FanFic.nl

I'm In Love...With The Wrong One

Nieuw

Het was pauze en het wemelde van de studenten op het schoolplein. Mijn beste vriendin Marilyn gaf me een stootje met haar elleboog. “Renate! Heb je die jongen bij dat bankje al gezien? Hij is knap, vind je niet?”� zei ze enthousiast. Ik draaide me om en fronste mijn wenkbrauwen. “Die met dat jack aan? Ja, gaat wel…”� “Maar wat?”� vroeg Marilyn en keek mij nieuwsgierig aan. “Je kijkt zo ernstig, Renate, hij is echt geen crimineel, hoor.”� “Sst…”�siste ik, de jongen met het jack kwam relaxt op ons af. “ Sorry, maar ik moet zo meteen naar de les. Zit een van jullie misschien in klas B4A?”� vroeg hij. “Kijk op het rooster op de eerste verdieping.”� Zei Marilyn. Hij had donkerbruin haar en olijfgroene ogen. Hij lachte wanneer ik naar hem keek. “ We hebben wiskunde… Kom mee. Ik breng je er wel heen. We zitten toch in dezelfde klas.”� Zei ik. Het kwam er snel uit. Waarom wist ik zelf ook niet. Ik kon hem toch gewoon naar de eerste verdieping laten gaan? Marilyn keek me jaloers aan. De jongen glimlachte en volgde me. “Ik kom zo wel.”� Zei ze.
“Hoe heet je eigenlijk?”� vroeg de jongen, toen we bij het klaslokaal waren. “Ik? Renate.”� “ Envyn.”� Hij was stil. Stiller en duisterder dan net, met Marilyn. “Klinkt wat Engels. Laat me raden, Engelse ouders?”� Hij schudde zijn hoofd. “Zijn dood. Allebei.”� “Koud? Dood bedoel je…”� “Zo kan je het ook zeggen.”�zei Envyn. De bel ging. De rest van de klas kwam aangelopen. Vreemd genoeg, lette alle meisjes uit mijn klas niet op mij. Zelfs niet Marilyn. Kwam het door Envyn? Marilyn had het zeker doorverteld aan de anderen. De jongens praatten wel gewoon tegen Envyn. Met een zucht liep ik het lokaal binnen. Envyn keek steeds naar me, maar nu niet meer met een lach op zijn gezicht. Een koude rilling liep over mijn rug. Toen ik langs zijn tafel kwam, stak hij een gekreukeld papiertje uit. Ik pakte het aan en ging naast Marilyn zitten.
Tijdens de wiskundeles voelde ik me bekeken. Door Envyn. Hij zat een rij rechts van me. Ik hoorde niet echt wat de lerares allemaal vertelde. “… Dus x3+ 5x3 is 6x3, omdat…”� Ik vouwde het papiertje uit. Er stond met een priegelig handschrift iets. Ik kon het maar net lezen.

Renate,
Ik wil niet dat je met me omgaat. Laat me alleen. Het kan je alleen maar in gevaar brengen als je met me omgaat. Je zag nu al dat iedereen je nu al aan het negeren is. Help me niet. Ik leg alles later wel uit. Als het voorbij is.
Envyn

“Renate! Wat heb je daar?”� Nee! De lerares! Ze had me gezien. “Niets, mevrouw.”� Zei ik, hopelijk trapte ze erin. “Een briefje, hè? Geef maar eens hier.”� Envyn stak opnieuw zijn hand uit. Ik legde het briefje in zijn hand. Ik kwam naar de lerares toe. “Ziet u? Ik heb geen briefje.”� Ze stuurde me weer naar mijn plek toe. Ik knipoogde naar Envyn, maar hij keek niet. Er was iets met hem.

Reacties: