Hoofdcategorien
Home » Tokio Hotel » Süchtig {Complete} » Deel 1 Inside My Head - Direct, Welcome to my life – Simple Plan
Süchtig {Complete}
Deel 1 Inside My Head - Direct, Welcome to my life – Simple Plan
Bill:
Voor de grap. Het was allemaal maar voor de grap. Kon ik het weten dat het zo zou uitlopen? Voor mij dan. De jongens zijn het grapje volgens mij al lang vergeten, zij hebben nergens last van. Nou ja, inmiddels hebben ze last van mij. Ik word chagrijnig als ik te lang niet kan kijken. Een zucht ontglipt mijn lippen, ik hoor zelf hoe gespannen en vermoeid het klinkt
En Tom, arme Tom. Weet niet wat er gebeurt, kan mijn buien niet plaatsen. Hij wil me zo graag helpen maar ik sta het niet toe. Zo bang ben ik voor zijn reactie. Ik zucht nogmaals en kan me dan niet meer inhouden. Ik moet er echt mee stoppen maar ik wil het niet. Het verpest mijn leven maar ik kan het niet. Ik ben verslaaft aan haar.
Robin:
Crap, kut! Een strotvloed van scheldwoorden volgt. Oneerlijk!
Wat zit jij te vloeken kleintje?
Ik draai me om en zie Leon staan. Ik voel me week worden. Ja hoor, dat kan er ook nog wel bij, De kartonpers-ding, doet stom.
Hij kijkt met gemak over het randje heen, wat wil je met zijn formaat? Er zit wat verstopt. Ik rol met mijn ogen. Dat had ik hem ook wel kunnen vertellen.
Bedoel ik. Zeg ik, het was mijn bedoeling dat hij het ging fiksen, niet dat hij het probleem concludeerde. Hij kijkt me aan. Sinds wanneer werk jij eigenlijk weer? Vraagt hij dan. Kan ik beter aan jou vragen! Zou jij niet meer tijd vrij maken voor je bijna vriendin?
Vandaag. Meld ik simpel. Die tuthola moet vorige week terug gekomen zijn van Turkije. Ze had me echte eerste verliefdheid-na de Kaulitz-twins-genadeloos bij mij weg gekaapt. Leon zit nog steeds met dat apparaat te kloten en ik zucht nog maar eens. Ik wil met pauze. Jengel ik.
Waarom gebeuren dit soort dingen altijd op dit soort momenten? Leon heeft de kartonperser gefikst en zet de machine weer aan, Ga je ook nu? vraagt hij. Waarom zegt hij dat zo? Zo op die manier? Ik vind nog steeds dat hij doet alsof hij me leuk vind. De klootzak, Ja, ik neem maar een halfuurtje. Jij? We gooien samen de dozen uit mijn karretje in het apparaat voordat hij weer wat zegt, Ik begin net, heb om drie uur pas weer pauze.
Jammer. Néé! Niet zo denken Robin, niet!
Ik duw mijn karretje hardhandig in de andere, ik ben ook zon zwakkeling als het om Leon gaat. Dan zie ik je zo weer. En ik loop naar de trap die naar de kantine leid. Klootzak, klootzak, klootzak! Had me dan nog minstens in de waan gelaten. Had me niet verteld over het feit dat je, je bijna vriendin zo miste omdat ze op vakantie was. Was gestikt in die hoge telefoonrekening die je door haar had! Ik vloek nog eens hartgrondig. Mijn hersens draaien door. Eigenlijk ben ik te goed voor deze wereld, denk ik dan spottend. Ik had alles namelijk emotieloos aan gehoord. Had doorgewerkt terwijl hij met elke woord een ander deel van mijn hart en dromen brak. Ik zucht en stap de kantine binnen. Wat ben ik toch weer zielig. Ik klok mijn pauze en plof naast Djarnel neer. Alsof er niets is gebeurt en er helemaal niets mis met mij is, bespreken we de Malcom in the Middle van gister avond, zoals we elke zaterdag doen. Ik ben toch zo goed in toneelspelen. Mensen ik verdien een award
Oké. Ik vond het eerst allemaal een beetje vaag - maar toen begreep ik dat dat kwam doordat IK degene ben die het vaag maakte. *las het bijna-vriendin-stuk als binnen-de-aanhalingstekens und so weiter* Ik begreep ook eerst helemaal niet waar ze waren, maar ik heb mijn verwarring zelf al opgelost en ik moet zeggen: I like this, too. ^^
Ik zou bijna zeggen: méér! - maar er staan nog 4 andere stukken op geloof ik, dus die ga ik stiekem nu lezen.
<3 Dit vind ik ontzettend mooi gezegd.