Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Naamloos... » Hoofdstuk 27
Naamloos...
Hoofdstuk 27
Maandag.
‘Weet je, ik haat maandag. Meer dan ooit,’ mompelde May, die naast Tops door de gang op de zesde verdieping liep. Ze hadden net hun nieuwe roosters gehad; naast Geschiedenis van Toverkunst, Verweer Tegen de Zwart Kunsten en Gedaanteverwisseling hadden ze nu ook Toverdranken. Al die lessen hadden ze nu achter de rug en ze hadden weer eens een hele berg huiswerk.
Tops knikte en struikelde over de zoom van haar gewaad.
‘Gaat -ie?’
‘Ja hoor.’
‘Oké.’
Tops gaapte en hees haar tas weer op haar schouder.
‘Hoeveelste is het vandaag?’
‘De vijftiende.’
‘O.’
‘Februari alweer.’
‘Heb je het al tegen Sam en Tobi verteld?’
May keek Tops met een rare uitdrukking aan. ‘Nee,’ mompelde ze zachtjes.
‘Tops! May! Wacht even!’
Tops keek om en zag Sam aan komen rennen.
‘Wat is er?’
‘Ik heb - het - gewond - en - ik -,’ hijgde Sam.
‘Wat? Doe even rustig, joh!’
‘Ik - ik heb een - gewonde hond gevonden en - en ik - hij is nu zo’n beetje - eh - in mijn slaapzaal - maar - maar als Anderling -’
‘Wacht - wacht even! Je hebt een gewonde hond gevonden en die is nu op je slaapzaal?’
‘Ja! En Anderling mag er niet achterkomen - want honden - zijn - o, ik ben moe. Honden zijn verboden op Zweinstein.’ Sam leunde even met zijn armen op zijn bovenbenen en veegde zijn voorhoofd af. ‘Ik heb die hond helemaal - helemaal naar boven getild en - en nu ben ik MOE!’
‘Ja, dat zien we,’ zei May op een o-je-meent-het toon.
‘Mag ik hem zien? De hond?’
‘Ga - ga je gang.’
Tops liet Sam en May achter en rende de trap af, naar de tweede verdieping, waar de leerlingenkamer van Huffelpuf was.
‘Mag ik alstublieft de leerlingenkamer in?’ riep ze toen het portretgat zichtbaar was.
‘Omdat je het zo lief vraagt,’ riep de oude man op het schilderij terug en hij zwaaide naar achter. Het was best een veilige manier om de leerlingenkamer te bewaken omdat niemand erop zou komen om het vriendelijk te vragen als hij zou willen inbreken. Tops rende de trap naar de jongensslaapzalen af en smeet de deur van de eersteklassers open. Er was niemand. De gordijnen van het middelste bed - Sam’s bed - waren dicht. Voorzichtig ging Tops op het bed zitten en schoof ze de gordijnen open. Een grote zwart-witte hond lag op Sam’s kussen, met een grote snee in zijn rechterachterpoot en bloed op zijn hoofd. De hond blafte zwakjes en jankte toen Tops hem zachtjes aaide.
‘Hé. Hallo. Wat is er met jou gebeurd? Maar goed dat Sam je vond, hè?’ zei ze zachtjes om de hond gerust te stellen, ‘En hoe heet je eigenlijk? Ssst, stil maar.’
‘Tops? Ben je hier?’
Sam.
‘Ja.’
Sam schoof de gordijnen opzij en ging ook op bed zitten. May was er ook en snakte naar adem toen ze de hond zag.
‘Heeft -ie een naam? Wacht - je gaat hem toch wel houden, hè?’
‘Tuurlijk! Ik kan hem toch niet alleen laten - nu?’
Tops schudde haar hoofd.
‘Ik denk dat ik hem Mikki noem.’
Tops knikte en aaide Mikki over zijn rug. Hij piepte zachtjes.
‘Maar je kunt hem hier niet houden. Anderling heeft hem vast binnen een week ontdekt. En dan?’
Sam haalde zijn schouders op.
‘Geen idee, Tops, geen idee.’
- vijf dagen later (de 19e)-
‘Tops! Ik heb een plek voor hem gevonden!’
‘Voor wie?’ vroeg Tops wazig - ze was net wakker.
‘Voor Mikki natuurlijk! Kom mee!’
Tops liet zich meeslepen door Sam - de gang door, de trap af, naar buiten.
‘Huh? Waar dan?’
‘Je zult wel zien. Bij die boom. De beukwilg!’
‘Nee! Die mept Mikki nog dood of zoiets!’
‘Niet! Ik ontdekte het ook pas - ik zat er zo ongeveer in de buurt en toen kwam Dennis - die was boos op me - en die gooide mijn boek tegen de boom aan - en die stond opeens stil - en - je zult wel zien!’
‘Oké!’
‘Kijk!’ riep Sam toen ze bij de beukwilg waren en hij pakte een lange tak. Voorzichtig raakte Sam met de tak een knoest op de stam aan. Opeens stonden alle takken van de boom stil. Wacht eens even, dacht Tops, hier gaat May heen als ze weerwolf wordt. Moest ze het nou zeggen of niet?
‘Kom je?’
‘Ja.’
Onderaan de boomstronk zat een gat - ongeveer zo groot als een stoel. Snel dook Tops achter Sam aan het gat in en even later begonnen de takken van de boom weer te bewegen-entoenhadikgeenzinmeerLALALALA
Reacties:
ja wannt remus gaat dar met volle maan heen en op een dag is sev neuwsgierieg en dan volg hij james en co en dan word hij bijna vermoordt door remus maar james redt hem:
en.,., ik ben zoo beneiwud wat er gaat gebeuren bij volle maan
p.s waneer ontmoet tops remus?