FanFic.nl

Never thought this would ever happen.

Never thought this would ever happen. -4-

Nadat Tom en Georg uit hun bed gekomen zijn en gegeten hebben, ruim ik alles af. Ondertussen is het al half vier. Vandaag zal er geen vieruurtje zijn, want iedereen heeft zopas nog maar gegeten. Ik ga naar de leefruimte en zie Georg en Tom playstation spelen, Gustav slaapt terug en Bill probeert nog steeds het papiertje te ontcijferen. Ik loop naar hem toe en ga naast hem zitten.
‘Al iets gevonden?’ vraag ik dan.
‘Nee, het wil niet echt lukken’, antwoordt hij.
‘Kijk, hou het papiertje eens voor je vast, wat verder van je gezicht, net alsof je een kunstwerk bekijkt’, zeg ik. Bill houd het papiertje voor zich en kijkt er naar.
‘Ik zie het echt niet’, zegt Bill. ‘Kun je me geen tip geven?’ vraagt hij.
‘Hm, nee!’ lach ik.
‘Aah, toe nou. Eén klein tipje maar?’ vraagt hij zielig.
‘Als ik iets zeg, dan weet je het direct en dan is de fun eraf, hé. Maar heb je er nooit aan gedacht om het aan de rest te vragen?’ vraag ik.
‘Ja, daar zeg je me zo wat’, antwoordt hij. Hij loopt weg naar Georg en Tom. ‘Zeg, kunnen jullie me misschien eens helpen?’ vraagt Bill ze.
‘Nee!’ antwoordt Tom vlakaf.
‘Je hebt nog niet eens de moeite genomen om eens te kijken’, zegt Bill verontwaardigd.
‘Bill! Je staat voor het beeld’, klaagt Georg.
‘Ja, het is al goed, ik ga al’, zegt hij teleurgesteld. Dan blijft hij staan en met een lach draait hij zich om. Hij loopt naar de slaapruimte en schud Gustav wakker. ‘Gustav, weet jij soms hoe je dit kunt ontcijferen?’ vraagt hij.
‘Heb je ooit al eens gehoord van een spiegel’, zegt Gustav, die enkel één blik op het papiertje heeft geworpen.
‘Een spiegel? Waarvoor?’ vraagt Bill.
‘Zoek het zelf uit!’ antwoordt Gustav. Even later ligt Gustav alweer te ronken. Bill loopt naar de badkamer en houd het papiertje voor de spiegel.
‘Tokio Hotel is amazing! We love you!’, zegt hij. Ik ben hem gevolgd naar de badkamer.
‘Zie je zo moeilijk was dat toch niet?’ vraag ik.
‘Nja, nee. Eigenlijk niet’, antwoordt Bill. ‘En nu mijn beloning.’
‘Zeg het maar.’
‘Een kusje...’, zegt hij.
‘Oké dan’, antwoordt ik.
‘Op mijn mond’, voegt hij er nog aan toe.
‘Ja, ik heb het belooft, hé’, zeg ik. Ik stap dichter naar hem toe en ga voor hem staan op mijn tenen. Ik druk mijn lippen op de zijne. Hij legt zijn armen op mijn schouders en trekt me wat dichter tegen hem aan. Even later voel ik zijn tong tegen mijn lippen duwen. Ik los. ‘Je zei een zoen op je mond, je hebt niet gezegd tongzoen.’
‘Ah, Arya’, zuurt hij.
‘Ik ga het eten klaarmaken’, zeg ik, waarna ik de badkamer verlaat. In de keuken begin ik met koken en een uurtje en een half later is alles klaar. ‘Eten is klaar!’ schreeuw ik voor heel de bus. Tom en Georg zijn er als eerste. Dan Gustav, de manager en de bodyguards. De chauffeur eet straks wanneer hij een plek vind om te stoppen. Bill zie ik niet. Ik laat de anderen eten en ga op zoek naar Bill. Ik vind hem in de badkamer. ‘Heb je hier de hele tijd gezeten?’ vraag ik met een lach.
‘Ja’, antwoordt hij enkel.
‘Kom je eten?’ vraag ik.
‘Nee’, antwoordt hij.
‘En waarom dan wel niet?’ vraag ik. Hij haalt zijn schouders op. ‘Blijf dan maar zitten’, zeg ik nukkig. Ik ga de badkamer uit en schuif me aan tafel aan. Even later komt Bill toch de badkamer uit en eet mee. Na het eten, ruim ik alles af en steek alles in de vaatwasmachine. Nog even de tafel afkuisen en dan maar wachten tot de vaatwasmachine klaar is met de vaat. Ik ga even neerzitten, neem mijn boek en lees wat. Deze job is toch nog redelijk zwaar. Zowel fysiek als mentaal. Misschien heb ik het wel een beetje onderschat.

Reacties: