FanFic.nl

You're like me

7.Sunlight on my face

Langzaam open ik mijn ogen. Ik knipper even als het felle zonlicht mijn ogen binnendringt. Als ik rechtop ga zitten, besef ik dat ik niet in mijn bed lig. Ik kijk eens rond. De zetel! Hoe the hell komt het dat ik niet in een bed lig? Vage flarden van herinneringen komen mij oor de geest. De tv, de chips, mijn moeheid... Mijn conclusie is dan ook al erg snel dat ik voor de tv in slaap gevallen moet zijn. Jakkes, mijn kleren stinken helemaal. Erg logisch als je er in geslapen hebt. Mij gaan wassen en propere kleren aandoen is misschien wel een aangenaam idee. Dus, ik sta recht (dat doe ik natuurlijk weer te snel, waardoor ik even duizelig ben), en loop richting badkamer. Ik merk op dat ik precies de eerste ben die wakker is in dit huis. Hoe laat is het eigenlijk? Als ik op de klok in de gang kijk (tante Peggy en nonkel Mich hebben echt iets met klokken; er hangen minstens vijftien klokken in heel het huis, plus wekkers en horloges. Ik snap niet waarvoor dat nodig is..), zie ik dat het nog maar half zeven is. Normaal gezien ben ik geen vroege vogel, maar ik kan ook eens abnormaal doen, toch? Dat is volgens mij nog steeds legaal. Ik klop op de deur, voor het geval dat er iemand anders in de badkamer zou zijn. Maar dat is niet zo. Dus ga ik de badkamer binnen. Het eerste wat ik doe is in de spiegel kijken. Auwtch, dat is niet zo'n fantastisch zicht. Hoe kan mijn haar in godsnaam zó in de war geraken? Ik neem mijn borstel en probeer mijn monsterlijk kapsel tot een iets of wat deftiger kapsel te krijgen. Na een tijdje zijn de meeste klitten er toch al uit... Dan douchen misschien? Ik trek de stinkende kleren van mijn lijf (dat doet echt deugd...). Als ik de kraan opengedraaid heb en mijn hand onder de waterstralen gestoken heb om te voelen of die een redelijke temperatuur hebben, stap ik onder de douche. De heerlijke waterstralen stromen over mijn lichaam. Ik pak een bus douchegel en zeep mijn lichaam in. Daarna pak ik de shampoo en wrijf het door mijn lange haren. Met mijn ogen gesloten en al (vals) zingend spoel ik het even later van mijn haren. Het schuim valt als witte vlokken sneeuw naar beneneden en verdwijnt spoorloos door de kleine gaatjes op de bodem van de douche. Ik draai de kraan uit en stap uit de kabine, waarna ik meteen naar een handdoek grijp. Als ik mij volledig afgedroogd heb, kom ik tot het besef dat mijn kleren nog in de valies op mijn kamer liggen.Weer typisch iets voor mij. Ik sla de handdoek rond mijn lichaam en loop door de gang naar mijn kamer ( eigenlijk die van Maries, maar ik slaap bij haar op de kamer). Zachtjes open ik de deur. Ik werp een blik naar het hoopje dons waar Maries onder ligt. Volgens mij slaapt ze nog diep... Voorzichtig open ik mijn valies en haal er ondergoed en mijn gele kleedje uit. Als ik de terug naar de deur loop en ik ze bijna achter mij wil sluiten, hoor ik: “Minoe, ben jij dat?”� Haar stem is nog niet helemaal wakker. “Ja, in hoogst eigen persoon”�, antwoord ik. “Hoe fijn”� hoor ik nog. Maar volgens mij is ze al terug ingedommeld. Hoe laat is die eigenlijk in bed gekropen? Niet erg vroeg vermoed ik. Al huppelend loop ik terug naar de badkamer. Als ik de deur achter mij dichtgeslagen heb, draai ik het slot om en laat de handdoek van mijn lijf glijden. Zingend doe ik mijn kleren aan. Ik weet niet hoe het komt, maar ik ben gewoon zo overvrolijk vandaag.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.