FanFic.nl

Love exist, if you're brave enough to show it.

What's happend?

Door de ogen van Thomas Ik werd wakker in een kamer die ik herkende, ook al wist ik niet van waar. Ik probeerde mijn hoofd wat op te heffen, maar ik kreeg een scherpe steek in mijn achterhoofd. Ik hefte mijn hoofd terug een stukje op en keek in de kamer. Waar ben ik in godsnaam? Ik probeerde me te herinneren wat er als laatst gebeurd was. Shoppe, waarheid durven of doen, en vanaf dan niets meer, ik herinnerde me niets meer. Jelien, met Jelien was ik hier, op,... op het internaat schoot het me terug te binnen. Ik pakte mijn gsm die op het kastje lag, en belde naar Jelien. Alles duizelde voor mijn ogen, en net wanneer iemand leek op te nemen verloor ik weer mijn bewustzijn. Ik werd terug wakker, maar deze keer zat Jelien naast me. "Jelien?", kermde ik. Jelien draaide zich om. "Thomas, ben je er terug?" "Ja", zei ik zachtjes. "Maar wat is er gebeurd?" Het laatste wat ik me herinner was waarheid durven of doen. "Nou,... . Wat is er gebeurd?", zei ik nu wat luider. "Ik moest jou een vraag stellen,... en ik vroeg of je verliefd was. Je leek even na te denken alsof dat een heel moeilijke vraag was. Je verzonk in je gedachten en plots begon je onbedaarlijk te huilen,... en heel hard te roepen. Ik weet niet waarom je dat deed, maar... ". "Maar waarom lig ik hier dan nu nog? Is er nog iets gebeurd? Hoe lang lig ik hier al?", zei ik nu een beetje ongeduldiger. "Je stootte je hoofd tegen je stoel en je begon te bloeden aan je hoofd, ik belde een ambulance, en ging met je naar het ziekenhuis. Ik ben dagen en nachten bij jou gebleven. ...Toen ze vroegen wat er gebeurd was, heb ik gezegd dat je je hoofd tegen de klink had gestoot. Anders zouden er te veel vragen komen. Maar ... mag ik de reden weten waarom je ineens begon te schreeuwen en te roepen? Als je klaar bent om het me te vertellen?" ..." Oké, als ik klaar ben om het te vertellen. Maar, hoe lang heb ik hier gelegen". "Vandaag je vijfde dag", zei ze stilletjes." Vijfde dag", riep ik. "Ik ben toch nog op tijd voor het schooljaar?". "Ja, dat nog wel, maar één van de leerkrachten zei dat het misschien beter is dat je de eerste dagen mist, zodat je kan herstellen". "Wat!!", riep ik door de kamer. "De eerste dagen niet meedoen? En waarom dan niet?" "Rustig, rustig", zei ze snel." Het jaar begint over 2 dagen, we zullen dan wel zien. Maar nu moet je wel echt nog rusten". "Wanneer begint het school"? vraag ik. "Overmorgen", antwoord ze, maar het dringt maar half tot me door. Ik weet niet hoe het komt maar gewoon door te praten ben ik uitgeput. Ik probeerde terug te slapen, ook al was het nog maar 17:00 en niet zo veel later sliep ik terug. Door de ogen van Jelien Hij slaapt terug, zag ik. Nu is het de perfecte tijd om eens iets te laten weten aan aan Britt. Ik pakte mijn gsm, en onthefte de blokering. Mijn vingers raasden over het mobieltje, en al snel had ik Britt gevonden. Ik drukte op het groene hoorntje, en hoorde een bekende stem zeggen: "Hallo met Britt Laureys". "Heej Britt, 't is met Jelien". "Heej Jelien", riep ze bijna, enthousiast. "Alles goed daar", ratelde ze verder. "Jaja, zei ik snel, en daar"? "Goed, maar we missen je wel hoor". "Ik jullie ook zene, waarom denk je anders dat ik je bel?" "En, vertel eens alles vanaf je van het afscheidsfeest weg bent gegaan." Ik vertelde over hoe ik een laatste blik op België had geslagen, en over hoe lang het had geduurd voor ik vervoer had. Over hoe ik Thomas had leren kennen, en over de "aanval" die hij plots kreeg. Britt vond het toch een beetje raar. "Weet je hoe het kwam, en waarom?" "Nee, maar hij zei dat hij het wel ging vertellen als hij er klaar voor was." "En hij ligt nu dus te slapen?!" "Ja, hij zal nog wel een tijdje moeten rusten". We babbelden nog wat en namen afscheid. Ik keek naar de klok en zag dat het al 7:10 was. Oei, zo laat al, en ik heb nog niet gegeten. Ik griste de sleutel van het tafeltje, en trok de deur zachtjes achter me toe.Later. Nu ik mijn buik rond had gegeten, keerde ik terug naar boven. Ik stak de sleutel in het sleutelgat, en deed de deur zachtjes terug toe wanneer ik zag dat Thomas nog steeds sliep. Ik pakte mijn pyjama, en liep naar de badkamer. Ik trok mijn kleren uit en legde ze op het krukje. Ik draaide de kraan open en ging onder het warme water staan. Nu had ik eens de tijd om na te denken over het voorval. Waarom had hij zo gereageerd? Het was toch maar een gewone vraag, of was het mijn schuld? Ik wist niet meer wat ik er van moest denken. Och, hij zei dat hij het wel zal vertellen. Hij is trouwens wel oud genoeg om alles zelf te kunnen regelen. Maar iets in me vertelde dat er toch iets behoorlijk scheef zit. Ik trok mijn pyjama aan, pakte mijn laptop en opende het internet. Naar gewoonte ging ik naar netlog. Hmm, een aantal reacties enzo. Ik melde me terug af en melde me aan op mijn Duitse netlog. Nu vragen jullie jullie waarschijnlijk af, waarom heeft zij in godsnaam een duitse netlog. Wel, eigenlijk was ik kwart Duits, en om mijn Duits te oefenen, zat ik dus regelmatig op de Duitse, maar omdat er zoveel Belgische TH-fans op zaten trainde ik gewoon mijn Nederlands nog is. Precies of ik nog niet goed genoeg Nederlands kan, grinnikte ik in mezelf. Omdat ik niet goed wist wat ik moest doen , melde ik me maar af en pakte mijn gitaar. Ik had ze al een tijdje niet meer bespeeld, maar ik zou het normaal nog even goed moeten kunnen. Ik pakte mijn teksten en ging buiten één van mijn liedjes spelen: You, Your, Yours. Het was een rustig liedje over De Ware. This is made by me. So, don't copy pleasee. thankyouu.
When i look in your eyes.
Its like i see the summer,
Even if it's winter,
Even if the storm destroies everything.
It's like there are a million flowers running against my lakes.
Its like there are a million butterflies
Racing in my stomach
Racing against my love for you
Against the time i can love you
Love is a lonely way ,
Where you can tell everything against the passengers
From right now You're my most important passenger.
We walk togheter and i see the sun rises.
Your smile makes me feel happy
And your voice is like my favorit song
My feets feel the sand and the ocean comes and go.
Our arms both under the sand
And i feel the warmth
From my hand to my heart
Love is a lonely way
Where you can tell everything against your passengers
From right now ,
You're my most important passenger
For ever and longer
Door de ogen van Thomas Ik werd wakker van iemand die heel zachtjes gitaar aan het spelen was. Ik keek op mijn wekker en zag dat het half twaalf was. Ik luisterde van waar de muziek kwam en zag toen dat Jelien buiten een liedje aan het spelen was. Ik stond op uit mijn bed en ging aan de deur van het balkon staan. "Mooi liedje", zei ik tegen het meisje dat nog steeds met haar rug naar mij gekeerd zat. Ik zag dat ze wat verschoot en ze draaide zich snel om. "Heb je het helemaal gehoord?" vroeg ze. Als het begint met :When i look in your eyes, wel ja", lachte ik. Nu verscheen er ook een glimlach op haar gezicht. Ze is zo mooi als ze lacht denk ik. Toen ik merkte dat ik aan het staren was, vroeg ik of ze het zelf geschreven had. "Ja, vond je het goed?". "Ja, heel mooi". Ik ging een stoel halen, pakte een lakentje en ging naast Jelien zitten." Mooi uitzicht hé"! "Ja, vooral met de sterrenhemel". Ze liet haar hoofd op mijn schouder rusten, en na 5 minuten was ze al aan het slapen. De koude, nachtelijke bries hield me nog wakker. Kan ik het haar vertellen, van mijn verleden? Het spookte de hele tijd door mijn hoofd. Ik besloot Jelien in haar bed te steken, zodat ik zelf ook nog kon slapen. Ik ging zachtjes rechtstaan en zorgde ervoor dat ze niet wakker werd. Ik legde haar op het bed en trok haar schoenen, kousen en trui uit. Ik kleedde me zelf uit en kroop in mijn bed. Haar rustige ademhaling deed me al snel in slaap vallen.

Reacties:

ParaSiempre zei op 30 juni 2009 - 13:54:
Nice,
Could you tell me when you have a new chapter?
Thank you.


sorry mijn engels is niet alles,
maar dat liedje wat er instaat is zo mooi.