.
Hij kijkt net zo fel terug.
“Zullen we eens terug naar ons café gaan om te kijken of onze gast er nog is?”� vraag Akasaka om de spanning tussen mij en Shirogane te breken.
Pudding begint te stralen.
“Ja! Ja! Pudding wil Mo onee-chan helpen! Ik ga onderweg terug naar leuke zoeken! Is dat goed?”� zegt ze dol enthousiast.
Ik en de rest kijken haar raar aan.
Pudding wacht stralend op antwoord.
Na een tijdje verbreekt Akasaka de stilte.
“O-oké.”�
Pudding springt een gat in de lucht.
“Ja! Ikke hele leuk zoeken! Ja!”�
Ze begint rondjes te rennen.
“Ja! Ja! Ja! Zo heppie! Zo heppie!”�
Haar gelag weergalmt tegen de hoge flats.
“Zullen we nu gaan dan?”� vraag Akasaka.
“Ja!”� Pudding straalt helemaal.
Ze rent richting het café.
Wij zuchten. Behalve Zakuro, zij lacht.
“Pudding is een apart meisje hè?”� zegt ze.
Ze zit nog niet zo lang in ons team en vind daarom Pudding haar gedrag nog grappig. Maar na een tijdje gaat het wel vervelen en is het eerde vervelend dan lachwekkend.
Maar zo is Pudding nu eenmaal.
We lopen in een rustig tempo naar het café en houden Pudding in de gaten die op sommige mannen afstapt en ze aandachtig bestudeerd.
Ze kijkt goed naar ze roep dan: “Niet goed genoeg!”� en rent dan weer vrolijk verder.
Telkens als we langs één van de onderzochte, verbaasde mannen komen zegt Lettuce sorry.
Maar er zit mij iets dwars. Iets waar ik de hele weg terug, tot nu toe, aan het denken ben.
“Shirogane?”�
Hij kijkt mij niet aan maar reageert wel.
“Ja?”�
“Ik vroeg mij gewoon af waarom Kisshu er niet was. Ik bedoel daarnet, toen we vochten.”�
Hij lacht.
“Je mistte hem toch niet?”�
Zelfs bij normale vragen doet hij zo onvolwassen en naar tegen mij. Ik voel dat mijn bloed weer begint te komen.
“DAT IS HET NIET!”� zeg ik woedend.
Hij kijkt mij een beetje geschrokken aan.
“Het was maar een grapje hoor.”�
Hij kijkt weer voor zich uit. Ook boos nu.
De rest loopt sneller dan normaal om niet te hoeven letten op ons geruzie en er niet betrokken bij te worden. Ik en Shirogane lopen op drie meter afstand achter ze aan. Met ook een meter tussen ons beide, die er voor mijn vraag nog niet was. We kijken elkaar niet aan. Mocht hij willen.
“Waarom vraag je het überhaupt aan mij? Hoe zou ik het moeten weten?”� vraag hij na een lange stilte.
“Nou, gewoon omdat. Je weet wel. Nou. Jij. Ik dacht.”�
Nu stoot hij weer dat minachtige lachje van hem uit.
“LAAT OOK MAAR!”� schreeuw ik tegen hem.
Ik wordt niet snel kwaad maar de laatste tijd schijnt Shirogane er een talent voor te hebben om mij te laten ontploffen.
Ik en Shirogane zeggen niets meer tegen elkaar en de rest verbreekt ook de stilte niet.
Na een kwartiertje lopen zijn we terug bij het café.
Pudding staat op de stoep te kijken naar de mannen die langs komen.
“En Pudding al een leuke gevonden?”� zegt Mint sarcastisch.
Maar Pudding vat het letterlijk op.
“Nee. Ik hoop niet dat Mo onee-chan teleurgesteld is”� zegt ze met een kleine, verdrietig stemmetje.
Ze straalt niet meer. En plotseling heb ik wel een heel erg leeg gevoel van binnen.
Lettuce stapt naar haar toe.
“Nee hoor Pudding. Ik weet zeker dat ze heel blij is dat je voor haar hebt gezocht”� zegt ze.
“Echt, echt waar?”�
Lettuce probeert te glimlachen maar haar lag hapert.
“Echt waar.”�
Pudding knikt ja maar kijkt nog steeds verdrietig.
Ik weet iets dat haar kan op vrolijke.
“En als ze je niet geloofd zal ik vertellen dat je heel hard heb gezocht en iedere jongen die langs kwam heb beoordeeld!”� zeg ik vastberaden.
Ze kijkt mij niet aan maar begint wel te stralen.
Mijn plan heeft dus gewelkt, denk ik.
Plotseling steekt Pudding de straat over, rent naar een verbaasde jongen, springt tegen hem op en houd hem stevig vast.
“Jij goed! Jij goed voor Mo onee-chan!”� zegt ze vrolijk.
“S-sorry?”� vraagt de jongen stomverbaasd.
“Pudding-san! Het is ombeleeft om tegen mensen aan te springen en dat soort dingen te zeggen!”� roep Lettuce die wacht tot ze kan oversteken om de jongen te bevrijden van Pudding.
Pudding haar gelach trekt de aandacht van de ander mensen. Ze kijken haar verbaast aan en schijnen geen idee te hebben waar ze het over heeft, net als de arme jongen die niet uit haar kleine greep kan ontsnappen. Niet dat hij dat probeert. Hij lijkt het niet erg te vinden. Hij is vooral verbaast over de plotseling omhelzing.
Maar wat is er met die jongen dat Pudding hem aanvloog? Ik bekijk de jongen aandachtig.
Het eerste dat opvalt, hij is lang. En niet zo’n beetje ook. Pudding moest daarnet best hoog springen om hem bij zijn middel te kunnen omhelzen.
Hij heeft lang donker bruin haar en bruine ogen waar een rode gloed vanaf lijkt te komen. Ik schud mijn hoofd, dat moet ik mij verbeeld hebben. Mensen hebben geen rode ogen, komt vast door de lichtval hier. Al hoewel, de zon is al aan het zakken. Over een paar uur is het alweer donker.
Zo te zien heeft de jongen zijn schooluniform nog aan.
Hij draagt een wit overhemd met zwarte strepen en een rode stropdas die aan de bovenkant te zien is maar die na vijf centimeter onder zijn sleutelbeen onder zijn overhemd verdwijnt. Zo te zien heeft hij ook een zwart shirt onder zijn overhemd. Verder heeft hij een lange witte broek zonder vouwen.
Hij ziet er erg net uit. Als je de hangende Pudding bij zijn middel even vergeet dan.
Ik kan zijn leeftijd niet schatte. Zeker niet door zijn lengte. Maar ik weet zeker dat hij stukken ouder is dan mij. Of het lijkt alleen maar zo.
Ik vind het eigenlijk slecht van mijzelf dat ik dit denk over hem, zeker omdat ik verliefd ben op Aoyama-kun maar deze jongen is zo mooi. Alles aan hem lijkt mij aan te spreken. Maar niet alleen voor mij lijkt hij perfect maar voor iedereen. Bij iedereen zou hij passen. Hij is zo onmenselijk mooi.
Ik wil mezelf na deze gedacht ontzetten hard is mijn gezicht slaan. Ik mag dit soort dingen niet denken. Ik ben verliefd op Aoyama-kun. Maar gelukkig zie ik Mint en Zakuro ook bijna kwijlend naar de jongen staren. Zelf Shirogane en Akasaka lijken gefascineerd te zijn van de jongen zijn uiterlijk.
Van Shirogane lijk ik een spoor van jaloezie van zijn gezicht af te kunnen lezen. Maar Akasaka kijkt juist heel verbaas. Hij had waarschijnlijk niet verwacht zo’n fotomodel iemand op staat tegen het lijf te lopen. Op Zakuro na dan, maar zij is een uitzondering.
Lettuce heeft eindelijk weten over te steken.
Ze loop rechtstreeks op Pudding en de jongen af. Vastbesloten om Pudding hoe dan ook van hem af te krijgen.
“Pudding! Ga nu van de meneer af!”�
Pudding trekt meteen een pruillip.
“Nee! Ikke eindelijk leuke voor Mo onee-chan heb gevonden!”�
De jonge lacht.
“Wat? Ik ben een leuke?”�
Lettuce wordt rood.
“Pudding-san. Dat zeg je toch niet”� zegt ze zonder naar de jonge op te kijken. Anders ziet hij haar rode gezicht nog.
De jongen lacht weer.
“Het maakt niet uit hoor.”�
Deze reactie had Lettuce niet verwacht en ze kijkt de jongen een beetje geschrokken aan.
Zo te zien was zijn schoonheid haar nog niet op gevallen, want ze weet niets meer te zeggen.
Ze kijkt de jongen in zijn gezicht aan en ik weet bijna zeker dat de zelfde gedacht van mij daarnet nu door haar hoofd razen. Maar dan zonder het stuk dat ze verliefd is om Aoyama-kun natuurlijk.
Ze kijkt hem nog even met een bijna kwijlende blik een en schud dan haar hoofd om weer bij zinnen te komen.
“Het spijt ons heel erg meneer… meneer... uhh.”�
De jongen glimlach nu op een manier die mij zou kunnen laten smelten.
“Kaname.”�
Lettuce lijkt weer even verward maar komt snelle bij zinnen dan daarnet.
“Sorry meneer Kaname. Het zal niet nog eens gebeuren.”�
“Maak je geen zorgen. Het is niet erg.”�
Akasaka lijkt uit zijn verwarde trans te ontwaken.
“Kom Pudding, dan gaan we nu naar binnen”� zeg hij voor hun aan de ander kant van de straat.
“Nee! Ikke eindelijk leuk voor Mo onee-chan heb gevonden en ikke niet naar binnen gaan voor zij hem heeft gezien!”�
Voor Lettuce tegen Pudding in kan gaan grijpt Kaname in.
“Het is oké. Als ik daarna richting huis kan.”�
Iedereen behalve Pudding lijkt verbaast.
“Ja! Mo onee-chan vast heel blij zijn!”�
“Maar zou je mij willen loslaten? Anders kan ik niet lopen.”�
Pudding laat hem meteen los.
Ze steken met zijn drieën over met een verbaasde Lettuce voorop.
Als Kaname langs mij loopt geeft hij mij een glimlach.
Ik wordt meteen rood maar kan mijn blik niet afwenden. Van dichterbij is hij zelfs nog mooier.
Aan de gezichten van Mint en Zakuro te zien denken zij het zelfde.
Lettuce open de deur van het café.
“Mo-sama, we are back”� zeg ze met haar hoofd om de deur.
“Mo-sama? Where are you?”�
Ze open de hele deur zodat wij ook naar binnen kunnen.
Ik kijk rond door het café maar ik zie nergens Mo zitten.
“Waar is ze?”� vraag ik aan niemand ik het speciaal.
Niemand antwoordt.
“Wat is er mis?”� vraag Kaname.
Het is erg onbeleefd maar niemand antwoordt.
“Ik kijk wel in de keuken”� zegt Mint plotseling.
Ze loopt naar de keuken en verdwijnt uit het zicht.
“Ze zal toch niet in de…? Nee, dat zal wel niet”� zeg Shirogane meer tegen zichzelf dan tegen ons.
Hij loopt richting de kamer waar Akasaka en hij altijd de boel in de gaten houden. Naar de kamer met ons Alien-alarm.
Mint komt uit de keuken.
“Nou, ze is in ieder geval niet in de keuken.”�
Ik kijk nog eens het café grond maar kan Mo echt net ontdekken. En ze lijkt mij iets te oud voor verstoppertje.
Shirogane komt wat overstuur naar ons toe.
“Ik heb net de film opname van een paar uur geleden bekeken. Ze is weg.”�

Reacties: