FanFic.nl

TOM

De sigaret bungelt nonchalant tussen mijn lippen. Ik lig in de zetel, nogal verveeld. De tv staat op, maar eigenlijk ben ik totaal niet aan het volgen wat er op het schem is. Boeit me ook geen moer. Mijn gedachten zijn verward. Ik denk aan Lara, aan haar lach, aan haar twinkelende oogjes. Ik ben verliefd, ik geef het toe. Het heeft toch geen zin meer om dat te ontkennen. Maar is dat wel wat ik wil? Wil ik verliefd zijn? Ik wilde vrijheid, remember? Niet afhankelijk zijn van één meisje. Gewoon elke keer een ander meisje in bed, zonder verliefd te worden. Ik wil me niet nog eens zo hard laten kwetsen. Maar ja, nu ben ik dus toch verliefd. Daar kan ik weinig aan doen. En het is niet zomaar verliefdheid, nee: zoiets heb ik nog nooit gevoeld voor een meisje. Nu heb ik wel een probleem, want zij zal me hoogstwaarschijnlijk wel niet willen. Ik bedoel: wie wil er nu zo'n rokkenjager als vriend? Niemand toch? En hoe kan ik haar uitleggen dat ik zo niet ben als ik écht van een meisje hou? Zal ze me geloven? Voelt ze ook iets voor mij? Ik wordt gek van al die vragen en gedachten die door mijn hoofd spoken. Ik wou dat ik een uit-knop had. Zoals een tv of een radio. Moet best wel handig zijn. Had ik haar maar nooit aangereden, was ik haar maar nooit gaan bezoeken. Dan was ik ook nooit op haar verliefd geworden. Dan kon ik mijn onbezorgde leventje gewoon verder leven. Maar langs de andere kant... Eigenlijk ben ik ook wel blij dat ik haar ken. Ze geeft me een speciaal gevoel. Ik wil graag bij haar zijn. Ze is gewoon zo'n leuk gezelschap. En ze maakt me zó head over heels verliefd. Mijn gedachten worden verstoord door Bill die naast mij komt zitten en zegt: “Je ziet haar echt graag, hé?”� Ik haal mijn schouders op. Maar ik weet dat Bill toch doorheeft dat mijn nonchalante, onbezorgde houding maar fake is. “Ik vind dat je haar moet vertelllen wat je voor haar voelt.”� Weer haal ik mijn schouders op. “Ik weet het niet. Ik weet niet of dit wel is wat ik wil.”� “Tom. Dit is toch veel leuker dan elke avond een ander meisje in je bed hebben. Met haar kan je iets opbouwen, iets...”� “Bill, stop met je ware-liefde-theorie.”� “Is dat dan niet wat je wilt?”� Hopeloos laat ik mij nog verder in de zetel zakken. Ik wil gewoon geen hersens meer hebben. Géén. “Tom, de kans dat iemand je nog eens zo hard kwetst als Cass is wel héél erg klein. Niet iedereen is zo.”� Hij heeft mij zó hard door. “Ik weet dat ze je héél veel pijn heeft gedaan. Maar je moet niet ervan uit gaan dat deze relatie ook zo gaat eindigen.”� De wijze raad van tante Bill. “Déze relatie?!! Ik heb helemaal geen relatie. En ik wil er ook geen.”� Bill zucht. “Denk er toch eerst maar eens goed over na, want het is duidelijk dat zij ook iets voor jou voelt.”� Ik kijk hem verbaasd aan. “Je gaat me toch niet vertellen dat je dat niet doorhad?”�