Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » No more days to waste. » Wasted past. New start.
No more days to waste.
Wasted past. New start.
Plots hoorde ik iemand op de deur kloppen. """"Ja, zei ik. Hej, ik ben het, zei Linda. Linda is een begeleidster. Zij was meer met mij bezig als met de rest. Hoewel ze er voor de andere kinderen ook is ! "Ik denk dat ik goed nieuws heb", zei ze. "Welk?", zei ik , toch wel wat nieuwsgierig. "Er zijn hier mensen die iemand willen adopteren. Ze hebben er 2 uitgekozen. Jij en Marie. Nu zouden ze eens graag met jullie babbelen voor ze beslissen". "Oké, wanneer?" "Om kwart na vier". "Oké", dan had ik nog 3 kwartier. Ik vroeg of ik me mocht gaan douchen. "Ja, tuurlijk", zei ze lachend. En ze stapte weer naar beneden. Ik pakte een handdoek, mijn toiletzak, en proper ondergoed, en ging snel naar de badkamer. Oef, er was nog 1 vrij. Ik hing snel mijn handdoek aan de kapstok, en legde mijn ondergoed en mijn toiletzak op het plankje. Ik draaide de deur op slot, draaide de kraan open, en kleedde me uit. Ik ging onder het water staan, en zeepte me van kop tot teen in. Toen ik klaar was droogde ik me af, en deed mijn ondergoed aan. Ik wikkelde mijn handdoek om me heen, en poetste zo mijn tanden. Ik ging terug naar mijn kamer en deed mijn haar fatsoenlijk. Ik keek even op mijn horloge, en ik zag dat ik nog 20 min had. Nu nog mijn kleren en de afwerking. Ik koos een mooi wit kleedje met een dunne stof, dat wat fladderde rond mijn lichaam. Ik deed de oorbellen en de ketting aan die erbij hoorden. Ronde ringen met een hartje en een diamantje als oorbellen. De ketting was een hartje dat je kon open doen, er zat een foto in van mij en mijn 2lingzusje toen we samen in de tuin aan het spelen waren. Ik koos zorgvuldig een ring. Het werd de donkergrijze die vooraan doorliep een hartje. Ik pakte mijn zwarte hakjes en bekeurde mezelf nog eens voor ik naar beneden ging.Terwijl ik naar beneden wandelde, keek ik hoe lang het nog was. Nog 3 min. Nu begon ik toch wel wat zenuwen te krijgen, normaal had ik helemaal geen zenuwen als ik met adoptieouders ging praten , maar de andere adoptieouders hadden nog nooit er al 2 meisjes uitgekozen, waar ze tussen wouden kiezen. Wat voor mensen zouden het zijn? dacht ik. Ondertussen was ik beneden aangekomen, en liep automatisch naar de keuken. Wat doe ik hier in godsnaam, vroeg ik me af. Ik kwam bijna enkel naar beneden als we gingen eten, en had dus ook niet veel contact met de andere kinderen uit het tehuis. Ik wandelde terug uit de keuken, en ging via de gang naar de woonkamer. Alle geluk was er nu niemand, anders zaten ze hier toch maar te kibbelen, voor welke zender er op moest. Ik zette Tmf op, en plofte me in de zetel. Er was juist een liedje gedaan. Sos van de Jonas Brothers ofzoiets. Ken ik niet, ik kende niet zo veel liedjes. Buiten van Evanescence, die vind ik wel goed. Het volgende liedje begon. Don't Jump van Tokio Hotel. In de clip liep een jongen met lang zwart haar en witte mesjes in een donker steegje. Plots kwam Linda de kamer binnen. "Aah, hier zit je, dan moet ik niet helemaal naar boven gaan. Je mag in mijn bureau gaan zitten". Ik ging de -ondertussen al vertrouwde- kamer binnen, en wachtte tot ze terug kwam. Na een minuutje kwam ze terug binnen met de familie. Ik zag 2 ouders en 1 zoon. "Haaj", zei hij en gaf me een hand. Nu gaven zijn ouders me ook een hand. "Ik ben Lien , zei de moeder. Nu gaf ook de vader me een hand en stelde zich voor als Gorge. "Oeps, vergeten", zei de jongen. "Ik ben Andreas". "We zouden eerst wat meer over jezelf te weten willen komen, voor we beslissen", zei de moeder. "Oké", antwoordde ik wat verlegen. "Ik ben Julissa Schiffer en ik ben 16, ik zit hier vanaf mijn 11e. Ik had een 2lingzus, maar zij is gestorven toen ik 6 was. Ik moet ergens ook nog een broer hebben die 7 jaar ouder is als mij, maar ik heb geen contact met hem. Mijn hobby's zijn gitaar spelen, zingen, liedjes, verhalen en gedichten schrijven". "Hoe zou je jezelf omschrijven van karakter?" "Pfft,. Sociaal, doch terughoudend. Open, vertrouwenspersoon, gehoorzaam, maar koppig, doorzetter, spontaan, soms flapuit, soms heel stil, en volgens mij heb ik ergens een knopje met Actief en Non-Actief", zei ik lachend. Ik zag op Andreas' gezicht ook een glimlach verschijnen. "Oké, nog iets?" Ik dacht na, "nee niet meteen". "Oké, wilt u er iets aan toevoegen", vroeg Lien aan Linda. "Nee, niet meteen. Willen jullie nog iets weten?", vroeg Linda. "Nee hier komen we wel met toe", zei Lien en knikte eens in de richting van Gorge, die instemmend lachte. We namen afscheid en ze gingen terug naar de wachtzaal. Ik ging terug in de zetel zitten en zette Tmf op. Er passeerde toffe liedjes maar ik kon er mijn aandacht niet bij houden. Na 10 minuutjes kwam Linda weer voorbij en iets later kwam ze terug met Lien, Gorge en Andreas. Toen ze me zagen zitten lachte ze eens vriendelijk, en Andreas knipoogde naar me. Ik lachte terug en ze verdwenen in het bureau. 20 minuten, een half uur later , kwamen ze terug buiten en gingen ze -weer- naar de wachtkamer. Toen ze voorbij kwamen vroeg ik aan Andreas wanneer ik ging weten voor wie ze gekozen hadden. Vandaag nog, zei hij en hij volgde zijn ouders. Ik keek nog wat Tmf , Jim en Mtv en na 2 uur kwamen ze -terug- binnen. Ze zeiden dat ze besloten hadden, en dat ze het gingen vertellen. Ik ging het bureau weer in en Linda riep Marie. De ouders begonnen te vertellen dat ze het een moeilijke keuze vonden en dat ze het lastig vonden dat ze 1 iemand moesten kiezen. Maar verder wonden ze er geen doekjes om. We hebben jou gekozen, Julissa. Toen ik dat hoorde begon er een traan in mijn oog te prikken.
Reacties:
Echt supermooi
Maar jij schrijft zoiezo super =D
Dus I love ya stories =D
wil je ietslaten weten als je verder bent?
alvast bedankt.
xxPS