FanFic.nl

what if there is no hope

zonder liefde geen hoop deel 3

Elise POV
Opeens ging er weer een vreselijke pijnscheut door me heen. Dan zie ik het duidelijk voor me. Een perfecte lijn tussen Dood en leven. Pijn en niets. De pijn is ondragelijk. Ik heb genoeg van alles ik wil hier weg dus loop ik de kant op van het niets. Dan hoor ik een stem in mijn hoofd ' nee doe dat plies niet je heb nog zo'n mooi leven voor je' ik doe een stap naar voren 'doe het voor mij' Dan draai ik me om en sta ik oog in oog met Niek. Niek zal hij dood zijn? al een vampier.. zal ik hem ooit nog zien. Dan ren ik naa hem toe maar voor ik het weet is hij is rook op gegaan en maak ik definitief mijn beslising ik zet een nog een stap richting de valmmenzee en voel heel erg pijnlijke stoten door mijn lichaam.
Na dat ik weer een beetje controle heb. Hoor ik een deur dicht vallen. Ik probeer hier weg te komen, te schoppen, te slaan, te schreeuwen maar niks lukt. dan hoor ik een stem ergens vaag in de verte 'ze word bijna wakker' dan hoor ik een andere stem ' Dat werd tijd ze licht hier al bijna een eeuw' dan hoor ik de eerste stem weer maar dan duidelijker 'niet zo overdrijven straks maak je haar nog bang en het was maar een weekje' Duidelijk een vouwen stem.Ik probeer langzaam iets te zeggen maar mijn mond werkt niet mee. dan zegt een mannen stem 'stil straks jagen julie haar nog weg, een week je is buiten gewoon lang hoor.. Wacht ze beweegt' Als ik langzaam meer controle over mijn lichaam krijg open ik mijn oogleden voorzichtig en kijk ik door mijn ogen. Eerste wat me op valt is dat meisje dat daar staat. Ze is beeldschool heeft en heeft kort zwart haar een beetje een bleke huid maar heeft prachtige gouden ogen. Zoals.. Tess onee waar ben ik opeen staat het meisje voor me en zecht' HI, ik ben alice. Wees maar niet bang hoor je bent veilig' 'alice straks jaag je haar nog weg' hij zucht en draait zich om naar mij 'Hallo ik ben Carilise. Wij zijn de cullens. Dit hier naastje is emmet die gene die bij de openhaard staat is Edward en daarnaast is bella.' 'ben je eindelijk wakker, Doornroosje of moet de prins op het paard eerst even langs komen' 'emmet!!! ze is nog maar net wakker' 'sorrry Carilise' ' Niek waar is hij?' 'Hij is bij tess we volgen haar al een tijdje, je mag blij zijn dat we jou hebben kunnen redden, Je zal hem nooit meer zien' zecht Carilise. Nooit meer. Als dat door me dringt spring ik op en ren naar buiten zo snel als ik kan. Alle bomen vliegen me voorbij tot op het punt dat ik geen zin heb om te rennen en ga ik zitten op een boomstronk. Ik trek mijn bennen op en sla mijn armen er over en stop mijn hoofd tussen mijn bennen.Na een tijdje hoor ik de bladeren ritselen. Ik kijk op maar ik zie niks en stop mijn hoofd weer tussen mijn bennen. nu hoor ik de struik echt bewegen. Ik kijk weer op maar nu staat er een wit gedaante met gouden ogen voor me.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.