FanFic.nl

2 years in silence but you saved me bro(TC) (SA)

2 years there was silence, but you brought the music back

[Kay pov]

Pff, na deze ben ik aan de beurt voor mijn spreekbeurt. Een spreekbeurt over Tom, makkelijker gezegt dan gedaan. Voor de meesten kinderen is het supergemakkelijk om een spreekbeurt te houden over hun broer of zus, maar wat doe je als je broer nog nooit een woord tegen je gezecht heeft, je nog nooit heeft aangeraakt en nog maar 2 jaar je broer is? "Goed, en dan als laatste, Kay" Ik neem mijn blad en ga naar voren. Nee, zenuwen heb ik niet. Wat kan er nu misgaan als je maar 25 zinnen ongeveer over je broer kan zeggen, niets toch? Ik kijk juffrouw Katrien aan en ze knikt dat ik mag beginnen.

"Ik weet niet zo heel veel over mijn broer, maar wat ik weet wil ik jullie wel graag vertellen. Mijn ouders hebben 2 jaar geleden Tom geadopteerd, En in die 2 jaar heeft hij nog nooit tegen mij gesproken en heeft hij me nog nooit aangeraakt. Hij is geboren op 1 september 1989 en is nu dus 18 jaar, maar hij viert zijn verjaardagen nooit. Tom heeft geen vrienden en zit altijd thuis op zijn kamer. In zijn kamer staat een zetel waarop altijd een kussen en een deken moeten liggen en zijn bed moet onder het raam staan, dit zijn 2 van zijn gewoontes. Hij heeft nog gewoontes, zoals elke dag een streepje op de muur trekken, constant een melodie neurieën,altijd 4x kloppen als hij ergens binnen wil, want de naam van zijn tweelingbroer is Bill, 4 letters. Van Bill weet ik ook niet veel maar ik weet wel dat hij en Tom verliefd op elkaar waren en dat ze daarom gescheiden zijn. Er is 1 dag waarop mijn ouders mij liever niet thuis hebben en dat is 14 november. Op 14 november zijn Tom en Bill namenlijk gescheiden en op die dag is tom onvoorspelbaar, maar het loopt ook wel volgens een ritueel. De dag begint normaal. Maar vanaf 12 uur eet hij niet meer en gaat in de zetel zitten en kijkt naar de klok. Dat doet hij omdat om 12 uur zijn rechtzaak begon. Om 14u14 begint hij te huilen, want om 14u14 was de uitspraak bekent. Om 14 minuten en 30 seconden over 2 roept hij dingen zoals 'Bill, Ich liebe dich fur immer!' net zoals toen, en daarna zag hij zijn broer nooit meer. Dan moeten mijn ouders hun best doen om hem op zijn kamer te krijgen, daar slaat hij dan tegen de muren en roept hij om Bill tot diep in de nacht. Voor de rest heb ik alleen nog een foto van hem en meer weet ik niet van Tom" Even is er stilte en dan gaat de bel. Iedereen gaat naar buiten en ik wil ook naar buiten gaan, maar juffrouw Katrien houd me tegen. "Kay, is dat echt waar wat je net vertelde?" Ik knik "Weet je Kay, je verhaal heeft me erg geraakt en je krijgt een 10, maar ik wil straks graag je ouders spreken met Tom erbij." "Ik zal het ze zeggen" En ook ik ga naar buiten.



[Juf Katrien pov]

Ik ben nog net bezig me de laatste papieren wanneer er op de deur geklopt word. Ik kijk op en zie de ouders van Kay staan met die jongen die waarschijnlijk Tom zal zijn. "Kom maar binnen" Ze komen het lokaal binnen. "Kan ik eerst even met jullie praten zonder Tom?" Tom knikt en gaat in een hoek van de klas zitten terwijl ik met de ouders aan het bureau ga zitten. "Ik wil het hebben over Tom. Uit Kay zijn spreekbeurt kan ik afleiden dat Tom niet zo sociaal is en dat hij met een trauma zit. Het is ook erg ingewikkeld voor Kay omdat Tom nooit iets zegt tegen hem." Zijn ouders knikken. "Maar we weten niet wat we hieraan moeten doen." "Mag ik even met Tom alleen praten?" Weer knikken ze en ik ga tegenover Tom zitten. "Hey Tom" Hij kijkt op maar zegt niets. "Ik ben juffrouw Katrien, de juf van Kay" "Hallo" "Ik heb gehoord dat jij nog niets gezcht hebt tegen Kay." Hij knikt. "Waarom niet? Hij is toch je broer." "Bill is mij broer, Kay niet. Kay moet Bill vervangen, dat wil ik niet." Terwijl we aan het praten zijn merk ik dat hij steeds op de bank schrijft. Als ik goed kijk zie ik dat hij steeds 'Bill' schrijft."Wil je Bill nog eens zien?" Hij kijkt me aan en begint hevig te knikken en zelfs te lachen! Ik lach terug naar hem en ga weer naar zijn ouders. "Er is volgens mij maar 1 manier om zijn leven een beetje weer normaal te maken. Hij moet afscheid kunnen nemen van Bill." "Maar daar moet ij Bill toch voor kunnen zien?" "Wij weten helemaal niets van Bill" Merkt de vader van Kay op "Via het gerecht moet dat te regelen zijn."



*TIJDSPRONG*

2 maanden later

[Tom pov]



Vandaag is het zover! Vandaag is het eindelijk zover!! Na 2 jaar zie ik eindelijk Bill terug!!!! Ik trek totaal andere kleren aan dan dat ik nu doe, terug de kleren zoals ik ze droeg toen ik nog elke dag bij Bill was. Zweetbandjes, pet, oversized broek en T-shirt,... Met en lach ga ik voor de televisie zitten. "Tom, we vertrekken!" Ik veer meteen recht en zit in 5 seconden in de auto. De hele weg kijk ik naar buiten en wanneer de auto stop spring ik er meteen uit. Als we binnenkomen zie ik enkel Bill's ouders staan. "Ben je er klaar voor Tom?" Ik knik hevig en een lach verschijnt op mijn gezicht. Ik word naar een apart kamertje gebracht en ik ga naar binnen. Daar staat hij, mijn Bill. Even zeggen of doen we beiden niets. Maar dan vliegen we naar elkaar toe en knijpen elkaar fijn terwijl er tranen over onze wangen rollen. Hij kijkt me aan en drukt een kusje op mijn lippen wat ik natuurlijk graag beantwoord. We praten bij, wisselen nummers uit, wat mag omdat Bill helemaal aan de andere kant van Duitsland woont, en zoenen elkaar liefdevol. Ik vertel hoe stil ik geweest was, dat ik nog nooit iets tegen Kay gezegd heb, hoe hard ik hem gemist heb. Ook hij verteld zijn verhaal, het is bijna net hetzelfde, alleen heeft hij geen broers of zussen in zijn nieuwe gezin. Na 2 uur komen ze ons halen, want we gaan samen ergens eten.

Na het eten ga ik op Bill's schoot zitten en druk een liefdevol kusje op zijn lippen. "Ik moet nog iets doen." fluister ik in zijn oor. Hij knikt en ik ga van zijn schoot af. Ik sta recht naast de tafel. Dit is 1 van de moeilijkste momenten van mijn leven, maar ik heb besloten om het te doen. "Kay?" Dat was het eerste woord dat ik in twee jaar tegen hem zei



[Kay pov]



"Kay?" Hoor ik een stem zeggen die ik bijna nog nooit gehoord heb. Ik kijk in de richting van waar het geluid kwam en zie Tom staan. Hij, hij ptaatte tegen me!!! Het eerste woord wat mijn broer tegen me zei was mijn naam! Ik ben ecg blij! Ik sta recht en ga tegenover hem staan. Hij gaat op zijn hurken zitten en kijkt me aan. Ik zie dat hij iets wil zeggen, maar het lukt niet goed. Hij moet enkele keren slikken en dan hoor ik iets waar ik nooit op had durven dromen. "Bedankt,....,broer."Hij noemde me broer!!! Ik ben helemaal in de zevende hemel en voel dan 2 armen om me heen. Hij raakt me aan, hij knuffeld me zelfs!! Ik sla mijn armen ook om hem. Hij kijkt me aan en lacht. Ik maak me los en ga naar Bill toe. "En jij bent mijn half-broer" Zeg ik tegen hem voor ik ook hem een knuffel geef.





[unknow pov]

De dag was volmaakt voor iedereen.

*Bill had Tom teruggezien en was dolgelukkig

*Tom had Bill teruggezien en was dolgelukkig

*Kay werd vanaf nu gezien als broer door Tom, hij had zelfs tegen hem gepraat en hem geknuffeld

*Tom en Kay's ouders hadden hun zoon voor het eerst zien lachen

*Bill's ouders hadden nu een zoon die gelukkig was in plaats van opgekropte elende

Reacties: