FanFic.nl

Love exist, if you're brave enough to show it.

My past haunts me.

Ik hoorde iemand naast me in zijn spullen rommelen toen ik wakker werd. Ik kneep mijn ogen tot spleetjes en zag Thomas. Hij had gemerkt dat ik wakker was. "Goeiemorgen sunshine", riep hij door de kamer. "En wat gaan we vandaag doen?" vroeg hij. "Ik weet niet. Hou jij van shoppe?". "Oh", antwoorde hij, "ik ben gisteren iets vergeten te zeggen. Ik heb nog een hobby". "Tjaa" , ik ook zei ik lachend. "Shoppeeeuuu", riepen we samen door de kamer. Al schaterend sprong ik uit mijn bed. "Ik ga me even omkleden", "Oké", antwoorde hij, "dan maak ik alles effe inorde". Ik dook in mijn koffer en pakte een dun zwart kleedje dat tot de helft van mijn bovenbenen reikt, dunne spaghettibandjes en een soort van riem die aan mijn kleedje was vastgemaakt. Het kleedje had ik van Sanne gekregen voor mijn verjaardag. Ik pakte een zwarte bh met aan de bandjes zwarte strikjes met groene streepjes die je kon zien als ik het kleedje aanhad. Nog een onderbroek en mijn rode hakjes. Ik ging naar de badkamer en kleedde me aan. Mijn zwart schouderreikende plat haar was nog in een staart, en ik haalde het rekkertje uit mijn haar. Ik kamde het even. Nog effe een zwart lijntje onder mijn ogen en ik was klaar. Ik keek nog even in de spiegel en keurde het resultaat. "Yép , goed!" En deed de badkamerdeur terug open. "Ik ben klaar", zei ik tegen Thomas. "Oké", . Ik pakte nog mijn handtas en merkte toen pas dat hij naar mij aan het staren was. Een grijns verscheen op mijn gezicht, en sprong op Thomas om hem te kietelen. "Gaan we zo beginnen" zei hij en begon me te porren. Ik rende terug van hem weg, griste mijn handtas van mijn bed en rende richting gang, Thomas volgde me op de voet. Ik spurtte de lift in en drukte op ongeveer alle knopjes. Ik was opgelucht toen de lift naar beneden bewoog en ik even kon uitrusten. Door de ogen van Thomas: Oh, ze heeft de lift al gepakt, flitste het in men hoofd toen ik zag dat de lift naar beneden bewoog. Ik repte me naar de trap en rende naar beneden. Toen ik zag dat de lift nog bezig was met naar beneden te gaan verscheen er een grijns op mijn gezicht. Door de ogen van Jelien De deur van de lift ging eindelijk open, en plots zag ik Thomas voor me staan. "Heuuu , hoe kom jij hier voor mij"? "Met de trap", zei hij doodleuk." Kom, dan zijn we weg".Later."En waar moeten we nu naartoe?" We hadden de tram genomen, en waren ondertussen al afgestapt, maar we wisten niet waar we nu naartoe moesten. Op goed geluk sloegen we de eerste straat die we tegenkwamen in. Het geluk was ons vandaag gegund want plots stonden we in een winkelstraat. De eerste winkel die we binnen gingen was een juwelierszaak. Ik kocht een fijn kettinkje met een elfje en een diamant en een mooie ring met een diamantje voor Sanne. Thomas kocht een grote ring met een grote mooie rode diamant.Later.Na 5 uur shoppen gingen we onze buit afzetten. Uiteindelijk had ik nog 2 broeken gekocht: 1 zwarte skinny, en 1 blauwe skinny, 1 topje, een riem en een ketting voor Thomas. Hij had voor mij een mooi rood kleedje gekocht, een nieuwe piercing voor in zijn tong, een riem en nog een zwarte skinny broek. Aangekomen aan onze kamer deed Thomas de deur open, we legden beide onze buit op ons bed, en gingen naar het restaurant in het internaat om te gaan avondeten. Als morgend eten hadden we een smos gekocht en als middageten een wafel met slagroom. Met andere woorden; nu zouden we eindelijk iets fatsoenlijk eten.Later.We kozen een tafeltje, we legden onze truien op de stoelen en gingen aan het buffet aanschuiven. Ik pakte pasta en een broodje. We gingen terug zitten en praatte over wat we van het jaar mochten verwachten. Plots had ik een idee. "Gaan we geen spelletje spelen", zei ik, grijnzend. "Oké, is goed, heb jij een idee ofzo?" "Wat dacht je van waarheid durven of doen?!" "Jhaa oké, is goed, maar deze keer begin jij". "Oké", zuchtte ik verslagen. "Waarheid durven of doen?" "Hmm waarheid". "Effe denken hé, ...Heb je een vriend?" "Euhmm zover ik weet niet", zei ik lachend, en er verscheen ook een glimlach op zijn gezicht. "Oké, nu aan jou". "Euhmm, aha ik weet al iets", zei ik. "Ben jij verliefd?" Door de ogen van Thomas: Verliefd, flitste het door mijn hoofd. Mijn gevoelens voor Jelien speelde me wel parten, natuurlijk zag zij me niet zo. En na Zita, nee, dat kon ik niet maken. Mijn leven is niets meer waard. Besef wel dat ik van je hield en altijd van je zal houden. Probeer me niet tegen te houden. Laat me nu gaan en ga verder met je leven. Ik hou van je. Tranen rolde over mijn gezicht en ik schreeuwde het uit. Thomas?Thomas? hoorde ik iemand nog zeggen voor alles zwart werd.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.